Sevdiğimiz Şiirler

Yada ben gideyim senden
Gideyim,
Gidiyorum diye üzülme
Çekmem gözlerimi gecenden...
Hatırlatırım sana kendimi,
Anlamsız bir rüyanın son hecesinde...
Yarın sabah olmasada
Bir sabah kalkacaksın
Her sabahtan erken, hiç gerek yokken
Dudaklarındaki tebessüm güldürecek insanları
Hep sevecekler seni
Benim seni hep sevdiğim gibi...
Anlamadın di mi?
Gittim ama mutluluğu bıraktım kanına! .. 

Ceyhun Yılmaz

Elveda Karadeniz

Ne sen uslu durabilirsin artık ne ben
Fırtınaya tutulmuş iki yelken
Mizanaya duygularım tırmanırken
Öyle bir düştüm ki sorma Karadeniz
Bu sene çok muzdaribiz ikimiz
Sen küheylan başı gibi haykırırken
Dün gece seni yağmurlar dövdü Karadeniz
Bu dayağa tüm sahil halkı şahidiz
Bir sen dayak yiyorsun bir ben
Sevdalar yüreklerde tükenirken
Ne senin bestelerini susturabilirler
Ne benim dizelerimi
Sen çal ben söylerim
Çağıldıyor bak yüreğimde gönül nehirlerim
Elveda Karadeniz
Seneye gene dertleşiriz
Sen şarkılarını benim için söyle
Ben sana şiirlerimi dinletirim
Ahmet TIĞLI

...Ve güz geldi Ömür hanım.
Dünya aydınlık sabahlarını
yitiriyor usul usul.
İnsanın içini karartan bulutların seferi var
göğün maviliğinde.
 Yağmur ha yağdı ha yağacak.
 İncecik bir çisenti yokluyor boşluğunu insan yüreğinin.
Hüznün bütün koşulları hazır.
Nedenini bilmediğim bir
keder akıyor damarlarımdan.
Kalbimin üstünde binlerce
bıçak ağzı... ve yüzüm ömrümün atlası; düzlükleri bunaltı,
yükseklikleri korku,
uçurumları yıkıntılarımla dolu bir
engebeler atlası.
Yaşamak bir can sıkıntısı mıdır Ömür
hanım?
.
.
Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan.."

Şükrü Erbaş'

En sevdiğim mevsime geldik;
Yapraklar sararacak,
Gök gürültülü
Yağmurlar yağacak.
Sonbahar, hüzündür;
Hüzün ise ben demektir…

Özdemir ASAF

Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin
Sen adım adım uzaklaşırken benden
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...

ANLATAMIYORUM 
Ağlasam sesimi duyar mısınız, 
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle? 
Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce. 
Bir yer var, biliyorum;
Her şeyi söylemek mümkün;
Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;
Anlatamıyorum. 

Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Sayiram sayiram biri eskig
Bi daha sayiram
Bi de bahiram ki, tamam.
Ama üzülirem;
Çünki sen gelmirsen.
Diyacahsan niye?
Bennam, işte ele!
Yassi olir;
Sekide ekmek yiyeceğam
Civil lavaşi dürüm edir, tamkıtliram,
Sen ahlıma gelirsen, yiyemirem.
Sen ahlıma gelirsen, boğazımda dügümlenir.
Gene diyirsen ki, niye?
İşde ele...
Anam örtüleri sarir...
Gendi gendimi yiyirem.
O da gidir, kalli biçare galiram.
Gözlerim süzülir, yuyicağam, uyiyamiram.
Gafam garişir, yüreğim sığışir, yatamiram.
Gene diyirsen niye?
İş de ele!
Guşluğa doğri daliram
Hayal, hülya görirem, sanki yanıbdasan
Sevinir, sevinir bir hoş oliram,
Bir de ayıliram ki, yasdığa sarılmışam
Diyacaksın ki, niye?
Amaan, iş de ele.
Sabah olir, horozlar ötir, gün doğir...
Gahiram tavuhlara, culuhlara yem verirem...
Culuhlari dutir dutir öpirem;
Onlari bile sene benzedirem.
Saggın deme niye?
Ne bilim, iş de ele!
Gün gibi gelir,ay gibi gidirsen.
Beni yiye yiye bitirirsen.
Hep ömrümden götirirsen.
Seni sevdigimi de çoh ey bilirsen.
Diyirsen ki, niye?
Bilirsen, iş de ele!
Babam beni gapiya goymir diyirsen.
Ey helt yiyirsen.
Gomşulara, emin, bibin, ezen gile gidirsen...
Madem ele çıh cama, tırhıca gel!
Yüzün görim, bu da bene yeter
Saggın deme niye!
İş de ele...

- BEN DE SENİ ÇOK SEVİYORUM ❤❤

Hal bilmeze yoldaş olmak, yola zulüm değil mi?
Cevreyleyip gönül kırmak, dile zulüm değil mi?
Ömründe bir defa bile gül koklamamışların
Bahçıvana saldırması, güle zulüm değil mi?

MARTI
Ne serçe gibi korkak ve telaşlı,
Ne de kartal gibi
Yırtıcı ve asi yaşayacaksın hayatı.
Martı olacaksın martı,
Yer mavi,
Gök mavi,
Dört bir yanın
Özgürlüğün rengi.

Ne güvercin gibi çatılara,
Ne de bülbül gibi güle
Ömrünü adayacaksın.
Martı olacaksın martı.
Takılıp rüzgarların peşine
Özgürlüğe kanat çırpacacaksın.

Öleceksen ne saka gibi öksede,
Ne de turna gibi kurşunla öleceksin.
Martı olacaksın martı.
Gidip uçsuz bucaksız okyanuslara
Bir daha geri dönmeyeceksin.

Bitmek denen, başlamakla başlar bazen.
Bu yüzden biz hiç bitmeyeceğiz çocuk!
Kavuşamayacağımız için, bizim hiç ayrılığımız olmayacak.
Beni bekleme çocuk!
Beklemek ayrılığa dönüşür zamanla…
Bul seni, kendini kaybettiğin bende.
Ve unutma asla; kendin olabilmek adına sarf ettiğin aşırı gayret,
Bazen seni sana buldurmaz.
Ve yine unutma ki herkes için her şey olmaya çabalayan,
Kendisi için hiçbir şey olmaz….

Kahraman Tazeoğlu

Öğretmenim kurdele takma bana;
 Yanımda kal,
 Yaptığım resme bak.
 ?Bunu da öğretmenim, bunu da ben yaptım!?
 Diyeyim sana.
 Gülüşünü çizeyim, resim defterime.

Bu şehrin sokaklarında her akşam yorgun
Sarışın kızlar dolaşır.
İsimleri teker teker benim üstüme çıkar
Sevdasını başkaları paylaşır.

Bu şehrin evlerinde esmer kadınlar oturur.
Ateş böcekleri gibi geceye karşı gerinir.
Başka delikanlılar uzanır yanlarına,
Elalem beni bilir.

Bilmiyorum, görmedim, duymadım, tanımadım
Bu sarışın kızlar kim, bu esmer kadınlar kim?
Birgün bu rezil şehrin rezil sokaklarına
Elveda diyeceğim.

Yavuz Bülent Bakiler

🍁

suskunluğun alfabesi yoktur
yüreğe kaydolur silemezsin
toprak yarılsa fay fay
dağlar ayrılsa
dokunmadan bilemezsin

küskünlüğün resmi yoktur
yüreğe çizilir göremezsin
dolunay çıksa akşamdan
yıldızlar yağsa gecene
bakmadan göremezsin

yüreğin uzantısıdır dudağın
sevmeden öpemezsin

Ben sana hep üşüyordum,
Çünkü kıştım.
Nakıştım, bakıştım.
İnkar etmiyorum da bunu,
Seni sevmek gibi büyük işlere kalkıştım.
Ve lütfen inkar etme;
Sana en çok ben yakıştım.”
             Özdemir ASAF