her konuşmada, törende bulduğu bir torpil ile vakti zamanında okulda, ilçede yada ilde müdür konumuna gelmiş ancak öğretmenilğin 'ö' sündeki noktaların birinden bile haberdar olmayan kişilerin tamamen laf olsun diye konuşmalarında "fedakarlık, özveri, özgüven, yeni nesil yükselen, cefakarlık, elleri öpülesi, hakkı ödenmeye, yerine göre anne baba, geleceğin temellerini atan bir usta, şefkat abidesi.... v.b." kelimeleri sıkça ve gür bi sesle kullanarak gaz verdiği amma ve lakin bir gün dahi olsa kıymetini bilemediği, her defasında ezdiği, bir top çizgisiz kağıt bile almadığı, akan çatısını akmayan suyunu onarmadığı, oturduğu yerden ahkam kesip hiç bir icraati beğenmediği, denetimcileri tarafından asla ve asla yeterli bulunmayıp bazende sendikasına göre yeterli bulduğu, eğer kimsesi yoksa sık sık norm fazlası konumuna düşüp ordan oraya savrulan, kendi kurumunun bakanı tarafından bile beğenilmeyşp hep bi hizaya getirilmeye çalışılan, tek maaşla asla ve asla geçinemeyen, her zaman öğrencilerini ve velilerini kendi eşinden ve çocuklarından daha önde görmesi istenen, bir kutlama için hazırlanan öğrencilerini yalnız bırakmaması için kapı kapı gezip birde ailelerini ikna etmeye çalışan, eksik ücretle gecirdiği yaz tatilleri bayram tatilleri kar kış tatilleri sürekli haddi olmayan insanlara sakız olan ancak herseye rağmen saygınlığını kılık kıyafetiyle mesleğine olan saygısıyla,konuşmasıyla, sosyal becerileriyle kazanmış ne olursa olsun mesleğine aşık insan grubuna öğretmen denir.
