Alıntı-
Benim çocukluğum da evler böyleydi, öyle çok katlı beton yığınları yoktu,
Bacalardan duman tüterdi, bahçelerimiz de rengarenk çiçekler açardı,
Babalarımız iyi adamlardı, annelerimiz temiz kalpli kadınlardı,
şiddet nedir, kavga nedir bilmezdik, babalar annelere iyi bakardı,
severlerdi, çiçek gibi koklarlardı.. hepimiz bir arada otururduk, televizyon izlerdik, birlikte yemek yerdik, bütün kardeşler bir arada yatardık, bencil değildik, paylaşmasını bilirdik, neyimiz varsa paylaşırdık kardeşlerimizle ve arkadaşlarımızla, abi abiliğini bilir, kardeş kardeşliğini bilirdi, anneye babaya saygısızlık etmezdik, biz iyi çocuklardık aslında, babalarımızın işten gelişini, heyecanla camın önünde beklerdik, babalarımız hiç eli boş gelmezdi hep bizleri düşünürlerdi, fakirdik hem de çok fakirdik ama yüreklerimiz çok sağlam çocuklardık, birimiz zor bir durumda olduğunda hemen koşardık o arkadaşımıza, kimse kimseyle dalga geçmezdi, hepimiz birbirimizi korurduk işte bizler böyle temiz yürekli sağlam karakterli çocuklardık…
Özlüyorum o günleri….
