Normal öğretim okulda çalışıyorum.Üstelik bu yıl birinci sınıfım.Öğretmen sayısı yetersiz olduğu için haftada iki kez nöbet tutuyoruz.Eve gelince kıyafetlerimi bile çıkaramadan sızıp kalıyorum.Hiçbir hayatım kalmadı.Evdekilere de hiçbir faydam olmuyor.Bıktım artık bu hayattan.Okula da yeni geldim.Ne yapacağımı bilmiyorum.Ne bulsam da bu okuldan gitsem.Veliller beni şikayet etse.Geri hizmete alınmayı çok istiyorum.
hocam, gerçekten üzücü sözler.
evet gerçekten zor bir işimiz var. bunu dışarıdan birilerinin anlaması imkansız. evet yoruluyoruz, fakat bu koşuşuturmaca içinde kendinizden taviz vermemeyi öğrenmelisiniz.
ne olursa olsun, kendinize ve sevdiğiniz işlere vakit ayırmalı o anlarda okulu kafanızdan çıkarmalısınız. yoksa dediğiniz gibi bir hayatımız kalmaz.
veliler şikayet etmesin hocam. kesinlikle sizi şu anda bulunduğunuz durumdan çok daha zora sokacağına emin olabilirsiniz. neler yaşadık neler? veliyle gider kavga edersin, öbür gün onun çocuğuna bir harf öğreteceğim diye kendini paralarsın. (öğrencilerin suçu yok, genelde sorun aileler). yani birileri sizi şikayet etti diye hemen hoop başka okula alacaklar diye bir kural yok. hiç görmedim. ancak canınız daha çok sıkılır.
sınıf kontrolü zordur fakat imkansız değildir. hele 1. sınıflar kurallara uymaya daha meyillidir. o nedenle ilk önce durup düşünün. ben nasıl daha güzel bir sınıfa sahip olabilirim? inanın 1. sınıflar daha o kadar masumlar ki onların gözünde dünyanın en bilgili kişisi sizsiniz.
öğrencilerle kuralları açık açık konuşmaktan çekinmeyin. anlamazlar küçükler demeyin. her söylenilen beyinlerine kazınıyor. iyi hareketleri daima ödüllendirin. o yaştaki çocuklar çok hevesli oluyorlar. "öğretmen bana aferin verdi." bir çocuk için en değerli hediye.
en küçük kötü hareketi de mazur görmeyin. gerekirse not alın ve veli ile görüşün. affedici olmak, kötü davranışları görmezden gelmek, kendi kendine düzelir zannetmek sınıf kontrolü için yapılabilecek en büyük hata. "zaten başıma bir şey gelmiyor" düşüncesi yerleşir ve kötü davranışlara devam eder.
biz elimizden geleni yapalım, uğraşalım, göreceksiniz hiç anlamıyorlar, hiç yapamıyorlar dediğiniz öğrenciler istediklerinizi tıkır tıkır yapmaya başlıyacaklar ve siz daha mutlu olacaksınız.
