Sevdiğimiz Şiirler

BİRGÜN ANLARSIN     
Uykuların kaçar geceleri, bir türlü sabah olmayı bilmez.
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya,
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar ne yastık.
Girmez pencerelerden beklediğin o aydınlık.
Onun unutamadığın hayali,
Sigaradan derin bir nefes çekmişçesine dolar içine.
Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın aslında her şeyin boş olduğunu.
Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin.
Gün gelir de sesini bir kerecik duyabilmek için,
Vurursun başını soğuk taş duvarlara.
Büyür gitgide incinmişliğin kırılmışlığın.
Duyarsın,
Ta derinden acısını, çaresiz kalmışlığın.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin.
Niçin yaratıldığını.
Bu iğrenç dünyaya neden geldiğini.
Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini.
Boşuna geçip giden günlerine yanarsın.
Dolar gözlerin, için burkulur.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların.
Sevilen gözlerin erişilmezliğini.
O hiç beklenmeyen saat geldi mi?
Düşer saçların önüne, ama bembeyaz.
Uzanır, gökyüzüne ellerin.
Ama çaresiz,
Ama yorgun,
Ama bitkin.
Bir zaman geçmiş günlerin hayaline dalarsın.
Sonra dizilir birbiri ardına gerçekler, acı.
Sevmek ne imiş bir gün anlarsın.

Bir gün anlarsın hayal kurmayı;
Beklemeyi, ümit etmeyi.
Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi.
Lanet edersin yaşadığına...
Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın.
O zaman bir çiçek büyür kabrimde, kendiliğinden.
Seni sevdiğimi işte o gün anlarsın. Yazar : ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

Aklım Karakış 
 
Ben seni yaralarından tanıdım
Ecelime son kurşundun deli davalım
N'olur bulutsuzluğuma darılma
Dudağında bizi gül
Kıyametime adım kala
Beni senden alma

Aklım kara kış
Ellerim seni üşüyor
Bugün günlerden soğuk

Ben aysız gecelerde
Çocukluğuma mektup yazardım
Ah çocukluğum kağıt gemilerim
Düşlerim dudaklanıyor

Sesin kokuma gizli
Yıldızları sönük gecelerde
Dilime yağmursun

Gözlerini uyuyorum her gece
Bu kent içimin bahçesi
Gemilerim çözülüyor yüreğine
Ellerinle okşuyorsun
Bilmiyorsun
Kendi bakışlı kız
Ömrümün kırçıl masalısın
Uçurumlar vaadetme bana
Yaralısın...
 
Kahraman Tazeoğlu 

SEN SÖYLEMEDEN DE BİLİYORUM
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Anlıyorum ki ayrılacaksın
Cok yıkkınım yıkılamam
Ama rengini bırak bende
Duyumsuyorum ki yiteceksin
En büyük acım olacak
Ama ısını bırak bende
Ayrımsıyorum ki unutacaksın
Acı kurşun bir okyanus
Ama tadını bırak bende
Nasıl olsa gideceksin
Hakkım yok durdurmaya
Ama kendini bırak bende

Aziz NESİN

BENDE KAL      
Bir tohum verdin
çiçeğini al
Bir çekirdek verdin
Ağacını al
Bir dal verdin
Ormanını al
Dünyamı verdim sana
Bende kal
AZİZ NESİN

Sen Söylemeden de Biliyorum
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Anlıyorum ki ayrılacaksın
Cok yıkkınım yıkılamam
Ama rengini bırak bende
Duyumsuyorum ki yiteceksin
En buyuk acim olacak
Ama isini birak bende
Ayrimsiyorum ki unutacaksin
Aci kursun bir okyanus
Ama tadini birak bende
Nasil olsa gideceksin
Hakkim yok durdurmaya
AMA KENDINI BIRAK BENDE

Kaldım

Seni düşlerime aldım,
Uykusuz kaldım.
Seni uykularıma aldım,
Düşsüz kaldım.
Başıma aldım, sensiz;
Gönlüme aldım, başsız,
Sensiz, yollarda pulsuz,
Pullarda mektupsuz kaldım.
Sana adlar aradım..
Ardında adsız kaldım.
Özdemir Asaf

SESSİZ GEMİ

Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.

Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden

YAHYA KEMAL BEYATLI

Adı aşktır bu serseriliğin

adı aşktır bu serseriliğin
seni sevmenin özelliklede sevilmenin
adı aşktır bu sözlerin
gönlümün değerini bilebilenin

adı aşktır bu günlerin
onu en iyi şekilde yaşayabilenin
adı aşktır bu cennetin
buraya gelebilenin

sevilmek ister her gönül derinden
ister sev ister sevme ama gönül ver
seni de bulunur elbet bir gün seven
adı bende saklı meğersem

kaç kez sevdin sen bilmeden
sayamazsın ki bunu hissetmeden
adına aşk demişler neden
çünkü sevilmez seven

adını kazıdım kalbime
sevdim mi severim bir kere
anlamak mı anlatmak mı
bence anlaşmak yerinde

dünyada vardır yedi harika
ama aslı bence iki harika
biri sevmek ise
diğerine sevilmek denirse

aşkı hatıralarla mı anlatalım
yoksa yaşayarak mı paylaşalım
adını aşk koydum ben senin
çünkü en sensin en değerli mücevherim

(alıntı)

HEPİMİZE DAİR

Yalnız kendi başın mı dertli sanırsın,
Gölgesi yeryüzünde avare insan?
Taş da istemezdi yosun tuttuğunu;
Solmakta her çiçek kokusu uçunca.
Tasadır ağaca rüzgârda yaprağı;
Her kuş yanar az çok ölen yavrusuna;
Sivrisinek de halinden memnun değil;
Vızıltısı şikâyet makamındadır.

Cahit Sıtkı TARANCI
 

öğretmenim çok ama çoooookkkkkkkkkk güzel

Adı aşktır bu serseriliğin

adı aşktır bu serseriliğin
seni sevmenin özelliklede sevilmenin
adı aşktır bu sözlerin
gönlümün değerini bilebilenin

adı aşktır bu günlerin
onu en iyi şekilde yaşayabilenin
adı aşktır bu cennetin
buraya gelebilenin

sevilmek ister her gönül derinden
ister sev ister sevme ama gönül ver
seni de bulunur elbet bir gün seven
adı bende saklı meğersem

kaç kez sevdin sen bilmeden
sayamazsın ki bunu hissetmeden
adına aşk demişler neden
çünkü sevilmez seven

adını kazıdım kalbime
sevdim mi severim bir kere
anlamak mı anlatmak mı
bence anlaşmak yerinde

dünyada vardır yedi harika
ama aslı bence iki harika
biri sevmek ise
diğerine sevilmek denirse

aşkı hatıralarla mı anlatalım
yoksa yaşayarak mı paylaşalım
adını aşk koydum ben senin
çünkü en sensin en değerli mücevherim

(alıntı)

öğretmenim çok ama çoooookkkkkkkkkk güzel

Beğenmenize sevindim sayın öğretmenim...

Beğenmenize sevindim sayın öğretmenim...

özellikle son 2 kıtayı daha çok beğendim paylaşımınız için tesekkürler...   

Bilmek acı çekmektir. Ve bildik;
Karanlıktan çıkıp gelen her haber
Gereken acıyı verdi bize:
Gerçeklere dönüştü bu dedikodu,
Karanlık kapıyı tuttu aydınlık,
Değişime uğradı acılar.
Gerçek bu ölümde yaşam oldu.
Ağırdı sessizliğin çuvalı

Pablo Neruda

Ayrılık Vakti

Akşamı getiren sesleri dinle
Dinle de gönlümü alıver gitsin
Saçlarımdan tutup kor gözlerinle
Yaşlı gözlerime dalıver gitsin

Güneşle köye in, beni bırak da
Küçüle, küçüle kaybol ırakta
Şu yolu dönerken arkana bak da
Köşede bir lahza kalıver gitsin

Ümidim yılların seline düştü
Saçının en titrek teline düştü
Kuru yaprak gibi eline düştü
İstersen rüzgara salıver gitsin

Necip Fazıl Kısakürek

Sustum;Artık sırtımı yaslayıp zihnimi
oyalayan bakışlarına Ömrümün kalanına muhaliflik yapıyorum...
Bilmelisin;Kahredilecek hiçbir yazgının esiri olmadım,Kahve hatırından dostluklar
yaratabilecek kadar masumdum ki Aymayan aklımı uyandırdın.
Belki bundan sonra şeytana pabucunu ters giydiririm;Sende;Parmak
...uçlarında yürüme artık.Gereksiz yaratmaya çalıştığın sessizlik...
Zehri şeker eden dervişlerin hükümlerinden uzak Masal diplerinde kalmış
anlatımlar yaratmıştım Yaşayamadığım çocukluğuma;Ruhun es geçti
gözlerimi.Milyon kere öksüz kalır mı bir insan?Kaldım...Ustura
kesiğinden Can kesiğine uzanan mesafeler kat ettim yokluğunda
Anneme methiyeler Yokluğuna isyanlar dizdim...Süslediğim her acımın
yüzüne yankılanan alkışlarda yitirdim fikrimi Yine de reva gördüğün
yalnızlığa eyvallah etmedim.Otopsi odalarında çürümeye bırakılmış
bir aşktım ardında Gömülecek toprağını kendi bedeninden var edecek
kadar heybetli Gözyaşlarının içinde boğulabilecek kadar derin,Korkmadan
teslim olabileceğin kadar sığ...Gelmedin...Bir gün tanrı
katında; Dili dilime yabancı günahlar çıktı karşıma.Hoyrat bir
geçmişin Kırık parçalarını bir araya getirmeye Ve izini silmeye
ramak kalmıştı ki Sessizliğini bıraktın üzerime...Altından
kalkamadım.İflah olmaz bundan sonra geçmişim.Çizdiğim hiçbir
resmin renkleri denk düşmedi düşlerime;Kaburgasından Havva yaratılan
Âdemle Hüseyin in kanına giren Yezit nasıl denk tutulamazsa
Birbirine Yokluğunu varlığına denk düşüremedim.Aynı tanrının
çocuklarıydık oysa...Ellerimiz ve aklımız aynı renkte miydi bilmesem
de Yüreklerimizin titremesineydi biriktirdiğim ümitlerim...Biçilecek
sevdalar vardı köşemde bekleyen Üzerine giydirecek ruhu seçemedim...Karanlığın
içinden çıkıp gelen siluetlerden kaçtığım vakitlerde Hayâsız tövbelerde Yıllanmış isyanlarda yıkadım ellerimi Sen sussanda Ben bildim;Bunca riyanın gölgesinde Bundan sonra abdest tutmaz sözlerim...