Sevdiğimiz Şiirler

Sendin gökkuşağındaki yedinci renk
Sendin denizdeki uçsuz bucaksız mavilik
Sendin içimdeki ateş, yüreğimdeki sızı
Ve sana karşı koyulmaz hasretlikti gönlümde olan
Masallarda adı geçen güzel sendin
Kafdağındaki zümrütü anka kuşu gibi
Bana benden yakın, bana benden uzak olan
Akşamları gökyüzümdeki yıldız sendin
Sendin kaderimdeki yalnızlık
Şiirimdeki kadın sendin
İçtiğim kadehdeki şarap
Gördüğüm rüya sendin
Söylediğim şarkı olan sendin
Sigaramda duman duman
Yüreğime umut olan sendin
Sendin bitmez, tükenmez
Her fırsatta boğazımda düğümlenen sendin
Batan güneş sendin
Kalem tutan ellerim
Kulağımda çınlayan
Yazmaya çalıştığım şiir sendin
Yalnız akşamlarda üstüme çöken
Düşlerken kaybolup gittiğim sendin
Her bir gecede binlerce kere öldüren beni
Yağmur yağarken yüzüme düşen sendin
Aynaya baktığımda gördüğüm
Gören gözlerim sendin
Umudamda sendin, umutsuzluğumda
Yalnızlığımda sendin, yalınsızlığımda sen

Erdem Beyazıt

Mülk gibi söz de, ne senin, ne benim.
Cümle gibi aşk da, ne senin, ne benim.
Söz de, aşk da,
Ne senin, ne benim.
Bir yaz sabahına doğan ve su değdiğinde kokusunu salan kırmızı sardunya,
Ağustos göklerinde başımın üstünden geçen bulut,
mayıs gülü,
Işıklı nisan yağmuru,
Ne kadar Allah'tansa;
Mülk gibi söz de ve aşk da O'ndan.
'Sen' tahtına yazıcı kimi oturtsa da;
Beşeri bir sevgili ya da cismani bir aşk gibi görünen,
Hiçbir yol O'ndan özgeye çıkmıyor aslında,
Gönül tahtına O'ndan özge sultan olmuyor.
Değil mi ki her şey O'ndan;
Gidecek yer yok O'ndan başka,
Gelinen yer yok O'ndan başka
Nazan Bekiroğlu

Kuytuda

Işığın benim için yanmıyor geceleri
Benim sesimle uyanmıyorsun uykularından

Doğan günle canlanan sevincin
benim için değil.
Yenilenen güzelliğin,
dinlenen elin.

Benim sevdam koduğun gibi,
kuytuda saklı durur
Suçlu,
sen suçladın.
Elden günden utanır ...

Kulağı ayak sesinde
senin ayak sesinde.

        Arif Damar

              Firûze…
 
 Firûze… taşların âşiyan yüzü
 Tenimle canciğer, sılama düşman
 Aydınlıkta üşür dîvâne mevsim
 Gelgitler kuşağı altında zaman
 Firûze… taşların âşiyan yüzü.

 Esrik günâhıma yeltenme sakın
 Ayak izlerinden tanırım seni
 Hayâlime batar tel tel kirpiğin
 Sana veriyorum bendeki beni
 Esrik günâhıma yeltenme sakın.

 Hicrânlar kaybetti sırrını aşkın
 Yokluğun dokunur, kanar bir yanım
 Resimli acılar bırakmam sana!
 Vuslatları getir, sen aksın kanım
 Hicrânlar kaybetti sırrını aşkın.

 İnsan acılarla pişer Firûze
 Terimi soğutma, bana aşkı sun
 Körler görmeden de sever Firûze
 Topraklar çorak ve takvimler yorgun.
 İnsan acılarla pişer Firûze.

 Mevsimsiz hasretler getirdim sana
 Yarım nefeslik bahar molası
 Mürekkep kandan ve parmağım kalem
 Ölümlerden öte gül boyası
 Mevsimsiz hasretler getirdim sana.

 Eteğinden yangın çıkar her dâim
 İçimde bir Yunus, ki aşka durur
 Su temizleyemez kalbin kirini
 Bütün güller Yesrib yolunda kurur
 Eteğinden yangın çıkar her dâim.

 Yaldızlı umutlar devşiriyorum
 Benim de içimde bir kandil yanar
 Merkezine düştüm kör karanlığın
 Çöle ne hacet, kalp yanar, dil yanar
 Yaldızlı umutlar devşiriyorum.

 Irmaklar denize akar Firûze
 Ne ölüm ne tövbe kalmaz sabâha
 ve Babilin asma bahçelerinde
 Her karanlıklı yol çıkmaz sabâha
 Irmaklar denize akar Firûze.

 Leyâlim nurlanır tek nazarından
 Bilmem hangi hayâl cemâline eş
 Yüzünde Meryem’in bâkireliği
 Mevlevî hislerle elimde güneş
 Leyâlim nurlanır tek nazarından.

 Mısralarım saklar seni şiirde
 Ahenksiz şarkılar çalınır dâim
 Ki bulurum seni deniz dibinde
 Almak isteyince seni bir kavîm
 Mısralarım saklar seni şiirde.

 Aşk ki hecelere bölünmez asla
 Üşüyorsan eğer gözlerime bak
 Firûze; bir deniz kızının adı
 Bir Pazar sabâhı geldiğim şafak
 Aşk ki hecelere bölünmez asla.

 Zamanın zamansız lâl şâiriyim
 Korkak aşklar artık tarih Firûze
 Baskınına uğra hayâllerimin
 El, ele güç katar… talih Firûze
 Zamanın zamansız lâl şâiriyim.

                             Zafer ŞIK

SAATİ YOK EREMİ YOK

Aşktan yana söz duyunca,
Ben hep seni düşünürüm.
Uçsuz hayaller boyunca,
Ben hep seni düşünürüm.

Yıldızlar kayar yüceden;
Renkler sıyrılır geceden;
Yüreğim sızlar inceden;
Ben hep seni düşünürüm.

Aklın ucu değer hiçe;
Yol ararım içten içe.
Kâinat uyur sessizce,
Ben hep seni düşünürüm.

Korkunun bittiği yerde,
Haz duyarım perde perde.
Bir mezar görsem bir yerde,
Ben hep seni düşünürüm.

Zaman hep sonsuza akar
Meyve dökülür, dal kalkar.
Çiçeklere bakar bakar,
Ben hep seni düşünürüm.

Rüzgâr eser ilden ile
Sağlıkta bitmez bu çile.
Vardan öte, Yokta bile
Ben hep seni düşünürüm.

Abdurrahim Karakoç

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

bir düşünceyle gel pencereme
aklımı alır inerim ben de
avucunda bir şey saklıyor olursun.
 hiç kimsenin gelmediği bir yere gideriz birlikte.. / işaretli yerlerden tutup kendine doğru çekersin ellerimi ve ben açılırım
 -dikiş tutmayan bir yara gibi.. /
ünlü bir harf bile olmayı istemem.
saçlarım dökülürse yerine kuş dikersin..
tanrı ve devleti herkes gizli sever,
beni sevdiğini söyleyebilirsin.
kafesiyle uçan bir kuştur yüreğim şimdi..
 bir düşünceyle gel pencereme,
uyanırız ben üç deyince..
 bir.. iki.. "

Muzaffer Serkan Aydın  '

Herkesten biraz almazsam
Nasıl renklenir ki bahçem
Eflatun çiçekler senden
Mor salkımlar yanındakinden
Sardunyalar arkadakinden
Begonyalar Ayşe teyzeden
Hanımeli öbür sokaktan
Leylâklar benden olsun
Böyle çoğalır bahçeler.
Yürek de böyledir
Katmazsan herkesten bir şeyler
Çorak bahçelere benzer.
Senden dostluğu
Öbüründen dayanışmayı
Bir diğerinden neşeyi
Bir diğerinden yol yordamı
Birazda hüznü katmalı
Hadi sevgi benden olsun
Çiçek açsın herkesin yüreği.
  Lütfiye Germen

MEÇHUL
sustuğum şeyler var , hiç konuşmadıklarım ..
içinde kaybolduğum şehirler
ve içimde kaybolup giden insanlar var ..
eskisi kadar kafama takmasam da bazı şeyleri
bazen yine de içimin almadığı
haksızlıklar var !.
hakettiklerimle , vazgeçtiklerimi
ayırdığım günden bu yana
solumu sevdiklerime ,
yolumu ise Allah'a bıraktım ..
o ki ;
varacağım yeri de
duracağım yeri de benden daha iyi bilir ..
ve biliyorum ki , sabreden kullarına
en hayırlısından verir ..

Bayramlar Bayram Ola

Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine

Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı..

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu

Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü kapalı..

Düşündü kış yakın, evde odun yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok

Avrat “Bayram” dedi, eğdi başını
Adam “evet” dedi, sıktı dişini..

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara

Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı..

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Aylar, yıllar, günler erirken yasta

Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı..

             Abdurrahim Karakoç

Elimden tut yoksa düşeceğim.
Yoksa bir bir yıldızlar düşecek.
Eğer şairsem, beni tanırsan
Yağmurdan korktuğumu bilirsen
Gözlerim aklına gelirse
Elimden tut. Yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek
Yoksa beni.
Geceleri bir çarpıntı duyarsan
Telaş telaş yağmurdan kaçıyorum
Sarayburnundan geçiyorum
Akşamsa,
Eylülse,
Islanmışsam
Beni görsen belki anlayamazsın
İçlenir gizli gizli ağlarsın
Eğer ben yalnızsam
Yanılmışsam
Elimden tut
Yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek
Yoksa beni.

Kendimden yoruldum
Sürekli maske takmaktan
İçim Kan ağlarken
İnsanlara gülmekten yoruldum
Çok sinirliyken bile
Sakin olma zorunluluğundan yoruldum
Hıçkırarak ağlamak isterken
Gözyaşlarımı içime akıtmaktan
Delice severken içimden,
Seviyorum diye haykırmak isterken
Susmaktan yoruldum.

Kendimden yoruldum.
Hep güçlü olmak,
Hep sorumluluk sahibi olmak,
Her zaman haklı olmak,
Herseyi bilmek zorunda olmak ...
Ruhum yoruldu...
Çoçukken genç olmak
Gençken olgun olmak
Fedakarlıklar yapmak...
ve anlaşılmamak...
Yoruldum,çabuk tükettim ömrümü...
…
Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim
Oyunun adı hayat
Başrolde ben,
Yardımcı oyuncular
sevgi, dostluk, acı, geçmiş
Senaryo konusu
Herseye ragmen Mutlu Olma Sanatı
Ve oyun bitti...
perdeler indi ışıklar söndü.
...
Kendimden yoruldum.
Artık tutunduğum
Güvendiğim
Yanındayken kendim olduğum
Maske takma ihtiyacı hissetmediğim
Ağlamak istediğimde özgürce ağladığım
Haykırmak istediğimde sevgimi
Sınır tanımadan haykırdığım
 …
Yoruldum  işte..

Kendimden yoruldum
Sürekli maske takmaktan
İçim Kan ağlarken
İnsanlara gülmekten yoruldum
Çok sinirliyken bile
Sakin olma zorunluluğundan yoruldum
Hıçkırarak ağlamak isterken
Gözyaşlarımı içime akıtmaktan
Delice severken içimden,
Seviyorum diye haykırmak isterken
Susmaktan yoruldum.

Kendimden yoruldum.
Hep güçlü olmak,
Hep sorumluluk sahibi olmak,
Her zaman haklı olmak,
Herseyi bilmek zorunda olmak ...
Ruhum yoruldu...
Çoçukken genç olmak
Gençken olgun olmak
Fedakarlıklar yapmak...
ve anlaşılmamak...
Yoruldum,çabuk tükettim ömrümü...
…
Geri dönüşü olmayan bir tüneldeyim
Oyunun adı hayat
Başrolde ben,
Yardımcı oyuncular
sevgi, dostluk, acı, geçmiş
Senaryo konusu
Herseye ragmen Mutlu Olma Sanatı
Ve oyun bitti...
perdeler indi ışıklar söndü.
...
Kendimden yoruldum.
Artık tutunduğum
Güvendiğim
Yanındayken kendim olduğum
Maske takma ihtiyacı hissetmediğim
Ağlamak istediğimde özgürce ağladığım
Haykırmak istediğimde sevgimi
Sınır tanımadan haykırdığım
 …
Yoruldum  işte..

👏👏👏👍👍👍

Elimden tut yoksa düşeceğim.
Yoksa bir bir yıldızlar düşecek.
Eğer şairsem, beni tanırsan
Yağmurdan korktuğumu bilirsen
Gözlerim aklına gelirse
Elimden tut. Yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek
Yoksa beni.
Geceleri bir çarpıntı duyarsan
Telaş telaş yağmurdan kaçıyorum
Sarayburnundan geçiyorum
Akşamsa,
Eylülse,
Islanmışsam
Beni görsen belki anlayamazsın
İçlenir gizli gizli ağlarsın
Eğer ben yalnızsam
Yanılmışsam
Elimden tut
Yoksa düşeceğim
Yağmur beni götürecek
Yoksa beni.

Attila Ilhan, buyuksun

Hüküm Senindir / Ellerindeyim
 
Ellerimdeyim yine bu akşam
Hükmedişin bir başka yine
Kır dök anılarımı
Seni düşünmek için kendime ayırdığım yalnızlığı bile
Çok gör bana

Düşünce bir türkünün nağmeleri dilime
Düşlerimde uzak diyarları dolaşırım
İçerim tutuşur, yüreğim yanar
Oturur bir çocuk gibi ağlarım

Arttıkça artar
Arttıkça artar ahuzârım
Korkularım nükseder yeniden
Olmayacak hayaller kurarım
Umudumu kuşların kanadına bağlarım

Duaya durur ellerim
Sevdaya, sükûta, sabra dair
Yıldızlar yön verir bakışlarıma
Umutlarımı bir çaputa bağlar
Gecenin içine dalarım
 
İsmail Bingöl

Sözde, senden kaçıyorum dolu dizgin atlarla..
Bazen sessiz sedasız ipekten kanatlarla..

Ama sen hep bin yıllık bilenmiş inatlarla..
Karşıma çıkıyorsun en serin imbatlarla..

Adını yazıyorsun bulduğun fırsatlarla..
Yüreğimin başına noktalarla.. Hatlarla..

Başbaşa kalıyorum sonunda heyhatlarla..
Sözde, senden kaçıyorum doludizgin atlarla.

Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle..
Öldür bendeki beni..
..Sonra dirilt kendinle!

Çarpsan karasevdayı en azından yüzbinle..
Nasıl bağlandığımı anlarsın kemendinle..
Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle..
Ama her defasında geri döndüm SENİNLE..

Hangi düğüm çözülür.. Nazla.. Sitemle.. Kinle..
Ne olur bir gün beni, kapında olsun dinle..

Şaşırdım kaldım işte, bilmem ki n'emsin..?
Bazen kızkardeşimsin.. Bazen öpöz annemsin..
Sultanımsın susunca, konuşunca kölemsin..
Eksilmeyen çilemsin..
Orada ufuk çizgim, burda yanım yöremsin..
Beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin..

Çâresizim.. Çâremsin..

Şaşırdım kaldım işte bilmem ki neyimsin...