Sevdiğimiz Şiirler

CEHENNEMİN DİBİNE KADAR...

Ben senin gittiğin günü bile sevdim
Kan kusarken
Hasret dolan kadehlerime
Gelincikler açtırdım öptüğüm dudaklarımda...
Hiçbir söz yakışmadı diline
Biliyor musun
Elveda sözünün yakıştığı kadar...

Hadi git...
Ardına bile bakmadan...
Yolun açık olsun
Cehennemin dibine kadar...

Bahar erken geldi bu sefer
Kuşlar gibi çarpan bu deli – divane yüreğime
Gül dedim
Diken oldun....
Elimi uzattım tutarsın diye belki...
Yüzünü çevirdin öte yana
Ne gördünde çekindin
Sana sen gibi bakan
Sana yüreğimden akan gözlerimden....
Yürek bu işte.
Sensizde atar...

Hadi git...
Ardına bile bakmadan
Yolun açık olsun
Cehennemin dibine kadar....

Şimdi sensiz sabahlara uyansamda
Kapatmadan gözlerimi
Ve değmeden kirpiklerim birbirine
İki yabancı gibi...
Alışırım....
Alışırım da sensizliğe
Yaptıklarına yabancı
İçimde senden kalan
Günden güne artan bu acı...
Avutmak isterken
Hüzün deryası dolar gözlerime
Bilmezsin...
Uzanan bir el bekler yanağım
Akan damlaları durdursun diye
Ne garip..
Gözyaşlarım....
Gözyaşlarım
Senden kalan en son hediye...

Hadi git...
Ardına bile bakmadan
Yolun açık olsun
Cehennemin dibine kadar....

Seni seninle bıraktım
Beni benimle bırakırsın diye...
Olmadı...
Hazan tez geldi dallarıma
Açan gonca güller
Teslim olurken hazan rüzgarlarına
Şimdi geçmeyen günlerin
Geçmeyen gecelerin ahını
Sattım acı bir gülüşe...
Duysan da böyle duymasan da ...
Bir kibritlik canı vardı
Mazinin...
Çaktım dün gece...
Dilimde...
Dilimde sana emanet ettiğim tek hece...
GİT....
Benden buraya kadar...

Hadi git...
Ardına bile bakmadan
Yolun açık olsun
Cehennemin dibine kadar....


ALİ ALTINLI 

Hasretinle geçiyorken bu gençlik çağım,
Ey sevdiğim, ben umitsiz değilim gene
Ak düşünce saçların kumral rengine
Kollarında son aşıkın ben olacağım.

Ey başında şimdi sevda rüzgarları esen,
Böyle her gün yollarımdan geçsen de süzgün
Sen benimsin büsbütün terk olunduğun gün ...
O mukadder günü, bilmem, düşündün mü sen?

B...en bir beyaz şaçlı aşık, sen bir ihtiyar ...
O gün bana yanaşırken ey ilahi yar,
Esirgeme gözlerimden bir son buseni,

Kirpiğinden yavaş yavaş bir damla aksın,
Çünkü, ruhum, sen de o gün anlayacaksın
Ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni

Faruk Nafiz Çamlıbel

Demedi Deme
Korkuyorum belki yarın geç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Yaralıya yol gözlemek güç olur
Geleceksen bir gün önce gelsene.

Kar yağar, çığ düşer yollar açılmaz.
Seller iner derelerden geçilmez
Senet yoktur ömre vade biçilmez
Geleceksen bir gün önce gelsene.

Can kuşu kafeste durmaz demişler
Kaçan kuş kafese girmez demişler
Son pişmanlık fayda vermez demişler
Geleceksen bir gün önce gelsene.
Abdurrahim Karakoç 

Adımı Unut


Nasılsa ayrılık bu aşkın sonu
Sen de eller gibi adımı unut
Kader ikimize çizmiş bu yolu
Sen de eller gibi adımı unut

Seninle bu aşkı yaşamadık say
Birlikte gülüp de ağlamadık say
Böylesi unutmak daha da kolay
Sen de eller gibi adımı unut

İstemem söyleme bir tek kelime
Sen de eller gibi adımı unut
Değmesin artık hiç elin elime
Sar yeni aşkını benim yerime
Sen de eller gibi adımı unut...
 
Ahmet Selçuk ilkan 

Kendimden Giderim Gidemem Senden

Sensiz yaralı kuş olur kalırım
Hangi rüzgarda nere savrulurum
Bir soluk ötene gitsem ölürüm
Kendimden giderim gidemem senden

Seninle hayatım anlam kazandı
Varsın diye canım zora katlandı
Bil ki bu kalbim yalnız sana yandı
Kendimden geçerim geçemem senden

NUH KENİŞ

Yüz Yıla Mahkum

sende karlı dağların serinliği
sende mayıs rüzgarlarının ılıklığı var
sen denizlerimde bir büyük dalgasın
ben senin sonsuzluğunda bir kum tanesi
sen bir tanyerisin renkli camlar gibi
ben her sabah senin şafaklarında uyanıyorum
seni kimseler bilmeyecek benden başka
kimseler bilemeyecek seni sevdiğimi
ona yanıyorum

hiç bir şey beni kurtaramaz artık
jüri karar verdi suçluyum
işte ellerime kelepçe vurdular
alıp götürüyorlar beni
güneşe ve gökyüzüne son defa bakıyorum
zaman bir ateş oluyor yüreğime düşen
kendimi kadere ve sana bırakıyorum
yüz yıl sana mahkumum ben
 
Ümit Yaşar Oğuzcan 

İşim Acele

Gökte zamansızlık hangi noktada?
Elindeyse yıldız yıldız hecele!
Hüküm yazılıyken kara tahtada
İnsan yine çare arar ecele!

Gençlik... Gelip geçti... bir günlük süstü;
Nefsim doymamaktan dünyaya küstü.
Eser darmadağın, emek yüzüstü;
Toplayın eşyamı, işim acele!

                                    Necip Fazıl

sadece ölüm gerçek
çok güzel ifade edilmiş

İşim Acele

Gökte zamansızlık hangi noktada?
Elindeyse yıldız yıldız hecele!
Hüküm yazılıyken kara tahtada
İnsan yine çare arar ecele!

Gençlik... Gelip geçti... bir günlük süstü;
Nefsim doymamaktan dünyaya küstü.
Eser darmadağın, emek yüzüstü;
Toplayın eşyamı, işim acele!

                                    Necip Fazıl

Gülüşün


gülüşünde bir mana var
saklayamazsın
sarılışında ne düşler
ne düşükler
sakınamazsın

aynı yolları,
kimsesiz mekanları
birlikte özleme hasreti...
yalnızlığımın dert ortağı gastrit...

gülüşünde bir mana var
saklayamazsın

bütün iç savaşlarda
rehin alındı bu yürek
kandıramazsın

hangi çekilişin
büyük ikramiyesi bu,
en uzak sevişmelerin
yeni yetme utancı
lakin aşk
biraz da utanmaktır yaşamaktan...
sakınamazsın...
yeni yetmelik işine gelince
o zaten hepimizin gizli öznesi
Türkçe'de var
bazı dillerde yok

gülüşünde bir mana var
saklayamazsın
kime niyet kime felaket bu aşk
anlayamazsın

ödümüz patlıyor acı çekmekten
oysa
biraz da acıdır
aşkın mayası...
kaçınamazsın...

gülüşündeki manayı saklayamazsın
tutunacak verimiz yok
resmi tutanaklarda

gülüşünde bin yıllık hasret var
saklayamazsın
............................. ............

bu yazık karşılaşmanın
alnımıza çakılıyor anafikri :

aşka cesaretimiz yoksa
başka zaman görüşürüz!
 
Yılmaz Erdoğan 

SEN SEN SEN

Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..

Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..

Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..

Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..

Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını...
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..

Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...

 Yavuz Bülent Bakiler

Yalnızsın
Bir akşam ışıkların dağlara güldüğünü
Bir akşam bulutların seyre döküldüğünü

Görürsün hasretiyle sabah ezgilerinin
Bir akşam gözlerin ufka dalar pek derin

Kuşlar öter, uçuşur yeşil dallara konar
Umutlar yaprak yaprak alevlenir de yanar

Son mutluluk sesleri dökülür dudaklardan
İnsanlar gölge gibi çekilir sokaklardan

Rüzgar okşamaktayken anne gibi tenini
Gecenin kolları sessizce yakalar seni

Anlarsın gözlerinin dolup boşaldığını
Anlarsın yalnızlığı ve yalnız kaldığını...

BIRAK!

Yaşlı mı yaşlı bir hayalim var
aklımın en kuytu köşesine mıhlanan,
Onca körpe fidanı aldatırcasına,
Yeniden sana susadım ya ben..
Bırak, su görmesin kuraklığım.

Başka bir yerde dudağım,
Başka bir tren,
Başka bir kadın,
Bir başka istasyon.
Uzaktan gelen bütün sedayı,
Rayların gıcırtısı sandım ya ben..
Bırak, pas tutsun ahmaklığım.

Benim dünyamda,
Gümüş rengi bir ay,
Portakal sarısı güneş işitirsin.
Benim yaşadığım şehirde
Sabah erken dirilirsin,
Her akşam sevdiğini bekleyip,
Gelmediğine içer,
Beş kadehten kelle olup,
Altıya cesaret edersin.
Kadehler de sessizleşince,
Kendine iltifat,
Başkasına küfredersin.
Onca insan içerisinden
Kendime küfür de ettim ya
Bırak! Hala neyin peşindesin?

Sesim Boğuk Çıkıyorsa Da

Sesim boğuk çıkıyorsa da
Aldırma
Nice dağlar kırdı onu
Nice denizler
Savurdu
Sesim boğuk çıkıyorsa da
Aldırma
Artık bir şeyler yapmanın
Zamanı geldi
Bazı şeyleri kırıp dökmenin
Bir kentin sokaklarını
Yeniden keşfetmenin
Özlemleri, çocukluk günlerini
Bir yağmur altında bırakmanın
Zamanı geldi
Sesim boğuk çıkıyorsa da
Aldırma
Nice anılar yordu onu
Nice özlemler böldü
Sesim boğuk çıkıyorsa da
Aldırma

duyuyorsun ya...
Ahmet Erhan 

TEK HECE

Var mı beni içinizde tanıyan?

Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.

Kalmasa da şöhretimi duymayan,

Kimliğimi tarif etmek zor benim...

Bülbül benim lisanımla ötüştü.

Bir gül için can evinden tutuştu.

Yüreğine Toroslar'dan çığ düştü.

Yangınımı söndürmedi kar benim...

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.

Benimle değişti talihi bahtı,

Yerle bir eylerim tac ile tahtı,

Akıl almaz hünerlerim var benim...

Kamil iken cahil ettim alimi,

Vahşi iken yahşi ettim zalimi,

Yavuz iken zebun ettim Selim'i,

Her oyunu bozan gizli zor benim...

Yeryüzünde ben ürettim veremi.

Lokman Hekim bulamadı çaremi.

Aslı için kül eyledim Kerem'i.

İbrahim'in atıldığı kor benim...

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin'di.

Hatrım için yüce dağlar delindi.

Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.

Kuvvet benim, kudret benim, fer benim...

İlahimle Mevlana'yı döndürdüm.

Yunus'umla öfkeleri dindirdim.

Günahımla çok ocaklar söndürdüm.

Mevla'danım, hayır benim, şer benim...

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da

Görünmezim cismim de yok, resmim de

Dil üzmezim, tek hece var ismimde

Barınağım gönül denen yer benim

Benim için yaratıldı Muhammed

Benim için yağdırıldı o rahmet

Evliyanın sözündeki muhabbet

Embiyanın yüzündeki nur benim

CEMAL SAFİ

Ağlama

Ağlama, gözleri kızarmış çocuk!
Tek damla yaşın düşmesin yere.
Bak, tek güzelliğimiz yokluk,
Sana bir öğüt; ağlama boş yere.

Ne olursa olsun hiçbir şey değmez,
Senin bir damla gözyaşına.
Ağlayana kimse boyun eğmez.
Kimse bakmaz kimsenin yaşına.

Ne kadar kötülük, pislik varsa;
Sen herşeyi tertemiz öğren.
Eğer yüzüne gözyaşı yağarsa;
Seni garip sanır her gören.

Ağlama sakın çocuk, ağlama!
Korkmayana zarar gelmez, bunu bil.
Sevgini hep söyle, sakın saklama.
Aklından korkuyu, gözünden yaşı sil.
Ahmet Hamdi Tanpınar