Sevdiğimiz Şiirler

 Yeni Kerem

Gerçek mi yalan mı duyduğum haber:
Baharla dediler köye dönmüşsün...
Kucakta çıkmıştın yola bir seher,
Sılaya bir akşam yaya dönmüşsün...

Bembeyaz teninde tüterdi, yer yer,
Daha dün anandan emdiğin sütler.
Gelişmiş görünce seni bu sefer,
Dedim ki: Bir içim suya dönmüşsün!

Zambağın özüyle çizilmiş kaşın,
Dersini ceylandan almış bakışın,
Sevinci şakıyor sende her kuşun...
Kısrakla boy ölçen taya dönmüşsün!

Açılsan hasretin denizlerine
Varamaz, sevdiğim su dizlerine...
Dökülmüş saçların omuzlarına,
Bulutla örtülen aya dönmüşsün.

Kırılıp dökülen çağdasın nazdan,
Aşkı öğrenmene yıl var en azdan;
Bana varmak için verdiğin sözden,
Ben de anlamadım, neye dönmüşsün.

faruk nafiz çamlıbel

Bir gül yaprağının ürpertisini duyabiliyorsan yüreğinde
Yaşamın güzelliğini, sevmenin inceliğini kavrayabiliyorsan
Ve varabiliyorsan dostluklarin yüceliğine
Korkma hiç bir yıkımdan, yüreğini ortaya koy.

        BEN SENİ SEVDİM  !!!!
Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran,sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar serinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kâh çocukça mavi, kâh inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
Haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
Tüm çocuklara kanat geren insanlığını
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni…

  Ruh ikizim

iki ayrı yüz olsak ta,
iki aynı insanız biz.
bakın iki ayna arasından,
aynıdır gerçek resmimiz.

şekil ayrı cins ayrı da,
yüreklerde ritm aynı.
gönül ayrı göz ayrı da,
gönüllerde hüzün aynı.

yollar uzak olsa bile,
çekilen hasretler aynı.
sazın telindeki sesten,
duyduğumuz hüzün aynı...
 

DUYDUM Kİ UNUTMUSSUN GÖZLERİMİN RENGİNİ

Duydum ki unutmuşsun Gözlerimin rengini
Yazık olmuş o gözlerden Sana akan yaşlara

Bir zamanlar sevginle Ateşlenen başımı
Dizlerinin yerine Dayasaydım taşlara

Hani bendim yedi renk Hani tende can idim
Hani gündüz hayalin Geceler Rüyan idim

Demek ki senin için Aşk değil yalan idim
Acırım heder olan O en güzel yıllara

her şey yapılabilir
bir beyaz kağıtla
uçak örneğin uçurtma mesela
altına konulabilir
bir ayağı ötekinden kısa olduğu için
sallanan bir masanın
veya şiir yazılabilir
süresi ötekilerden kısa
bir ömür üzerine.

bir beyaz kağıda
her şey yazılabilir
senin dışında
güzelliğine benzetme bulmak zor
sen iyisi mi sana benzemeye çalışan
her şeyden
bir gülden bir ilk bir sonbahardan sor
belki tabiattadır çaresi
senin bir çiçeğe bu kadar benzemenin
ve benim
bilinci nasırlı bir bahçıvan çaresizliğim
anlarım bitkiden filan
ama anlatamam
toprağın güneşle konuşmasını
sana çok benzeyen bir çiçek yoluyla

sen bana ışık ver yeter
bende filiz çok
köklerim içimde gizlidir
gelen giden açan soran bere budak yok
bir şiir istersin
�içinde benzetmeler olan�
kusura bakma sevgilim
heybemde sana benzeyecek kadar
güzel bir şey yok

uzun bir yoldan gelen
tedariksiz katıksız bir yolcuyum
yaralı yarasız sevdalardan geçtim
koynumda bir beyaz kağıt boşluğu
her şeyi anlattım
olan olmayan acıtan sancıtan
bilsem ki sana varmak içindi
bütün mola sancıları
bütün stabilize arkadaşlıklar
daha hızlı koşardım
severadım gelirdim
gözlerinin mercan maviliğine

sana bakmak
suya bakmaktır
sana bakmak
bir mucizeyi anlamaktır

sağa sola bakmadan yürüdüğüm yollar tanıktır
aşk sorgusunda şahanem
yalnız kelepçeler sanıktır
ne yazsam olmuyor
çünkü bilenler hatırlar
hem yapılmış hem yapma çiçek satanlar
bahçıvanlar değil tüccarlardır
sen öyle göz
sen öyle toprak ve güneş ortaklığı
sen teninde cennet kayganlığı iken
sana şiir yazmak ahmaklıktır

bir tek söz kalır
dişlerimin arasından
ben sana gülüm derim
gülün ömrü uzamaya başlar

verdiğim bütün sözler
sende kalsın isterim
ben sana gülüm derim
gül sana benzediği için ölümsüz
yazdığım bütün şiirler
sana başlayan bir kitap için önsöz

sana bakmak
bir beyaz kağıda bakmaktır
her şey olmaya hazır
sana bakmak
suya bakmaktır
gördüğün suretten utanmak
sana bakmak
bütün rastlantıları reddedip
bir mucizeyi anlamaktır
sana bakmak
allah�a inanmaktır

Yılmaz Erdoğan

Bekliyorum

En güzel rüyaları andıran enginlere
En güzel ümitlerle açılmak istiyorum.
Gözlerinin içinde, bilmediğim bir yere
Günlerce gitmek gitmek ve dönmemek...diyorum.

Fakat siyah ufkunu ne gün, ne ay açıyor.
Dalgalar bulutlardan inmiyor bu denizde.
Bekliyorum, fırtına dinmiyor bu denizde.
Bu denizde en ıssız karanlıklar yaşıyor.

Ve ben şimdi aydınlık sokaklar bekliyorum.
Ümidi bir yelken gibi açarak bir gemiye
Sonsuz mesafelere doğru açılsam diye
Bir güzel gün, bir sükûn, bir bahar bekliyorum.

      Yaşar Nabi Nayır

GELMEDEN  
Sırtında taşıdığın kıl heybe 
dağ rüzgârı ve lor peyniri 
gibi doluysa kır çiçekleriyle 
sesler türkülere dönecektir 
üzünçse ışıklı bir sevince 

Dudaklarında özlem türküleri 
ve gözlerinin menevşesinde aşk 
çağıldıyorsa çavlanlar gibi 
usulca gir umudun menziline 
hüznü gerilerde bırak 

Türküler paylaşılıyorsa eğer 
dağ rüzgârları paylaşılıyorsa 
sevinç de dahildir buna 
ve o zaman bütün bir yaşam 
paylaşılacak kadar güzeldir artık 

Heybendeki kır çiçekleri 
bir yangındır güze doğru 
tutuşturur yüreğinde 
uzak özlemlerin külünü 
hiç beklemediğin bir anda 

Güz gelip de yangın başlamadan 
tutmalısın doğanın yelesinden 
yüreğindeki seher yeli 
varmalıdır sabah olmadan   
gül bahçesine sevda hevengine   

   AHMET TELLİ

Bir yaralı kuş titrer yüreğimin başında
Gülümseyen hayalin asılır gözlerime
Esrik sayıklamalar sararken karanlığı
Sensizliğin türküsü söylenir bulutlarda
Kayan bir yıldız gibi boşlukta kaybolurum.

Tufana uğrar ruhum en küçük fırtınada
Hasretin tenim gibi sarar sarmalar beni
Bitmemiş bir şiirin, ya da yarım şarkının
Öksüz notalarında beklerim çağrını
Hasretin zincirleri pas tutar kollarımda
Sensizlik girdabında çaresiz boğulurum.

Dönülmez bir yoldayım,adı yok menzilimin
Silinmiş haritadan yaşadığım o şehir
Düşmemişiz kaydına nüfus memurlarının
Almış benliğimizi sevda denen o sihir
Atmışız kendimizi ufkun solgun yollarına
Sevda sürgünlerine çıkmış birden adımız.

Bütün ışıklar sönmüş bütün yollar uçurum
Yürüdüğüm sokaklar sensizliğe çıkıyor
Çalınmış rüyaların solgun sabahlarında
Hasret zincirlerini söyle nasıl kırayım?

Avuçlarım hasretin gözyaşlarında ıslak
Titrerim karanlığı sarsan hıçkırıklarda
Ertelenmiş sevinçler çalar birden kapımı
Hayal meyal dolduğun geceye sarılarak
Göz kırpan yıldızların altında ısınırım

Göçmen kuşlar giderken götürdü yüreğimi
Sensizliğin resmini çizdim göz bebeğime
Öylesine inandım, öyle umut ettim ki
Mevsimlerin birinde dönüp geleceğine
Söyle hangi mevsime bağlansın umutlarım…

(alıntı)

Senin bayramına lâyık
Sözleri nerden bulmalı?
Çiçekteki vişne dalı
Gibi sende dirlik,sağlık..
Bense bu birkaç satırlık
Şiirimi veriyorum..
Hep gülsün bu evde,yavrum,
Senden vuran ak aydınlık..."

Nazım Hikmet..

SENİ DÜŞÜNÜRÜM


Seni düşünürüm
Anamın kokusu gelir burnuma
Dünya güzeli anamın

Binmişsin atlıkarıncasına içimdeki bayramın
Fırdönersin eteklerinle saçların uçuşur
Bir yitirip bir bulurum al al olmuş yüzünü

Sebebi ne
Seni bir bıçak yarası gibi hatırlamamın
Sen böyle uzakken senin sesini duyup
Yerimden fırlamamın sebebi ne?

Diz çöküp bakarım ellerine
Ellerine dokunmak isterim
Dokunamam
Arkasından camın
Ben bir şaşkın seyircisiyim gülüm
Alaca karanlığımda oynadığım dramın
 
nazım hikmet

kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
Ne olur terketme yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte

Sen kadınım

Hatırla o günü karşıki sokakta
Seni öptüğümü ilk defa hayatta
Kollarımda benim ilkbahar sabahım
Sen
Sönmüş bak ışıklar ev nasıl karanlık
O ılık aydınlık yuvamız soğumuş
Geceler bitmiyor ağlıyorum artık

Sen kadınım

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Masamız köşede öylece duruyor
Bardaklar boşalmış herbiri bir yerde
Sanki hepsi hasret senin nefesine

Sen kadınım

Bana bıraktığın bütün bu hayatın
Yaşanan aşkların değeri yok artık
Ben sensiz olamam artık anlıyorum
Sen
Şimdi çok yalnızım
Ne olur kal benimle o kapıyı kapat
Elini ver bana
Dışarda yalnız, yalnız üşüyorum

Sen kadınım

Unutmak için kokunu,ellerini söküp attım ben kalbimi
Hangi yüzle yeniden sev diyeceksin.?

Sen mor menekşeleri severdin,
Ben Kırmızı gülleri severdim.
Gittin gideli,
Ufka diktim gözlerimi,
Menekşelere bakamadım.
Hiç kırmızı gül koklamadım….
Kaç mayıslar geçti sensiz,
Nisan yağmurunda ıslanmadan,
Yıldızlara kanmadan,
Giden güne aldırmadan,
Sen gideli,
Ben hiç uyumadım...
Baharı yaşamadım,
Gittiğin günden beri,
Seni ben

Hiç unutmadım..



SULAR GİBİ TAŞSAM NOLUR,

DAĞLARINDAN AŞSAM NOLUR,

ELBET BİR GÜN ÇIKAR BU CAN,

SABIR TAŞI OLSAM NOLUR?.......