Sevdiğimiz Şiirler

SİTEM

Ben ona sıkıntılı güz günlerinde
Yedi renkli yaz yağmurları dilemiştim
Kırmak istememiştim duygu filizlerini
Büyük bir ustalıkla susturup içimdeki uğultuyu
Rüzgarımı olanca yumuşaklığıyla salmıştım üzerine
İncinmesin diye tek
Acıyı bile ters yüz eden
İncelikli bir gülümsemeyle yüzümde

Ben ona gittikçe soğuyan zamanlarda
Sıcacık bir sığınak olayım istemiştim
İnsanlar içinde üşüdükçe
Güvenle gelebileceği

Kuşların kanatları neden vardır?
Bir insan neden ağlar yarı yaşına gelince?
Bulutlar gökyüzünün yükü müdür, süsü müdür?
Tutsağı mıdır rüzgarın, sevgilisi midir?
Konuşayım istemiştim bir yüreğin dilince
Yanıtı olmayan sorularda boğmak istememiştim

Ben ona sabah olamasam da
Dingin bir ikindi olayım istemişimdir
Herşeyin usul usul durulduğu saatlerde gelsin
Yüzünde uçuk bir gülümsemeyle
Yaslasın yorgunluğunu gövdemin yaşlı çınarına
Serip üzerine yapraklarımın ağırlıksız yorganını
Dinlendireyim istemiştim
Üşütmek istememiştim.

Ben ona ne istemişsem bu yalnızlık aylarında
Gecikmiş... İnce... Güzel ve uzak...
Biraz da kendime istemiştim
Sevgi adına...

Şükrü Erbaş

Birden hatırlarsın,
O da seni – – birden bazan:
Nerde, ne yapar şimdi
Parlar bir özlem anılar arasından.

Bu akşam ne garip sözcük
Sanki ilk duydum, yadırgıyorum:
Akşam. Bilmem bulur muyum
Yollara baksam?

Söner yangın birazdan
Yatışır özlem.
Bir gün karşılaşırız
Bir gün, bir yarım akşam.

Aşk yerleşik hayata geçeli beri
Sen cim’in kalbinde nokta
Ben gözünün yeşilinde on üç kahve tanesi.
Senden saklayamam / gidecektim bir kavim göçünü daha göze alamadım işte.

Bu bir itiraf:

Biriksem azalacaktın .

Bak / cepten yiyor çiçekler bile.
Altı çizili kitaplardan kaçtım.
Geceleyin çocuk masallarından, tebeşir kokan sınıflardan

Nuh’la oğlu arasındaki tufandan, vizite kağıtlarından, sınav sorularından,

Leyla’nın rüyalarından, Mecnun’un mezarından, evet, kaçtım!
Doğum masasında kalan bir cümleyim artık.
Hafızamın yarısı kırık ayna gördüklerimde sen varsan sana ne!

Şerh düş beni:
Kavimler Göçü’nde sağa sola akmadan sana sapıp aşkı yurt edinen bendim Zeryâ.

Cengizhan Konuş'

Ey, uzak günlerin kokusunu,
Renklerini, soluğunu bana getiren kişi.
Ey, beni tanımadan bilmeden,
Benim için yollara düşen kişi.
Ey, yazdıklarımın sadık okuru.
Umarım aşk nedir bilenlerdensin,
Umarım yaptıklarıma bakıp,
Beni aklın acımasız yasalarıyla mahkUm etmezsin.
Umarım yaptıklarımı değerlendirirken
Kalbin de katılır yargılamaya.
Umarım beni suçlamazsın.
Çünkü ben kendimi suçladım.
Çünkü sen, beni benim kadar suçlayamazsın.
Çünkü kimse beni, benim kadar suçlayamaz.
Ama kendini suçlamak aşkı öldürmez, alevlendirir...

Ninattanın Bileziği
Ahmet Ümit

SEN YOKKEN 

Sen yokken gittim 
Korkularımın üstüne 
Hiç ardıma bakmadım 
Gümüş şiirler yazdım sen yokken 
Çok yangın çıktı yüreğimde 
Küllerini bile savurmadım 
Irak denizlerin fırtınasıydım 
Uzak iklimlerin sert rüzgarları 
Kulaçlarken denizinde gurbeti 
Kanlı savaşlarım, 
Belalı sevdalarım olmadı hiç 
Ama hep sustum, 
Hep ağladım, hep yandım sen yokken. 
Bekliyorum dönüşünü yeniden, 
Bir gelsen, 
Hayatın önünden alsan beni 
Bir gelsen, 
Sellerin önünden alsan beni 
Bir gelsen, 
Ölümlü düşlerimden alsan beni. 
Çok durdum güneşe karşı bir başıma 
Savrulurdum rüzgarlarında sensizlik denizinin 
Sen yokken, 
Az dolaşmadım gönlümün kuytularında 
Üşüyen karanfilim şimdi buruşuk parmaklarda 
Bir kırağı ayazıydım gecenin kollarında 
Zifirlerinde sadece ben üşürdüm. 
Hiç aldırmadım esen rüzgara 
Hiç dinlenmiş bir yürekle çıkmadım ortaya 
Yinede hiç yıkılmadım giden trenlerin ardından 
Ama bütün yangınlar beni yaktı önce 
Hep ortasında kaldım vurgunların 
Vurgun nedir ki? deme 
Bir babanın serzenişi nasılsa öyle 
Bayrakları indirilmiş, 
Bozguna uğramış bir hisardım sen yokken 
Hep sustum, 
Hep yandım, hep ağladım sen yokken. 
Bir gelsen, 
Yangınlardan alsan beni, 
Bir gelsen, 
Dünyalarımdan alsan beni, 
Bir gelsen, 
Şafaksız gecelerden alsan beni, 
Ama ne zaman gelsen, 
Akşam kızılı gözlerimle bulacaksın beni. 
Cahit Külebi

............................. ....
Öfkeli bir sesleniştir aslında susmak
Yazdım hemen kenara, sessizliğimi
Üç kuruşluk aklımı, kalbime yatırdım
Nizâmî ofsayttı günahlarımı toplamak
............................. ........

Hani huzur ister ya insan
Hani bir tutam mutluluk,bir avuç huzur..
O mutluluğu bulmak için didinir durur yıllarca
Bazen aşk'tır o mutluluğun adı
Bazen huzurdur mutluluğun ta kendisi
Aramakla bulunmaz istemekle gelmez
Hani bir kuşun kanadındadır
Hani onun adı Zümrüt-ü anka'dır..
Belki sen yıllarca ararsın ona ulaşmak için
Menzilini mutluluğa kurarsın..
Ama nafile ulaşamazsın ona.
Birgün bakmışsın ansızın calıvermiş
Yüreğinin kapısını mutluluk..
Davetsizce gelip yerleşiverir yüreğinde ki
Konuk evine..
Hani sever,sevilirse konuğu oldugu yürekte
Yıllarca terk etmez yaşlanır seninle..
Huzur eşittir mutluluk.
Bu denklemi dengede tutabilmek herkesin
Her yüreğin harcı degilmiş..
Taşıyamaz her can Canan'ı yıllarca
Bir tutam mutluluk,bir avuç huzur kayıp gider ellerinden..
Bakıp kalırsın ardından öyle mahsun,öyle garip..
Sonra aydınlıklar içinde zindanlarda kalırsın
Yıllarca beklediğini bir anda yok edersin
Ve yine kendi ellerinle mazi denen mezara gömersin..
Mutluluk mavi bir kuşun kanadına takılıp
Süzülür mavi semaya..
Bir bilinmezliğin koynuna bırakır kendini..
Ve sen yine yine kendinle huzursuzluğunla
Yalnızlığınla kalırsın kendi karanlıklarında..

Fırtına öncesi baharlara sürgün yüreğim,
Birazdan ağlayacak günbatımları,
Sevdanın kokusu saracak dört bir yanı,
Umut menzilini kuracak yüreklere,
Zamanıdır artık!
Dualarım geri getirecek giden baharları,
Geri dönecek sevdalarım...
Bu bahar başka bahar,
Gece gülün yaprağına düşecek çiğ damlasına sakladım hayallerimi...
Eski bir gramofonda yanık şarkılar söyleyecek,
Sevdaların gizemi...

Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;
İnsanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
Ve içim götürmez kenarından kesilmiş ekmeği

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi…

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyi,

Sevdiğin kadar sevileceksin.
Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.
Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..

İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...

............
Ne güzel şey hatırlamak seni:
bir mavi kumaşın üstünde unutulmuş olan elin
ve saçlarında
vakur yumuşaklığı canımın içi İstanbul toprağının...
İçimde ikinci bir insan gibidir
seni sevmek saadeti...
Parmakların ucunda kalan kokusu sarduya yaprağının,
güneşli bir rahatlık
ve etin daveti:
kıpkızıl çizgilerle bölünmüş
sıcak koyu bir karanlık...

Anlatamam derdimi dertsiz insana
Derd çekmeyen dert kıymetin bilemez
Derdim bana derman imiş bilmedim
Hiçbir zaman gül dikensiz olamaz

Gülü yetiştirir dikenli çalı
Arı her çiçekten yapıyor balı
Kişi sabır ile bulur kemali
Sabretmeyen maksudunu bulamaz

Ah çeker aşıklar ağlar zarınan
Yüce dağlar şöhret bulmuş karınan
Çağlar deli gönül ırmaklarınan
Ağlar ağlar göz yaşların silemez

Veysel günler geçti yaş altmış oldu
Döküldü yaprağım güllerim soldu
Gemi yükün aldı gam ilen doldu
Harekete kimse mani olamaz

...
Bir o var bütün kusurlarıyla güzel
Bir o var çekilir yapan yaşamayı
Çocukçasına saf, pınarcasına berrak
Bir şarkı gibi suzi dilde
Ve şafaklar gibi,güller gibi
Bir o var kokusuyla, rengiyle baş döndüren

Bir o var
Bir de onu sevmek var taparcasına
Onunla yaşamak var, onunla ölmek var
Aylarca, yıllarca ondan kaçmak
Bir gün yine ona dönmek var

Öyleyse Tanrı şahidim olsun
Bir gün dünyadaki bütün içip
Bütün çaresizlikleri yeneceğim
Delicesine sarhoş ve korkunç kederli
Bir gün savaştan dönen yorgun bir asker gibi
Ayten'e döneceğim...

Ümit Yaşar Oğuzcan

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.

Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.

Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.

Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün, tam anlatmaya...
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım...
Anlayacaksın.

sen beyaz bir kadınsın

uzaktaki

gözlerin aklımdan çıkmıyor

sen beyaz bir kadınsın karanlıkları dinleyen

uzaktaki

sarmaşıkları duyuyor musun rüzgârda

yorgun başını üşümüş yastığına koyuyor musun

uyuyor musun

Atilla İlhan