Sevdiğimiz Şiirler

LAVİNİA
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia
  Özdemir ASAF

📎

💙💙

Ben aslında sende neyi mi buldum ?
Ben sende dokunmadan aşk~ı buldum...
Ben sende ; kocaman bir , aşk~a aç yürek buldum...
Ben sende olgun bir kişilik buldum...
Ben sende ; çocuksu bir ruh buldum...
Aynı benim gibi ; kimi zaman asi kimi zaman kırılgan , kimi zaman kaçıp saklanan .
Kimi zaman esrarengiz...
Ben sende beni buldum

         h.n.a.

siyah gözlerine beni de götür
güneş ülkesinden gelen yiğitler
benzeri olmayan bir dünya kursun
cellat,ayrılığın boynunu vursun.
 Usul usul intizarı çürüten
bu hercai diken,bu çılgın arzu
sürüklüyor imkansız muştuların
eşiğine gönül vadilerini
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefasız şarkıyı bitir
özgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gözlerine beni de götür.

Nurullah Genç'

Bütün pencerelerde bekleyen benim
Ve o çalmayan bütün telefonlarda
Aylarca konuşan da...
Kabul
Bir kez yolda karşılaşalım
Onunla da avunacağım.
Adımı sesince duymaktan vazgeçtim,
Sesini duysam susacağım...
Yel esiyor ama;
Değirmen dönmüyor.
Kuraklık bu,
Adın ekmeğe dönüşmüyor...

Turgut Uyar

Sahi...
Neydi hayatın anlamı...
Varmıydı gerçekten...
Mutluluğun bir tarifi...
Mutlu olmak hep filmlerde...
Roman kitaplarının son sayfalarında' mı saklıydı...
Yoksa mutluluk " kaf dağında " bir masalmıydı..
Hayat hiç göründüğü kadar masum...
Değildi oysa sevenlere...
Benim küçücük mas'mavi umutlarım vardı....
Senin kocaman toz'pembe hayallerin...
Sahi..
Mutluluk neydi...

ALDANMA
Aldanma cahilin kuru lafına
Kültürsüz insanın külü yalandır..
Hükmetse dunyanın her tarafına
Arzusu hedefi yolu yalandır..

Kar suyundan süzen çeşme göl olmaz
Gül dikende biter diken gül olmaz
Vız vız eden her sineğin bal'olmaz
Peteksiz arının balı yalandır..

İnsan bir deryadır ilimle mahir
İlimsiz insanın şöhreti zahir
Cahilden iyilik beklenmez ahir
İşlediği amel hali yalandır..

Cahil okur amma alim olamaz
Kamillik ilmini herkes bilemez
Veysel bu sözlerin halka yaramaz
Sonra sana derler deli yalandır.

Aşık Veysel Şatıroğlu

“ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim
gündüzler size kalsın, verin karanlıkları
ıslak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim
örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları”

Senin gözyaşındım,
Hayatım göz kırpman kadar kısaydı.
Üzüldüğünde akar yanaklarını okşardım,
Yada düşürürdün beni toprağa.
Mutlu olduğunda dudaklarını ıslatırdım,
Yada tükürürdün beni toprağa.
Sen miydin gerçek olan?
Yoksa beni her zaman kabul eden toprak mı?
Düşürdün beni bu gece toprağa,
Ama acımıyor canım,
Göz kırpmak kadar kısaydım,
Hepsi bu.

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
koşar gibi yürüyüşün
karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın
karanlık boşluklarında akıp giderken zaman

adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
ve sonra her zaman her ölümlüye
aynı şartlar altında kısmet olmıyan
gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda

hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın

Bu gece de sensizliğe
Umuda gem vurulurken
Renklerim soldu sanmasın
Can degilmi hayata bağlayan
Unuttu sanmasın yüreğini
Mavim sen hep bendesin
Adım, adım ömrümden geçiyorsun.
Kaybolan kimliğim "SEN"
Aşkına prangalanan "BEN"
Bardaktan boşalırcasına yağıyorsun aklıma.
Ve BEN sırılsıklam
özledim SENİ
Adresi yok hayallerimin.
Yüreğimin rıhtımında demirli aşkın.!
Notasız bir "yalnızlık" bu...
Bak bahar geldi
Kokun geldi
Buram buram tomurcukların
Zarafetiyle,
Burcu burcu tütüyorsun yüregimde
Lavanta kokuluydu sana olan Mavİ düşlerim..

Gülce / Uçurumun Kenarındayım Hızır

Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir dilber kalesinin burcunda
Vazgeçilmez belaya nazır
Topuklarım boşluğun avcunda
Derin yar adımı çağırır
Kaldım parmaklarımın ucunda
Uçurumun kenarındayım Hızır
Bir gamzelik rüzgar yetecek
Ha itti beni, ha itecek
Uçurumun kenarındayım Hızır

Divan hazır
Ferman hazır
Kurban hazır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Başım döner, beynim bulanır
El etmez
Gel etmez
Gözleri bir ret, bir davet
Gülce uzak uzak dolanır
Mecaz değil
Maraz değil
Gülce semavi bir afet

Uçurumun kenarındayım Hızır
Gülce bir beyaz sihir
Canıma bedel bir haz
Nar ve nurdan bir zehir
Gülce Araf`ta infaz
Bir tek bakışıyla suyum ısınır
Güzelliğin zulme çaldığı sınır
Uçurumun kenanndayım Hızır

Ben fakir
En hakir
Bin taksir
Cahil cesaretimi alem tanır
Ateşten
Kalleşten
Mızrakla gürzden
Dabbetülarzdan
Deccal`dan, yedi düvelden
Korku nedir bilmeyen ben
Tir tir titriyorum Gülce`den
Ödüm patlıyor Gülce`ye bakmaktan
Nutkum tutuluyor, ürperiyorum
Saniyeler gözlerimde birer can
Her saniyede bir can veriyorum

Ömer Lütfi Mete

Unutmak sonbaharda bir ağaç olmaktı,
Dökmekti tane tane yaprakları toprağa,
Ne yaprak hatırlardı ağacını, nede ağaç yaprağını,
Nede olsa gelecekti ilkbahar,
Ve yeni yapraklar dallara.
Hani sonsuzdu bizim baharımız,
Hani başıda sonuda yeşildi.
Meğersem, sonbahardaki bir ağaç olmuşuz,
Tane tane bırakmışız birbirimizi toprağa.
Bir garip şu insan oğlu,
Unutmam dediklerini bırakır toprağa,
Sonra başka bir ilkbaharda yaprak açar,
Ve sonbaharda yine döker...

SİYAH GÖZLERİNE BENİ DE GÖTÜR
siyah gözlerine beni de götür daha dokunmadan kurudu irem
çöllere bir türlü yağamıyorum
yeni bir koşuşun başlangıcında
biraz deprem sonrası
biraz şehir hülyası
bir kalp yangınından geriye kalan
siyah gözlerine beni de götürartık bu yerlere sığamıyorum
pembe uçurtmalar yollandığından beri
sarardı tiryaki menekşeleri
sonbaharın tozlu kafeslerinde
sevgi turnaları yakalıyorum
turnalar gidiyor; ben kalıyorum
avareyim, asûdeyim, yorgunum
siyah gözlerine beni de götür
bilmiyorum neden sana vurgunum
erzurum garında banklar üstünde
uyku tutmuyor karanlıkları
yitik düşlerimi kovalıyorum
gölgeler gidiyor; ben kalıyorum
binbir türlü kokuyorsa yaylalar
siyah gözlerine beni de götür
baharın koynundan koparıp sana
ipek bir mendile sardığım yüreğimle
şehzade gülleri gönderiyorum
umutlar kalıyor; ben gidiyorum
bütün yelkenlileri, deniz fenerlerini
kaptanları sorgulayan
yanından geçen küheylanların
korku tûfanına yakalandığı
siyah gözlerine beni de götür
güneş ülkesinden gelen yiğitler
benzeri olmayan bir dünya kursun
cellat, ayrılığın boynunu vursun
usul usul intizârı çürüten
bu hercai diken, bu çılgın arzu
sürüklüyor imkânsız muştuların
eşiğine gönül vâdilerini
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefâsız şarkıyı bitir
özgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gözlerine beni de götür