Sınıfında Sınır Tanımayan Öğretmenlerden Misiniz?

Alıntıdır.

Bir öğretmen sınıfına bir vagon tuğlayı niye getirir?
Öyle yıkanmış, aklanmış, paklanmış değil, bildiğiniz inşaat tuğlası…
Bir ip ucu vereyim. “Wizard of Oz” size bir yerlerden tanıdık geliyor mu? Türkçesi ile “Oz Büyücüsü”. Siyah beyaz versiyonunu hatırlayanlarınız da vardır tv ekranlarından.
Oz büyücüsü’nü bilenler masaldaki Zümrüt şehire giden sarı tuğlalı yolu da bilirler pek tabii. İşte sınıfımızda bu hikaye dramatize edilmek isteniyor ve tuğlalarımız da bunun için.
Gerçekten olmasa da çocukların hayal gücüyle Zümrüt şehire giden esrarengiz yolu inşa etmek için.
Peki bu çalışma esnasında neler oluyor?

Yeri geliyor tuğlalar ciddi bir mühendislik gerektiren projelerde yer alıyorlar.
“Aman eliniz kirlenmesin!” denmeden minik eller sarıya boyanıyorlar.

Ve de Zümrüt şehire giden mucize yol oluşturuluyor...

Benim sadece çok azını yansıttığım bu etkinliklerle çocukların nasıl bir gün geçirdiğini tahmin etmek çokta zor olmasa gerek.   Çalışmayi yapan öğretmenimizi ve etkinlik ile ilgili ayrıntılı resimleri görmek isteyenler Preschool Daze‘yi ziyaret edebilirler. Sayfayı ziyaret edip resimleri incelediğinizde ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

 Acaba bizden de sınıfında sınır tanımayan bir öğretmen çıkar mı ?

Öncelikle bu  güzel konu için teşekkürler öğretmenim.
Hep isteyipte hep sınırlandırıldığımızı düşünüp vazgeçtiğimiz etkinlikler olur hep.

Planlarla, programlarla, bina şartlarıyla, çevreyle uğraşıp çocuklarında bayıldığı, sizinde sınıfında sınır tanımayan öğretmen olarak tanımladığınız kişi olmak isteriz çok zaman. Ama kalabalıktan sınıfa bile zor girerken tıkanırız biz. Bu sınırlar sınırlar bizleri.

Aslında 3 öğretmenin okutacağı çocuk sayısını tek olarak kalmak bile sınırlarımızı daraltmamalı biliyorum ama elimizden daha fazlası da gelmiyor açıkcası.

Yine de grup olarak birçok etkinlik yapma, sınıfı dağıtma çalışmalarımızı (Hizmetliler çok şikayet etsede) çocukların yüzündeki o gülen ifadeyi hiçbir şeye değişmem. Sıraları trübün, öğretmen masasını kale yapıp, tebeşirlerle oyun çizgilerini belirleyip sınıfta futbol maçı turnuvası yaptığımızda ki eğlencenin dozunu anlatmama gerek yok sanırım.

Öncelikle bu  güzel konu için teşekkürler öğretmenim.
Hep isteyipte hep sınırlandırıldığımızı düşünüp vazgeçtiğimiz etkinlikler olur hep.

Planlarla, programlarla, bina şartlarıyla, çevreyle uğraşıp çocuklarında bayıldığı, sizinde sınıfında sınır tanımayan öğretmen olarak tanımladığınız kişi olmak isteriz çok zaman. Ama kalabalıktan sınıfa bile zor girerken tıkanırız biz. Bu sınırlar sınırlar bizleri.

Aslında 3 öğretmenin okutacağı çocuk sayısını tek olarak kalmak bile sınırlarımızı daraltmamalı biliyorum ama elimizden daha fazlası da gelmiyor açıkcası.

Yine de grup olarak birçok etkinlik yapma, sınıfı dağıtma çalışmalarımızı (Hizmetliler çok şikayet etsede) çocukların yüzündeki o gülen ifadeyi hiçbir şeye değişmem. Sıraları trübün, öğretmen masasını kale yapıp, tebeşirlerle oyun çizgilerini belirleyip sınıfta futbol maçı turnuvası yaptığımızda ki eğlencenin dozunu anlatmama gerek yok sanırım.

Yaptığınız bu turnuva bile sizin de sınır tanımayan bir öğretmen olduğunuzu kanıtlıyor sayın Hocam

Yaptığınız bu turnuva bile sizin de sınır tanımayan bir öğretmen olduğunuzu kanıtlıyor sayın Hocam

En güzel tarafını atlamışım öğretmenim.
Sınıfımız müdür yardımcısının üzerindeydi ve neler olduğunu tahmin edemezsiniz...

Öyle olmak için var gücümle çalışıyorum. Projelerimin bir kısmını [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.] adresinden ve aşağıdaki linklerden görebilirsiniz. Saygılarımla...
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Sınıf dışı öğrencilere farklı bir dünyaymış gibi geliyor.Ve o dünya da aslında gelişimlerinde öylesine önemli ki...Bunun önemini düşününce geçen sene okulumuzda buna yönelik birçok etkinlik yaptık.Okulumuza bir öğretmenimizin öncülüğünde binlerce kitap geldi...bilgi yarışmaları düzenledik.Ağaçlar ektik.Köyümüzden şehir merkezine gidip müze gezisi yaptık.Fetih filmine gittik.Okulda cuma günleri film saati yaptık.3 boyutlu filmler izlemelerini sağladık.Öğrencilerimizin katkılarıyla dergi çıkardık....

Daha nice projelerle öğrencilerimize daha fazla ne varsa katabiliriz umarım...

Öğretmenlerimizin de ellerine sağlık.Süpersiniz  

Öncelikle bu  güzel konu için teşekkürler öğretmenim.
Hep isteyipte hep sınırlandırıldığımızı düşünüp vazgeçtiğimiz etkinlikler olur hep.

Planlarla, programlarla, bina şartlarıyla, çevreyle uğraşıp çocuklarında bayıldığı, sizinde sınıfında sınır tanımayan öğretmen olarak tanımladığınız kişi olmak isteriz çok zaman. Ama kalabalıktan sınıfa bile zor girerken tıkanırız biz. Bu sınırlar sınırlar bizleri.

Aslında 3 öğretmenin okutacağı çocuk sayısını tek olarak kalmak bile sınırlarımızı daraltmamalı biliyorum ama elimizden daha fazlası da gelmiyor açıkcası.

Yine de grup olarak birçok etkinlik yapma, sınıfı dağıtma çalışmalarımızı (Hizmetliler çok şikayet etsede) çocukların yüzündeki o gülen ifadeyi hiçbir şeye değişmem. Sıraları trübün, öğretmen masasını kale yapıp, tebeşirlerle oyun çizgilerini belirleyip sınıfta futbol maçı turnuvası yaptığımızda ki eğlencenin dozunu anlatmama gerek yok sanırım.

Biz de kızlar voleybol ve erkekler futbol turnuvaları düzenliyoruz...Müthiş eğleniyorlar...Biz de sınıfça tenis i seviyoruz.Aldığımız plastik raketlerle oynuyorlar.Çoook keyif aldıkları şüphesiz 

Teşekkürler cananm öğretmenim,
Teşekkürler motoshi öğretmenim,
Teşekkürler svcn-85 öğretmenim,
Teşekkürler tüm öğretmen arkadaşlarım...

Bu şartlarda öğretmenlik yapabilen herkese teşekkürler, sizler zaten sınırları zorlayan kutsal insanlarsınız. Görev aşkını bu kadar içinde hisseden, geleceği şekillendiren, çocukların örtmeni, modeli, anası, babası, abisi, ablası, herşeyi...

Hepimize onlarca teşekkürler öğretmenim.Hepimiz onlar için en iyisini istiyoruz...Okul onların seve seve geleceği yer olmalı.Eğer ben servisle geldğimde sınıfımın hepsi yolumu gözleyip bana günaydın demek için yarışıyorsa ben galiba bir şeyleri doğru yapıyorum.Bir günaydın şekerim dediğimde o gülen gözleri tarife gerek yok.Onlar her şeyi hakediyor.Umarım biz de hakediyoruzdur...Hepimiz süperiz ve dahası için de çabalayacağımıza eminim....

4+4+4ten sonra bir sınıfçı olarak onbeş saat çalışmaya kara verenlerdenim
geçmişte inşaatında çalıştığım okulumu hatırlayınca gerçekten pişmanım

Okul psikolojik danışmanıyım bir ilköğretim okulunda. Zihnim o kadar meşgul ki fikirlerle. Fırsat buldukça da uygulamaya geçiriyorum. İnşallah bu dönem de güzel çalışmalar düşünüyorum. Hayata geçtikçe sitede de paylaşmak nasip olur umarum.