Sizce Annelerimize Değerli Olduklarını Nasıl Hissettirebiliriz???

Kaybettiğiniz zaman değerini daha iyi anlıyosunuz.Bu nedenle sağlığında kıymetini biliniz onların

Çok doğru bir arkadaşım annesi sağken saçının dökülmesini  problem ederdi.Annesi vefat edince o saç teline bile hasret kaldığını anlatmıştı.

bende anne olunca degerını daha ıyı anladım .

içten bir tatlı söz ve bir öpücük

fedakârlık, sevgi, sabır ve güzellik ne demek tarif et derlerse; annem derdim canım annem seni bir gün değil her gün çok seviyorum

annem....yaşıyor ama.. iki yıl oldu .. büyümeyen bir bebek gibi..her anne gibi onun bize çoooooook emeği var.. biz de elimizden geleni onun için yapıyoruz... yediriyoruz, içiriyoruz, temizliyoruz ve yatırıyoruz... nerde o eski çalışkan, yoktan var eden kadın...

evet hocam haklısınız bende sırf eğitimim aksamasın üzülmeyeyim diye anamın ben gurbette iken gizli gizli ağladığını sonradan öğrendim

annem....yaşıyor ama.. iki yıl oldu .. büyümeyen bir bebek gibi..her anne gibi onun bize çoooooook emeği var.. biz de elimizden geleni onun için yapıyoruz... yediriyoruz, içiriyoruz, temizliyoruz ve yatırıyoruz... nerde o eski çalışkan, yoktan var eden kadın...

Geçmiş olsun. Ne mutlu annenize sizin gibi evlatları var. Bir de annesini yük gibi görenleri düşününce...

Karşılıksız hiçbir şey beklemeden verilen tek sevgi bir annenin evladına duyduğu sevgidir. Onların hakkı ödenmez. nasıl mı değerli olduklarını hissettireceğiz? Sadece arayıp sormanız bile onlara yetiyor. Ve bir de
Fehaş öğretmenim gibi annenizin ihtiyacı olduğunda yanında olmanız. Çünkü onlar o hallerinde bile size yük olduklarını düşünüp üzülürler.

allahtan tüm annelere  sağlıklı huzurlu uzun ömürler vermesini diliyorum

ben annemi kaybedeli 4,5 yıl oldu... diyebilirim ki annemle birlikte hayatın tüm güzelliklerinin anlamını da kaybettim    

bayramlar,anneler günü v.b hepsi hüzün veriyor...

çok ilginç hemaw öğretmenim... zannediyorsunuz ki annem veya babam kapı gibi hep arkamda...hep öyle güçlü kalacaklarını düşünüyorsunuz epeyce bir zaman...  sonra bakıyorsun ki var ama bir çocuk ve  evlatlarına muhtaç...taş olmak lazım görmemezlikten gelmek için veya yük olduğunu düşünmek için... bu işler sırayla... tahta kaşıklar misali...eğer bugün biz annemize babamıza gereken ilgiyi , sevgiyi gösteriyorsak, çocuklarımıza bıraktığımız en büyük mirastır bence... çünkü onlar da öyle yetişeceklerdir.. :

ben annemi kaybedeli 4,5 yıl oldu... diyebilirim ki annemle birlikte hayatın tüm güzelliklerinin anlamını da kaybettim    

bayramlar,anneler günü v.b hepsi hüzün veriyor...

başınız sağolsun hocam .. ama annenizin  bıraktığı değerler hep sizinledir.  eminimki o sizin hüzünlenmenizi değil hayatı güzellikleriyle yaşamanızı isterdi..

çok ilginç hemaw öğretmenim... zannediyorsunuz ki annem veya babam kapı gibi hep arkamda...hep öyle güçlü kalacaklarını düşünüyorsunuz epeyce bir zaman...  sonra bakıyorsun ki var ama bir çocuk ve  evlatlarına muhtaç...taş olmak lazım görmemezlikten gelmek için veya yük olduğunu düşünmek için... bu işler sırayla... tahta kaşıklar misali...eğer bugün biz annemize babamıza gereken ilgiyi , sevgiyi gösteriyorsak, çocuklarımıza bıraktığımız en büyük mirastır bence... çünkü onlar da öyle yetişeceklerdir.. :

Sizi çok iyi anlıyorum. Aynı şeyleri yaşadığım için. Babamı dağ gibi adamı doktorlar artık götürün, yaşatabileceğiniz kadar iyi yaşatın dediklerinde Annem kanser hastası idi. iki taraflı darbe almıştım. kolum - kanadım kırılmıştı. Ama onları üzmemek adına yine onlardan güç alarak o günleri aşabildim. Babamı kaybettim. Annem babam öldükten bir ay sonra öğrendi doktorun söylediklerini. Annemin sağlığı şu an iyi hastalığı atlattı. Ama içimdeki korku bitmiyor. her kontrolünde acaba? diyorum. Şimdilik üç ay daha rahatız. temiz çıktı. Ama o çaresizlik var ya sizi bitiriyor. O yüzden annelerimize her gün birkez arayarak ya da giderek annem iyi ki varsın demek bile yetiyor. sesini duymak bana huzur veriyor. Allah annesini ve babasını kaybedenlere sabır versin. Hasta ise şifa yaşıyorsa hayırlı ömür ve hayırlı evlat. sizin gibi.

Allah razı olsun hocam, anne hiç bir şeye benzemiyormuş, zaten bildiğimiz ve sürekli bahsettiğimiz bir durum, ancak anneyi kaybetmenin tarifi gerçekten mümkün değil... Allah tüm annelerin gönlüne göre versin...

ben annemi kaybedeli 4,5 yıl oldu... diyebilirim ki annemle birlikte hayatın tüm güzelliklerinin anlamını da kaybettim    

bayramlar,anneler günü v.b hepsi hüzün veriyor...

Ajda35 öğretmenim Allah rahmet eylesin. Bir söz vardır. evlat acısı çok yakar ama tez geçer. Ana baba acısı   yakar. Ama hiç geçmez, gittikçe artar.
babamdan sonra her geçen gün onun yokluğunu ve eksikliğini daha çok hissediyorum. Hele annemi gördüğümde. İkisi bir bütündü ama şimdi yarısı yok. Onu öyle görmek içimi o kadar acıtıyorki.. En çok ta dediğiniz gibi özel günlerde...