Sevdiğimiz Şiirler

başka türlü bir şey benim istediğim
 ne ağaca benzer, ne de buluta
 burası gibi değil gideceğim memleket
 denizi ayrı deniz,
 havası ayrı hava.....

 bir başka yolculuk dalından düşmek yere
 yaşadığından uzun

 bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
 ağacın yüksekliğince
 dalın yüksekliğince rüzgarda
 ve bir yeni ömür
 vardığın çimen yeşilliğince

 nerde gördüklerim
 nerde o beklediğim
 rengi başka
 tadı başka...

 Can Yücel

İki kalp arasında en kısa yol
 Birbirine uzanmış ve zaman zaman
 Ancak parmak uçlarıyla değebilen
 İki kol.

 Merdivenlerin oraya koşuyorum,
 Beklemek gövde gösterisi zamanın;
 Çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
 Bir şeyin provası yapılıyor sanki.

 Kuşlar toplanmış göçüyorlar
 Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.

 [CEMAL SÜREYA]

       h.n.a.

Bana Mevlana'yı, Yunus'u verin,
Mecnun'u, Leyla'yı size bıraktım..
Kırk yıldır susuzum, bir tas su verin,
Irmağı, deryayı size bıraktım...

Talipli değilim şöhrete, şana,
Makamı, rütbeyi yük etmem cana,
Dostluk, sevgi, şefkat yetişir bana,
Dövüşü, kavgayı size bıraktım...

A. Karakoç

Düşlerini ödünç verir misin bana
Merak ediyorum içlerinde var mıyım?
Hadi bir yalan söyle bana
Çocuk gibi inanayım...
Olsun; Yalancı düşler.....
Merhem olur yaraya
Çok hırpaladı kalbimi
Bu hesapsız vazgeçişler...
Merak ediyorum sendeki beni
Bilmiyorum ne kadarım?
Bana düşlerini
Bir geceliğine ödünç ver
Kendime senin yüreğinle bakayım...

Kırlardan Geliyorlar

kırlardan geliyorlar ellerinde sümbülteber

elbette kırlardan kırlardan gelecekler

başka türlü nasıl güzelleşir bu akşamüstleri

söyleyin nasıl dayanılır dükkanlara depolara

bu katran kokusu başka türlü nasıl geçer

 
sonsuza varmadan bir önceyiz sanki

-o sayının da bir adı vardı unuttum -

her şey öyle saydam öyle madensel

kapıların kilitleri açık ve herkes uykusuz

hepsinin elinde bir saat bir sümbülteber

 
eskiden şaşardık bazı şeylerin yokluğuna

artık bu yokları var etmeyi usladık

ağaçları budadık omandan balıkları tuttuk denizden

hani bazı açılmaz sanılan kapıları omuzladık

çünkü herkesin elinde bir saat bir sümbülteber

 
hey koca dünya nasıl avucumuzdasın

nasıl da parlıyorsun ey gözleri maden

çözdüğüm bütün bulmacalardan zorludur yüreğin

elbette kırlardan gelecekler kırlardan

kırlardan gelecekler ellerinde sümbülteber

 
ey güzelim sümbül ve teber ey canım

gördüğüm sanki o değildi

sanki kuşlar albümünden bir maden

 Turgut Uyar

Beraber Yürüyelim Olur Mu

içimden dedim beraber yürüyelim olur mu
varsın gemilerimizi taşıyamasın sular
varsın yarı yolda uyuya kalsın
bize gönderilen bahar.

içimden dedim beraber yürüyelim olur mu
varsın gölgemiz olsun hüzün
dilediği gibi uzatsın canevimize ayaklarını
varsın annemiz olsun tütün
hayat daha sert vursun yumruklarını.

içimden dedim ilmeği kaçmış bir hayat bizimkisi
nedir alnımızdan öpmek için izimizi süren
kalmış mıdır kalesi düşmüş bir şehrin cazibesi
nedir yalnız bize yakışan bu serüven.

bu serüven ki
bizden biri yaptı sırtımızdaki hançeri
ve terketti bizi huzur denen sevgili
kalakaldık, şaşkınlığın avuçlarında
billur bir kuş gibi.

içimden dedim gömülü bir ırmağın yalnızlığıdır bu
beraber yürüyelim olur mu

   İbrahim Tenekeci

Kuytuda

Işığın benim için yanmıyor geceleri
Benim sesimle uyanmıyorsun uykularından

Doğan günle canlanan sevincin
benim için değil.
Yenilenen güzelliğin,
dinlenen elin.

Benim sevdam koduğun gibi,
kuytuda saklı durur
Suçlu,
sen suçladın.
Elden günden utanır ...

Kulağı ayak sesinde
senin ayak sesinde.



Arif Damar

KALDIRIMLAR

Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.

Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık;
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar.
İn cin uykuda, yalnız iki yoldaş uyanık.
Biri benim, biri de serseri kaldırımlar.

İçimde damla damla bir korku birikiyor;
Sanıyorum, her sokak başını kesmiş devler...
Üstüme camlarını, hep simsiyah, dikiyor;
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.

Kaldırımlar, çilekeş yalnızların annesi;
Kaldırımlar, içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar, duyulur, ses kesilince sesi;
Kaldırımlar, içimde kıvrılan bir lisandır.

Bana düşmez can vermek, yumuşak bir kucakta;
Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum!
Aman, sabah olmasın, bu karanlık sokakta;
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğum!

Ben gideyim, yol gitsin, ben gideyim, yol gitsin;
İki yanımdan aksın, bir sel gibi fenerler.
Tak, tak, ayak sesimi aç köpekler işitsin;
Yolumun zafer takı, gölgeden taş kemerler.

Ne sabahı göreyim, ne sabah görüneyim;
Gündüzler size kalsın, verin karanlıkları!
Islak bir yorgan gibi, sımsıkı bürüneyim;
Örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları.

Uzanıverse gövdem, taşlara boydan boya;
Alsa buz gibi taşlar alnımdan bu ateşi.
Dalıp, sokaklar kadar esrarlı bir kuyuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi..

 NECİP FAZIL KISAKÜREK

Ne çıkar bahar geldiyse?
 Bademler çiçek açtıysa?
 Ucunda ölüm yok ya!
 Hoş,olsa da korkacak mıyım zaten,
 Güneşle gelecek ölümden!
 Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
 Her bahar biraz daha aşığım;
 Korkar mıyım?
 Ah,dostum,derdim başka…

 ORHAN VELİ KANIK

  Firûze…
 
 Firûze… taşların âşiyan yüzü
 Tenimle canciğer, sılama düşman
 Aydınlıkta üşür dîvâne mevsim
 Gelgitler kuşağı altında zaman
 Firûze… taşların âşiyan yüzü.

 Esrik günâhıma yeltenme sakın
 Ayak izlerinden tanırım seni
 Hayâlime batar tel tel kirpiğin
 Sana veriyorum bendeki beni
 Esrik günâhıma yeltenme sakın.

 Hicrânlar kaybetti sırrını aşkın
 Yokluğun dokunur, kanar bir yanım
 Resimli acılar bırakmam sana!
 Vuslatları getir, sen aksın kanım
 Hicrânlar kaybetti sırrını aşkın.

 İnsan acılarla pişer Firûze
 Terimi soğutma, bana aşkı sun
 Körler görmeden de sever Firûze
 Topraklar çorak ve takvimler yorgun.
 İnsan acılarla pişer Firûze.

 Mevsimsiz hasretler getirdim sana
 Yarım nefeslik bahar molası
 Mürekkep kandan ve parmağım kalem
 Ölümlerden öte gül boyası
 Mevsimsiz hasretler getirdim sana.

 Eteğinden yangın çıkar her dâim
 İçimde bir Yunus, ki aşka durur
 Su temizleyemez kalbin kirini
 Bütün güller Yesrib yolunda kurur
 Eteğinden yangın çıkar her dâim.

 Yaldızlı umutlar devşiriyorum
 Benim de içimde bir kandil yanar
 Merkezine düştüm kör karanlığın
 Çöle ne hacet, kalp yanar, dil yanar
 Yaldızlı umutlar devşiriyorum.

 Irmaklar denize akar Firûze
 Ne ölüm ne tövbe kalmaz sabâha
 ve Babilin asma bahçelerinde
 Her karanlıklı yol çıkmaz sabâha
 Irmaklar denize akar Firûze.

 Leyâlim nurlanır tek nazarından
 Bilmem hangi hayâl cemâline eş
 Yüzünde Meryem’in bâkireliği
 Mevlevî hislerle elimde güneş
 Leyâlim nurlanır tek nazarından.

 Mısralarım saklar seni şiirde
 Ahenksiz şarkılar çalınır dâim
 Ki bulurum seni deniz dibinde
 Almak isteyince seni bir kavîm
 Mısralarım saklar seni şiirde.

 Aşk ki hecelere bölünmez asla
 Üşüyorsan eğer gözlerime bak
 Firûze; bir deniz kızının adı
 Bir Pazar sabâhı geldiğim şafak
 Aşk ki hecelere bölünmez asla.

 Zamanın zamansız lâl şâiriyim
 Korkak aşklar artık tarih Firûze
 Baskınına uğra hayâllerimin
 El, ele güç katar… talih Firûze
 Zamanın zamansız lâl şâiriyim.

                             Zafer ŞIK

Sır

güzelliğinden çırpınan bu gecenin
sularını evliyalar getirir
bir gülüş gibi yolunur maziden
yararak eşyanın direncini
sonsuzluğa aşka ve hürriyete doğru
uzanır dağların sessizliğinden
korkuya kapılmayalım diye

bu gece devine devine
kalbimden geçen nehir
unutulmuşluğun kahrından
gelecek günlerin şarkılarına
aciz ve susuz dudaklarına kentlerin
benden selâm götürür

benden selâm olsun diye
uzak kentlerdeki kardeşlere
göğsünü kabartır bir karınca
dağların en şahına mağrur
hafızam denizler kadar olur
dökülür karanlığın avuçlarına..

Alaaddin özdenören..

 Eksik bir şey mi var hayatımda
 Gözlerim neden sık sık dalıyor
 Eksik bir şey mi var hayatımda
 Gökyüzü bazen ciğerime doluyor

 Öyle birşey ki bu, kolay anlatamam
 Atsan atılmaz, satsan satamam
 Eksik bir şey mi var, anlayamam
 Bak çayım sigaram, herşeyim tamam

 Kalksam duraktan dolmuş gibi
 Arka koltukta unutulmuş gibi
 Terliklerimle gelsem sana
 Sonunda aşkı bulmuş gibi

                                 Nadir Göktürk

BENCE SEN DE ŞİMDİ HERKES GİBİSİN»
 

Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
Onlardan kalbime sevda geçmiyor
Ben yordum ruhumu biraz da sen yor
Çünkü bence şimdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece
Kaçıyorum bugün senden gizlice
Kalbime baktım da işte iyice
Anladım ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de şimdi herkes gibisin

Nazım Hikmet Ran    334 (1918) - Yaz - Kadıköy

özledim seni…
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin…
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü…
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
”git artık” demek
”beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa”
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden…
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek….