Üniversite Yıllarını Unutan Var Mı?

omü 2002 mezunuyum.hey gidi günler.....ama hayatın her anının tadını çıkaralım.geriye duyulan özlemin faydası yoktur.o yüzden bu günleri öyle yaşayalım ki özlenen günler olmasın...

üniversite yıllarını unutmak mümkün olabilir mi yaa.keşke dönebilsem o yıllara..

evet sevgili öğretmen arkadaşlarım, o günleri unutamıyorum. hayatımın belkide en güzel, en anlamlı, en yorucu ve yaşanılası yılları unutmak ne mümkün. boş boş gezdiğim o kaldırımların herbir taşını dahi özledim...

Gerçekten de üniversite günleri çok güzeldi, keyifliydi benim için de. Üniversiteden pek çok arkadaşımla hala görüşüyorum. Zaman zaman o günleri özlediğim  de oluyor.  Ama şu anımızın da değerini bilmemiz gerektiğini düşünüyorum.

her anı dolu dolu geçen hasretle yad ettiğim o yılları unutmak mümkünmü . şimdi o yıllara dönmek için nasıl özlem duyuyorum anlatamam.

zamanında ne zaman bitecek diye düşünürdüm oysa şimdi geçmişe özlem duyuyorum keşke hala o yıllarda olabilsek

ben hiçbir şekilde özlem duymayanlardanım hatta üstüne para da verseler tekrar dönmem valla

Yaşarken de bitmesini istemiyordum, özleyeceğimi biliyordum ve şimdi çok ama çook özlüyorum.
Üniversite arkadaşlarımı, evimi, sokağımı, aşık olduğum o şehri ve orda yaşanan her anı özlememek mümkün mü...

Zaman makinesi istiyorum artık!

geçmişte kalan hoş bir sadaymış derler oyle...Geçti,yaşandı ve bitti o günler...Unutamadığım yada hiç hatırlayamadığım anlar olsa da..

en güzel yıllarım sayılır unutamam asla

amasya eğitim 1984 mezunuyum ..o zaman  yüksekokuldu  .. her bir anını bir bir hatırlıyorum ..ne çok zaman geçmiş...sanki yakın gibi geliyor insana .. ahhh ahh !!!!!

hayatımız en güzel 4 yılıydı.

inanın hayatımın en güzel 4 yılıydı evde kaldım.kimseye hesap verme,sorumluluk olmayan yıllarımdı.şimdi o günleri mumla arar oldum...

dah yeni mezun oldum acım hasretim o kadar taze ki.. beytepeyi, yeşimi, emreyi, tubayı, edayı emrahı,... veysel hocamın basımızı oksamasını "hayatım naptın sen" diye tatlı tatlı kızmalarını... fatma hoca telaşını, banu hoca ödevlerini, sinan hoca komedisini, fizikçimizi,zembat hocayı, tolga hocanın merhametini, ayşegül hocamın sevimli ciddiyetini, ali ekber hocamın karizmasını, burcu hocamın kahkaha ve eğlence dolu drama derslerini... sunumlarımızı, kopyalarımızı, geç kalıp yetiştirmeye çalıştığımız ödevlerimizi, telaşlı ve kahkaha dolu sabahın ilk ışıklarını, otobüs servis kuyruklarını, beytepede kalma korkusunu, kurt çıkacak geyiklerini, çanakkale gezisini...
arjantinin kebaplarını, çiğdemin lahmacununu, anteplinin hasır tatlısını, city nin tavuk şişini, kırmızı çatının hamburgerini!, gökhanın; çiğ köftesini, antep dolmalarını tatlılarını, mangalda balıkları, eymir, mogan... 
bunlar aklıma gelenler değil hiçbiri aklımdan çıkmıyor zaten. hayatta amaçlarımız vardı ama bir o kadar da kaygısızdık. dostlarla vakit geçirmeyi ihmal etmez sorumluluklarımızı da elbirliği ile çözerdik. şimdi ne sizler gibi dost ne de o zamanki gibi amaçlarım var. bu kısa sürede unumu elemş eleğimi asmış gibiyim...
ama şükrediyorum hep sizleri karşıma çıkardığı için yaradana...
sizi karşıma çıkaran rabbim inşallah bir ömür eksik etmez.. canım tubam edam yeşimim emrem emrahım... sizleri çok özledim...