Şubat Ayı 4 Yılda Bir 29 Gün Olursa

İyi olur buradan takip ederim.
Duymadım ben, nedir ?

Esirlere uygulanmış:
Önce esir karanlık ve ses geçirmeyen bir odaya alınır.
Uzun süre hiç bir duyu organının kullanamaz. Çünkü ortam sıcaklığı bile ayarlanmıştır.
Esir bir süre sonra ileti almak için çıldıracak konuma gelmiştir.
Verilmek istenenler güçlü ve albenisi yüksek bir şekilde sunulur. Esir verilenleri beynine kaydeder ve kabullenir.
Bu işlem defalarca tekrarlanır.
Türk esirler hariç pek çok esir asker robotlaşacak seviyede beyni yıkanmıştır.

Duyulardan yoksun bırakma ve duyuya kavuşturma tekniği kabul edelim ya etmeyelim eğitim-öğretimde uygulanmaktadır. Gözünü açıp kapayan öğrencinin aniden gördüğü bilgiyi daha zor unutması buna bir örnektir.

Öğrencilerin aç oldukları bir saatte çubuk krakerle sayma yaptırıp yedirmek belki daha kalıcı olacaktır. Burada dikkat yemek yeme, kraker yeme üzerinde yoğunlaşsa da yenilecek yiyeceklerle ileri geri saydırma, toplama-çıkarma işlemleri yaptırma kalıcılığı artırabilecektir.

Anneler, babalar da evlerinde hazırladıkları yemek,pasta vb. yiyeceklerle çocuğa bilgiyi sevdirebileceklerdir. Yapılan araştırmalar mutlu olunan anların kalıcı hafızada daha çok yer tuttuğunu mutsuz olunan anların ise beyin tarafından silinerek geri dönüşüme gönderilmeye çalışıldığını göstermektedir.(beyne ulaşan bir iletinin beyinde kodlandığı için tamamen silinmesi imkansızdır. Çünkü iz bırakacak bir baskı uygulanmaktadır bilgi alanına ve bu iz tamamen silinemez.)

Şu anda yaptığımız en önemli hatalardan biri şudur: ''Teknolojiden mümkün olduğunca yararlanmalıyız.'' (buraya kadar doğru) '' Sürekli teknolojik araçları kullanmalıyız.''(İşte burada büyük bir yanılgı var.)

Beş duyuyu kullanmadan sadece görme ve işitme duyusuna dayalı, hayal gücünü geliştirmeyen, kalıcı hafızanın gelişimi sınırlı olan bu projeksiyon-akıllı tahtanın hemen hemen her derste kullanılması öğrenmeyi sınırlamakta, teknoloji üreticisi değil, teknoloji tüketicisi bir nesil yetiştirmektedir.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Gregoryen takvim, günümüze kadar kullanılan takvimler içinde en az hatalı olanıdır. Günümüzde bir ekinoks yılı 365.242375365 gündür (365 gün 5 saat 49 dakika 12 saniye). Gregoryen takvimde ortalama bir yıl 365.2425 gündür ve gerçek ekinoks yılı uzunluğuna oldukça yakındır.

Senede "ortalama" 0.000125 günlük bu ufak hata, 10.8 saniyeye tekabül eder. Takvim hesaplamasında 1 günlük hatanın ortaya çıkması için yaklaşık 8000 yıl geçmesi gerekir. Bununla birlikte 8000 yıl içerisinde bir ekinoks yılının uzunluğu da sabit kalmayacaktır ve hangi uzunlukta olacağı tam olarak bilinemez. Bu nedenlerle Gregoryen takvim yeterli hassasiyette bir takvimdir ve yeniden düzenlenmesi çok uzun bir süreliğine gereksizdir.


Artık yıl[değiştir | kaynağı değiştir]
Ana madde: Artık yıl
Artık yıllar, Şubat ayının 28 yerine 29 gün çektiği yıllardır. Bu uygulama, Dünyanın Güneş çevresindeki bir turu 365 gün değil, yaklaşık olarak 365 gün ve altı saat sürmesi nedeniyle her sene sonunda artan 6 saatlik süreleri bir tam güne çevirmek için oluşturulmuştur.

Gregoryen takvimde sonu -00 ile bitmeyen ve 4'e kalansız bölünebilen tüm yıllar artık yıldır. Sonu -00 ile biten yıllar, yani yüzüncü yıllar ise eğer 400'e bölünebiliyorlarsa artık yıl olabilirler. Örneğin 1900 yılı artık yıl değilken 2000 yılı artık yıldır.

Artık yıllar, her dört senede bir tekrar ettiği için, en son artık yıl olan 2012'den itibaren 2016, 2020, 2024,... şeklinde 2100 yılına kadar devam edecek; 2100 yılı 400'e kalansız bölünemeyeceği için artık yıl olmayacaktır.

Düzenlemenin nedeni
Bu düzenlemenin nedeni Mart ekinoksunu, 21 Mart tarihine mümkün olduğunca yakın denk getirmektir. Böylece Paskalya bayramı 21 Mart tarihinde veya hemen sonrasında kutlanabilecekti.

Jülyen-Gregoryen çevrimi
Jülyen takvimini Gregoryen takvime çevirmek için günümüzde 13 gün ilave etmek gerekir. 2100 yılından sonra bu fark 14 güne çıkacaktır. Bu durum bazı Ortodoks Kiliselerinin Noel kutlama tarihlerini 7 Ocak yerine 8 Ocak olarak değiştirecektir.

[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]     :

Jülyen takvimi, Jül Sezar tarafından MÖ 46 yılında kabul edilen ve batı dünyasında 16. yüzyıla kadar kullanılan takvim. Artık yıl hesaplamasındaki ufak bir fark sonucu yaklaşık her 128 yılda bir günlük bir kayma oluşturduğu için, yerini Gregoryen takvimi almıştır.

Oluşumu:
Jül Sezar, o zamana kadar kullanılan takvimdeki karışıklıkları çözmesi için İskenderiyeli astronomi bilgini Sosigenes'den yardım alır. Sosigenes, 1 yılı 365,25 gün alarak oluşan mevsim kaymalarını düzeltmeyi hedeflemiştir. Böylece 4'e tam bölünemeyen yıllar 365 gün olmuş, bu yıllardan artan çeyrek günlerse 3 yılın ardından gelen artık yıla eklenerek, artık yılı 366 güne çıkarmıştır. Ayrıca 1 yılın 12 ay kalabilmesi için artık yıllarda aylar 6 ay 30, 6 ay 31 gün çekecek şekilde düzenlenmiştir. Artık olmayan yıllarda ise yılın son ayından 1 gün çıkarılmıştır. Bu da o dönemde yılbaşı mart olduğundan dolayı şubat ayının artık yıllarda 30, diğer yıllarda ise 29 güne çekilmesine sebep olmuştur. Ayrıca takvim düzenlemesini yaptığı için temmuz ayının ismini değiştirerek kendi adından gelen July ismini vermiştir.

Fakat Sezar'ın öldürülmesinden sonra takvimde yapılan bu ıslahat düzgün uygulanamadı. Takvim düzenlemelerini yapan Pontifeksler, 3 yılda 1 artık yıl uygulaması yaparak takvimde tekrar bozulmalara sebep olmuştur. Bu uygulamanın yapıldığı yaklaşık 40 yıl boyunca 3 gün kayma meydana gelmiş ve MÖ 8. yılda Augustus 12 yıl boyunca artık yıl uygulamasını durdurarak bu kaymayı düzeltmiştir. Augustus tıpkı Jül Sezar gibi takvimde değişiklik yaptığı için ağustos ayının adını değiştirip kendi ismi olan Augustus'u vermiştir. Fakat ismi Sezar'dan gelen temmuz ayının 31, ağustos ayının ise 30 çekmesinden dolayı şubat ayından 1 gün alınıp ağustos ayına eklenmiştir. Böylece şubat ayı artık yıllarda 29, diğer yıllarda 28 güne düşmüştür.