Sevdiğiniz Şiirler

ilk defa okuyorum, çok güzel bir şiirmiş..paylaştığınız için teşekkürler N.HÜLYA öğretmenim

Beğendiğinize sevindim aydogmuş öğretmenim.
Çok sevdiğim, her okuyuşumda çok duygulandığım başka bir şiiri paylaşmak istiyorum.

BİR ANNENİN FERYADI

Verem imiş hastalığım dediler ki "Çaren yok!"
Yanıyorum hararetten bir yudum su veren yok
    Bu hastalık kırdı benim kanadımı kolumu
    Ben yavruma doymamışken ayrı koydu yolumu
Öleceğim ciğer parem iyi dinle sözümü
Canım yavrum, belki artık hiç göremem yüzünü
    Kimse yok ki bırakayım seni emin ellere
    Sen ağlarken ben kabrimde bakar mıyım güllere?
Ne olursun hiç ağlama, çatma hilal kaşını!
Kimsesizsin minik yavrum kimler siler yaşını?
    Kimler seni doyuracak kimler seni saracak?
    Kimler "yavrum gelin olmuş" diye hayal kuracak?
Ah bilseydin senin için ne hayaller kurmuştum
Bir gün kızım büyür diye hep düşünüp durmuştum
    Bu feryadım sitem değil, ben razıyım kadere
    Körpe kuzum, minik kalbin dayanır mı kedere?
Küçücüksün dünya seni harab eder bebeğim!
Seni böyle kundağında nasıl koyup gideyim?
    Yapayalnız çekemezsin bu hayatın derdini
    N'olur yavrum sakın üzme,harab etme kendini!
Son bir defa kundağını sarar iken ağladım
"Allah büyük, seni korur" deyip ümit bağladım
    Bir gün büyür düşünürsen "Annem,babam kim?" diye
    Bir Fatiha oku yeter senden bize hediye
Gel son defa koklayayım nefeslerim sıklaştı
Karşımda dur seyredeyim ölüm vaktim yaklaştı
    Ne o yavrum ağlıyorsun,sus ağlama bir daha!
    Gidiyorum artık seni ısmarladım Allah'a...
                                                   Sevda Orhan

Geceler
 Sensiz yaşamamın imkânı yoktur
Sayamam bilesin nedeni çoktur
Yalnızlık sinemi delen bir oktur
Geçmesi çok zordur sensiz geceler

Sönmüyor bilesin sevdamın narı
Ruhumu incitti ayrılık hârı
İflah olur sanma bu canı gayrı
Bil ki kalbim kordur, sensiz geceler

Hicrandan yanasın birlim seni
Sevdam bir yaradır inletir beni
Sensizliğe mahkûm ettin İrfan'ı
Ölüm bana yârdir, sensiz geceler 

 

GİT

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!

Git de şen şakrak geçen günlerime gün ekle,
Beni kahkahaların sustuğu yerde bekle.

Git ki siyah gözlerin arkada kalmasınlar,
Git ki gamlı yüzümün hüznüyle dolmasınlar

Madem ki benli hayat sana kafes kadar dar,
Uzaklaş ellerimden uçabildiğin kadar.

Hadi git, benden sana dilediğince izin,
Öyle bir uzaklaş ki karda kalmasın izin.

Kahrımın nedenini söylesem irkilirler;
Çünkü herkes beni Kays, seni Leyla bilirler.

Sanırlar ki sen beni biricik yar saymıştın;
Oysa ki hep yedekte, hep elde var saymıştın.

Hadi git, ne bir adres, ne bir hatıra bırak,
Zannetme ki pişmanlık, mutluluk kadar ırak!

Sanma ki fasl-ı bahar geldiği gibi gitmez,
Sanma ki hüsranını görmeye ömrün yetmez.

Her darbene tehammül edecektir bedenim,
Gururum mani olur perişanıma benim.

Yari Ferhat olanın ellerle ülfeti ne?
Şirin ol katlanayım dağ gibi külfetine.

Henüz layık değilken tomurcuk kadar aşka,
Sana gül bahçesini kim açar benden başka!

Hercai arılara meyhanedir çiçekler,
Kim bilir şerefinden kaç kadeh içecekler!

Madem aşk tablosunun takdirinden acizsin,
Git de çağdaş ressamlar modern resimler çizsin.

Ne vedaya gerek var, ne de mektuba hacet,
Git de Allah aşkına bir selama muhtaç et!

Güllere de aşk olsun gene sen kokacaksan!
Fallara da aşk olsun gene sen çıkacaksan!

Kopsun nerden inceyse artık bu bağ, bu düğüm,
Her gece daha berbat, daha vahim gördüğüm.

Korkulu düşlerimi yorumdan kaçıyorum;
Sırf sana üzülüyor, sırf sana acıyorum.

Git iş işten geçmeden, çok geç olmadan vakit,
Günahıma girmeden, katilim olmadan git!


CEMAL SAFİ

Ne zaman seni düşünsem içim ürperir
Seninle geçen her saat her gün gelir aklıma
Bir akşam vakti gelir bir deniz kıyısı gelir
O eşsiz hatıralar bütün gelir aklıma
Ne yapsam unutamam yaşadığımız
Sevgindi sevgilerin en yalansızı
Şimdi nerde bir gül görsem kırmızı
Dudaklarımı uzun uzun öptüğün gelir aklıma
Bir çıban büyürcesine ortasında gecenin
Dolar yüreğime hüznü seni sevmenin
Dünyada ne benim yerim var artık ne senin
Ağlarım baş ucunda ölümün gelir aklıma..

                                     ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN

YORUM SENİN ÖĞRETMENİM

Ben , bir gülüm,sen bahçıvan
Çok açarsam eser senin ,
Mis kokarsam hüner senin,
Ama birde soluversem
Günah senin,günah senin öğretmenim

Ben tohumum ,çiftçi sensin
Çok sularsan ürün senin
Bol olursam verim senin
Ama birde çürütürsen,
Hata senin ,hata senin öğretmenim.

Ben elmasım ,sanat sensin
Pırlantaysam emek senin,
Parlıyorsam ışık senin,
Ama birde parçalarsan,
Kırık senin,kırık senin öğretmenim.

Ben boş defter ,kalem sensin,
Doğru yazsan yarın senin
Güzel yazsan ikbal senin
Ama birde karalarsan
Vicdan senin,vicdan senin öğretmenim.

Ben öğrenci sen öğretmen ,
Başarırsam hüner senin
Kazanırsam zafer senin
Ama bir de kaybedersem
Yok başka diyecek sözüm
Yorum senin yorum senin öğretmenim...

Hani bir sevdİğin vardı
yedi sekiz sene önce,
dün yolda rastladım
sevindi beni görünce
sokakta ayak üstü
konuştuk ordan burdan
evlenmiş,çocukları olmuş,
biri kız,biri oğlan,
mutluymuş,kocasını seviyormuş,
kendilerininmiş evleri..
bir suçlu gibi ezik
sana selam söyledi...

gözler ki parçasıdır sende ilahın,
gözler ki senin en katı zulmün ve silahın,
vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin,
sen vururken de öldürürken de güzelsin.

Yitirilmiş Ne Varsa

çirkin çiçeklerle dolu katil bahçelerinde dolaştım
dalgındım
bıçak sırtı yaşamalarım
penceresizliğim
ve öksüz düşlerim vardı ceplerimde
uğultusuzluğumu özlemiştim
hala bir ceylan ağlıyordu içimde
hiç yoktan vurulan

senin şehirlerin uyurken
benim gözlerimi bıçakladılar
kör bir balıkçıyım şimdi
denizlere sarılıyorum
hiç görmediğim vapurlara el sallıyorum
rüyalarım da yaşlanmıyor

kaybolan eylül gemilerimi
sonbahar sesiyle çağırsam gelir mi
ah vurulası yüreğim
süpüremedin kapından yalnızlğı
örselenmiş paslı yüreğim

ellerim yumuk
orman karanlıkları omuzlarımda
ve ardından ağlayan
ezgisiz türkülerdi gözlerim
senin gözlerinin pusuna saklanıp
senden kalan bu yıkıntılar arasında
bizi büyüten ellerini aradım
öpülesi ellerini

susuşlara prangalı değil
kanlı düşler kuyusunda
ölüm çığlıkları atabilir

gözyaşı göllerinde durulanmalar vaktinden geliyorum
sonunu hep unuttuğum
dilsiz şarkılarım vardı
ağlatan inleten
şimdi
o şarkılar beni unuttu

yıkık kentler konuşmazdı bilirim
cam kırıkları ve kırık dallar var
incinen yüreğimin yaralarında
ve bilir misin
güller hiç uyanmaz bu vadide
gözlerin düşer aklıma
an gelir şavkın vurur yüzüme
o zaman vakit ölüm olur dudağımda
kaçsam yakama yapışır gözlerin

yılları ve yolları ödünç aldım
yastığımdaki çukura dolan korkulu geceden
düş düşkünü çocukluğumu çalmış namlı sevdalılar
üstüne üstlük sensizim
yani gölgesiz dolaşıyorum
artık intiharlar da öldürmez beni
yüreğimde konaklayan hüzünler
senden gelir

al
dün gece seninle yoğurdum bu şiiri
ekmek buğusu mübarekliğinde
sıcacık
nasıl olsa sana çıkmayan yol yok
kaybolabilirim kuytularda
dalıp dalıp giderim başka diyarlara
bir gün dönmeyiveririm

ama sen
yine de biriktir göz yaşlarını
belki bir gün
tutuşturur seni bensizlik
belki bir gün
sen de beni ağlarsın

hoyratım benim
şafaklar düşmüş alnına
kırlangıçlar uçmuş koynuna
bak hala aynı şarkıda irkiliyoruz

bu aşkın adresi dursun sende
kelepçeli kuşlar
yuva kurmadan gözlerimize
belki geri döneriz
ve geri veririz birbirimize

yitirilmiş ne varsa

Kahraman tezoğlu

Yitirilmiş Ne Varsa

çirkin çiçeklerle dolu katil bahçelerinde dolaştım
dalgındım
bıçak sırtı yaşamalarım
penceresizliğim
ve öksüz düşlerim vardı ceplerimde
uğultusuzluğumu özlemiştim
hala bir ceylan ağlıyordu içimde
hiç yoktan vurulan

senin şehirlerin uyurken
benim gözlerimi bıçakladılar
kör bir balıkçıyım şimdi
denizlere sarılıyorum
hiç görmediğim vapurlara el sallıyorum
rüyalarım da yaşlanmıyor

kaybolan eylül gemilerimi
sonbahar sesiyle çağırsam gelir mi
ah vurulası yüreğim
süpüremedin kapından yalnızlğı
örselenmiş paslı yüreğim

ellerim yumuk
orman karanlıkları omuzlarımda
ve ardından ağlayan
ezgisiz türkülerdi gözlerim
senin gözlerinin pusuna saklanıp
senden kalan bu yıkıntılar arasında
bizi büyüten ellerini aradım
öpülesi ellerini

susuşlara prangalı değil
kanlı düşler kuyusunda
ölüm çığlıkları atabilir

gözyaşı göllerinde durulanmalar vaktinden geliyorum
sonunu hep unuttuğum
dilsiz şarkılarım vardı
ağlatan inleten
şimdi
o şarkılar beni unuttu

yıkık kentler konuşmazdı bilirim
cam kırıkları ve kırık dallar var
incinen yüreğimin yaralarında
ve bilir misin
güller hiç uyanmaz bu vadide
gözlerin düşer aklıma
an gelir şavkın vurur yüzüme
o zaman vakit ölüm olur dudağımda
kaçsam yakama yapışır gözlerin

yılları ve yolları ödünç aldım
yastığımdaki çukura dolan korkulu geceden
düş düşkünü çocukluğumu çalmış namlı sevdalılar
üstüne üstlük sensizim
yani gölgesiz dolaşıyorum
artık intiharlar da öldürmez beni
yüreğimde konaklayan hüzünler
senden gelir

al
dün gece seninle yoğurdum bu şiiri
ekmek buğusu mübarekliğinde
sıcacık
nasıl olsa sana çıkmayan yol yok
kaybolabilirim kuytularda
dalıp dalıp giderim başka diyarlara
bir gün dönmeyiveririm

ama sen
yine de biriktir göz yaşlarını
belki bir gün
tutuşturur seni bensizlik
belki bir gün
sen de beni ağlarsın

hoyratım benim
şafaklar düşmüş alnına
kırlangıçlar uçmuş koynuna
bak hala aynı şarkıda irkiliyoruz

bu aşkın adresi dursun sende
kelepçeli kuşlar
yuva kurmadan gözlerimize
belki geri döneriz
ve geri veririz birbirimize

yitirilmiş ne varsa

Kahraman tezoğlu

Çok güzel bir şiir yıllar önce ezberlemiştim..Defalarca söylediğim ve dinlediğim olurdu...

Çok güzel bir şiir yıllar önce ezberlemiştim..Defalarca söylediğim ve dinlediğim olurdu...

Ben de sizden kopya çekmiştim zaten daha önce..

Seni içimden terk ediyorum şiiri ile tanımıştım...

Evet hatırlıyorum.....Çok güzel eserler..

YAK GİTSİN

Gümüş renkli sabahlara uyandığında
İnce bir hasret uçuşmuyorsa gözlerinde
Bu kendimdir diyerek bakabileceğin bir yüz yoksa aynalarda
Ayaklarından cesaret
Yüreğinden merhamet akmıyorsa yürüdüğün yollara
Ve ne olmuşsa bir şekilde
Bir yerinde hayatın
Yaşadığım dediğin ne varsa unut gitsin!..

Sen bir kalbe sığamazken
Sığamayacaksa dünya sana
Sat gitsin benim dediğin ne varsa!..

Her yenilişte eksiliyorsa adres defterinde isimler
O defteri yırt gitsin!..

Yık gitsin yaptığın her kapı gün gelip kapanıyorsa yüzüne
Sırıtkan bir duruşun olsun şehrin karşısında
Unutma
Ebu Zer’i, Selman’ı, Bilal’i ve Umeyr’i
Unutma
Hiçbir şehrin paçalar sıvanmadan geçilmeyeceğini
Varsın kopuğun biri desinler sana
Varsın vaadkâr bulmasın seni yarınlarına Leylalar
Şehri kanalizasyonlara Leyla’yı kendi yalnızlığına göm gitsin!..

Aşklarını satarak
Yeminlerini yiyerek büyüyenlerce
Kovulup dokuz köyden
Sana asla Taif olmayacak onuncuya itildiysen
Aşka ihanet etmeyen Neron’un hatrına
Onuncu köyü yak gitsin!..
 
 

Çağrışımlar / Özdemir Asaf

Çok küçük bir yalanı
Çok büyük bir orantıda
Dinlediniz mi..

Çok büyük bir yalanı
Çok yalın bir doğrultuda
Söylediniz mi..

Gecikmiş bir gizlemi,
Birikmiş bir özlemi
Sakladınız mı..

Gelmeyecek bir gideni,
Olmayacak bir nedeni
Beklediniz mi..

Bir gerçeği erken,
Bir açlığı tokken
Anladınız mı..

Hep mi hep ölecekmiş gibi,
Hiç mi hiç ölmeyecekmiş gibi
Yaşadınız mı..

Yalanı sürmeye sürmeye,
Yanlışı görmeye görmeye
Saklandınız mı..

Doğruluğun yönünde,
Doğruların önünde
Aklandınız mı..

Ortamsız bir yaşamda,
Yaşamsız bir ortamda
Harcandınız mı..

Düşüme Düştün... /... Canın Acımadı Ya

ne zaman düştün sol yanıma da, vuruldum sözlerimden
benim yazım değilsin, korkarım kışım da
tenimde çıldırmış bir dilek tutuşturur iliklerimi
sen ateşsin
saat 17:28
kim bilir, şimdi neredesin

yoruldum korktuğum yangınlara yakalanmaktan
suya düştü intihar, boğuldu son bakış
kimi istesem uzaktır kıyı boyları
vedalar alnıma işlenmiş, nakış nakış

aşk! Sevdiğim ama dokunamadığım çiçek
kulaç attığım dalgalara sıkıştı haykırışım
gitmeyi öğrettiler bana, kalmak nasıldır..?
nasıldır bir göğüste endişesiz uyumak..?
yırttığım takvim yapraklarında ağlıyor çocukluğum
söylesene, nasıldır dudaklarını bir dudakta uyutmak..?

ne zaman girdin aklıma da, karıştım gecelerde
benim sevdam değilsin, korkarım sevenim de
yürekte şaha kalkmış bir arzu ıslatır dilimi
sen havasın
saat 22:16
kim bilir, şimdi hangi kuytudasın

arındım ve çözüldüm geçmişin kirli nefesinden
geceye düştü uyku, titredi acı soluk
kimi çağırdıysam, kapalıdır seslerinin yolu
üşümeler içimden akıyor, oluk oluk

tutku! Bildiğim ama gösteremediğim resim
akıttığım renklere takıldı gül yüzlü uçurtmam
susmayı öğrettiler bana, konuşmak nasıldır..?
nasıldır, bir sesin içinde bağdaş kurup dinlenmek..?
yitirdiğim öpüşlerde yanıyor sevgilerim
söylesene, nasıldır bir yüreğin içinde demlenmek..?

ne zaman geldin yanıma da, dağıldı hüznüm
kaçarım değilsin, korkarım tutanım da
sen topraksın
saat 22:39
kim bilir, şimdi hangi duygunun uykusundasın

06.04.'05 /..izmir havası Pelin ONAY  

Yar gidiyor (fevli i agapi mu) (1)


yâr gidiyor
antik bir aşkın kalıntıları kalıyor sular altında
“yasu!” (2) diye bağırıyor bir balıkçı
eyvallah çekiyor yan masadakiler
bir kadın derinden “samyotisa’yı” (3) söylüyor,
“sagapo me agapi” (4) diyor
bütün meyhane başını önüne eğiyor
kadın şarkı söylüyor
kadın ağlıyor
yâr gidiyor

ertelenmiş
ve söylenebilecek bütün sözler adına,
derin bir sessizlik birikiyor yüzlerde
şehvetli melodilerin titreyişi bedenlere dokunuyor
sevişmek nasıl da özlem yüklü
sevişmek nasıl da zor özlerken
celladını bekleyen
ama korkularına rağmen tahtını bırakamayan bir kral gibi,
tedirgin bütün duygular
kadın biliyor
herkes susuyor
yâr gidiyor

Nikolas’ın sesi yıkıyor ortalığı,
hala bırakamadığı rum şivesiyle
“canlanin bre yavrularim../ sevdadir bu../..yine gelir..”
kadın ve Niko göz göze geliyor
Niko anlıyor
kadın konuşamıyor
yâr gidiyor

masada kalan bir kaç meze
ve yarım bardak tutarında nefes alan,
bir kadeh rakı geceye kalkıyor
dalgalar yüreklere vuruyor,
yürekler ıslanıyor
balıkçı ağlarına takılıyor bütün hüzünler
“denizden babam çıksa yerim” diyen Manos
ah! Manos
Manos bile konuşamıyor
kadın kadehini dolduruyor
sigarası intihar ediyor
yâr gidiyor

giderek derinleşen bakışlar,
Madam Sophia’nın sesine takılıyor
“hadi ama../..çalsin sazlar../..geldik biz ağlamaya..?”
kör Maryo lyra’sını çalmaya başlıyor
vurulan kadehlerin yankısı duvarlardan dönüyor
herkes müziğe eşlik ediyor
kadının yüreği yanıyor
kadının yüreği kanıyor
yâr gidiyor.. Pelin ONAY


(1)rumca’da, yâr gidiyor, demek
(2)rumca’da “şerefe” demek
(3)rumca bir şarkı
(4)rumca’da “seni sevgiyle seviyorum, demek