Unutamadığınız Öğretmenleriniz

   ortaokulda bazı öğretmenlerim:
 Zehra Öz daha şehire yeni gelmişliğimin ilk yıllar ve evden ilk ayrılışlarım.... işte  o sıralarda sınıf öğretmenim ve moral kaynağımız.. ülke çapında ki bir şiir yarışmasına teşvik etmiş ve şiirim 1. gelmiş ve o haberi iletince çok duygulanmıştık... ve  yaşamı boyunca ona ve ailesine mutlulıklar...
   Şenol ÇIrak  bize hep umutlu gelecekten ufuklar çizdirirdi... ve okul duvar gazetesini çıkaran bir gruptan sadece eriyen bir mum resmini görmüş 'öğretmen mum gibidir erirkene kendine bir pay biçmez fakat kendini feda ederken etrafını aydıtlatmayı bırakmaz' anlamındaki cümleler beni ateşledi... sınıfta boynu bükük duran gazetenin berdevamını istemem onu tek başıma omuzlamam oldu... ve o gazeteyi tek başıma çıkardım.. Şenol Hocama minettarım...

ortaokulda yücel d... öğretmen sırf vatandaşlıktan konuyu anlatamadık diye tokat atardı. Hocam ayıpetmişsin o zamanlar:)

ben öğretmenlerimden değilde tokatta görev yaparken teftişime gele bir müfettişten sizlere söz etmek istiyorum.adı Metin Sönmez.
1995 yılında köyde görev yapıyorum ve tek çalışıyorum.köy ortamını bilirsiniz.genelde öğretmenler evrak işlerini biraz aksatırlar köylerde.bende günlük planları yapmadım aksattım, neredeyse 2 ay kadar.aniden müfettişler gelmez mi?.bir araba dolusu müfettişi görünce hangisine derdimizi nasıl anlatırız diye elim ayağım karıştı.neyse benim teftişim için bir müfettiş kaldı diğerleri sonraki köye gitti.biraz rahatladım.sayın müfettişim  planları ve diğer
  evrakları istedi.diğer evraklar tamam da en önemlisi olan planlar neredeyse 2 aylık eksikti.planların olmadığını görünce haklı olarak babacan bir tavırla planların hesabını sordu.atlatmaya çalıştım ama her şey aşikar, birşey diyemedim.o da bu durumun soruşturmalık olduğunu ifade etti. tabi benim diyecek pek birşeyim yoktu.boynumuzu büktük.durumu grup başkanına bildirmesi gerektiğini söyledi ve ciddiydi.grup başkanının diğer köyden gelmesini bekledik.ufak tefek sohbetten sonra diğer müfettişler ufukta göründe ,okula da gelince ben, beni teftiş eden değerli müfettişime olacakları da çoktan kabullenmiş bir edayla "şu benim işi bir hatırlatın, bakalım ne diyecekler" dedim.müfettişim bana eğilerek yavaşça "neyse grup başkanına söylemeyeyim.sen planları tamamla ,aylık toplantılarda bana getirir gösterirsin" dedi.tabi ben hem sevindim hem de mahçup oldum.neyse topluca ayrıldılar köyden.tabi ben planları tamaladım.ilçedeki aylık köy öğretmenleri toplantısına planları da götürdüm ama sayın müfettişim toplantıya gelmemişti.kendisini birdaha hiç görmedim. ondan sonra plan falan aksatmadım.durum böyle...
        aradan epeyi zaman geçti.ben o köyden il dışı tayinle ayrıldım.sonra o unutamadığım anımı bana yaşatan müfettişimi internetten aradım.ve kaderin cilvesi o değerli müfettişimin 2000 yılında görev şehidi olduğunu, adının eskişehir merkezde bir ilköğretim okuluna verildiğini öğrendim.inanın çok üzüldüm, çok üzüldüm.yapacak birşey yoktu.oysa ben kendisiyle iletişim kurup, bana yaşattığı bu anıyı  hatırlatıp memleketimden ona çamsakızı çoban armağanı birşeyler göndermeyi düşünüyordum.çünkü beni teftişinden sonra kendisiyle görüşememiş ve teşekkür edememişitim.ben onu bulmayı beklerken neyle karşılaştım?sonra hediye olarak ona ruhuna fatihalar gönderdim.
  aslında rahmetli müfettişim benim o açığıma karşılık bir yığın zorluk çıkarabilirdi bana.çalışma şevkimi ,azmimi kırabilirdi de.sonuçta karşılaştığı, teftişini yaptığı onlarca,yüzlerce,binlerce öğretmenden biriydim.belki de birdaha hiç karşılaşmayacağı bir öğretmendim de.bunu yapmadı.bende üzülmedim ozaman.ve işime eksiklerimi tamalayarak canla başla baktım.şimdi o hak dünyada ben yalan dünyadayım.olaylar basitte olsa bazen izleri derin oluyor ve unutulmuyor.
    işte ben müfettişimi unutmadım.Allah rahmet etsin.

İlkokul  öğretmenim Nimet Sevgili ,Allah rahmet eylesin.
Ortaokulda  sosyal bilgiler öğretmenim Ferit Kayhan .Kendisiyle siyasi  görüş konusunda zıt olan bir ailenin çocuğuyum diye  bana  çektirdiği eziyetleri    unutabilmek mümkün mü?
Lisede  coğrafyacımız , ingilizcecimiz,
Üniversitede  ingilizce  ve  psikoloji  öğretmenlerim  unutmayacağım öğretmenlerimdendir.
Tüm emeği geçen dünyasını değiştiren emektar öğretmenlerimizede Allahtan rahmet diliyorum.

Hercaihoca öğretmenim , yapıcı davranan  müfettişleri insan unutamıyor,hayırla anıyorsunuz ne güzel.
Daha farlkı davranmış olsa sizi olumsuz etkileyebilirdi.
Büyüklerimizin duası vardır  ''Allah  iyilerle karşılaştırsın'' diye ,çok yerinde bir dua aslında.
Ulaşamamanıza üzüldüm.

İlkokulda Hüsne Kara, Ortaokulda Ayşe Aksakal Öğretmenlerim.

Hiçbirini unutmadım ki.Hepsinin emeği var üzerimde.sağolsunlar varolsunlar.

Hatice öğretmenim tıpkı küçükken sana yoğurt getirdiğim gibi bugün bir öğrencim de kapıyı çalıp aynı şeyi yaptı. Ve yine sen düştün yadıma. Saygı ve sevgilerimle meçhul diyardaki öğretmenim.

öğretmen olmama sebep ilkokul öğretmenim...
 onu hala çok seviyorum. ellerinden öpüyorum. emeği büyüktür bizim üzerimizde.

Olumsuz yönde unutamadığım 1-2 öğretmenim de yok değil.Diğerleri hakikaten çok kıymetli idi.O zaman değerini bilememişim.Şimdi düşününce değerleri anlaşılıyor.

Matematik öğretmenimi unutamam,öldüyse ALLAH rahmet eylesin.

Benim bu konuda hafızam pek parlak değil.Ortaokul matematik öğretmenimiz İsmail Kaya, akşamdan kalmış bir şekilde sınıfa gelirdi.Tüm sınıf kendisinden tiksinir ve korkardık.Kuvvetle muhtemel sirozdan ölmüştür......

lisede okurken öss deneme sınavında okul birincisi olmuştum. matematik dersindeydik hiç unutmam. hoca sonuçlar belli olmuş dedi, sınıfta matematiği iyi olan bir arkadaşa sordu kaçıncı oldun diye:"2.oldum hocam dedi, birinci de bizim sınıftan" dedi. hoca kimmiş o deyince kalktım benim hocam dedim. o an suratını ekşilterek hıı,sen misin şansdır dedi.oysa sözeli full çıkartmıştım. matematiğim iyi değil diye bir öğretmenin öyle davranmasını aradan geçen 13 yıla rağmen hala unutamadım. o gün, o hocadan nefret etmiştim. şimdi kendi öğrencilerime yeteneklerine göre davranıyorum, hepsinin bütün derslerden başarılı olmasını beklemiyorum.hiç bir öğrencimi küçümsemiyorum, aksine yeteneği olduğu konuda onu cesaretlendiriyorum, önem verdiğimi değer verdiğimi gösteriyorum.

  İnsanlığın makul dilini kullananlar her zaman büyük kalmışlar ve dileklerinize katılıyor.. acınızı paylaşıyor ve böyle mümtaz insanlarımıza arkalarında fatihalar gönderiyoruz...                        

ben öğretmenlerimden değilde tokatta görev yaparken teftişime gele bir müfettişten sizlere söz etmek istiyorum.adı Metin Sönmez.
1995 yılında köyde görev yapıyorum ve tek çalışıyorum.köy ortamını bilirsiniz.genelde öğretmenler evrak işlerini biraz aksatırlar köylerde.bende günlük planları yapmadım aksattım, neredeyse 2 ay kadar.aniden müfettişler gelmez mi?.bir araba dolusu müfettişi görünce hangisine derdimizi nasıl anlatırız diye elim ayağım karıştı.neyse benim teftişim için bir müfettiş kaldı diğerleri sonraki köye gitti.biraz rahatladım.sayın müfettişim  planları ve diğer
  evrakları istedi.diğer evraklar tamam da en önemlisi olan planlar neredeyse 2 aylık eksikti.planların olmadığını görünce haklı olarak babacan bir tavırla planların hesabını sordu.atlatmaya çalıştım ama her şey aşikar, birşey diyemedim.o da bu durumun soruşturmalık olduğunu ifade etti. tabi benim diyecek pek birşeyim yoktu.boynumuzu büktük.durumu grup başkanına bildirmesi gerektiğini söyledi ve ciddiydi.grup başkanının diğer köyden gelmesini bekledik.ufak tefek sohbetten sonra diğer müfettişler ufukta göründe ,okula da gelince ben, beni teftiş eden değerli müfettişime olacakları da çoktan kabullenmiş bir edayla "şu benim işi bir hatırlatın, bakalım ne diyecekler" dedim.müfettişim bana eğilerek yavaşça "neyse grup başkanına söylemeyeyim.sen planları tamamla ,aylık toplantılarda bana getirir gösterirsin" dedi.tabi ben hem sevindim hem de mahçup oldum.neyse topluca ayrıldılar köyden.tabi ben planları tamaladım.ilçedeki aylık köy öğretmenleri toplantısına planları da götürdüm ama sayın müfettişim toplantıya gelmemişti.kendisini birdaha hiç görmedim. ondan sonra plan falan aksatmadım.durum böyle...
        aradan epeyi zaman geçti.ben o köyden il dışı tayinle ayrıldım.sonra o unutamadığım anımı bana yaşatan müfettişimi internetten aradım.ve kaderin cilvesi o değerli müfettişimin 2000 yılında görev şehidi olduğunu, adının eskişehir merkezde bir ilköğretim okuluna verildiğini öğrendim.inanın çok üzüldüm, çok üzüldüm.yapacak birşey yoktu.oysa ben kendisiyle iletişim kurup, bana yaşattığı bu anıyı  hatırlatıp memleketimden ona çamsakızı çoban armağanı birşeyler göndermeyi düşünüyordum.çünkü beni teftişinden sonra kendisiyle görüşememiş ve teşekkür edememişitim.ben onu bulmayı beklerken neyle karşılaştım?sonra hediye olarak ona ruhuna fatihalar gönderdim.
  aslında rahmetli müfettişim benim o açığıma karşılık bir yığın zorluk çıkarabilirdi bana.çalışma şevkimi ,azmimi kırabilirdi de.sonuçta karşılaştığı, teftişini yaptığı onlarca,yüzlerce,binlerce öğretmenden biriydim.belki de birdaha hiç karşılaşmayacağı bir öğretmendim de.bunu yapmadı.bende üzülmedim ozaman.ve işime eksiklerimi tamalayarak canla başla baktım.şimdi o hak dünyada ben yalan dünyadayım.olaylar basitte olsa bazen izleri derin oluyor ve unutulmuyor.
    işte ben müfettişimi unutmadım.Allah rahmet etsin.

    insan bazen çok şey anlatmak ister ancak hiçbir şey söylemez... fakat bazen aradıklarının ortak noktasında bulur anlatacaklarının ... ilkokul daki bir anımın benzer versiyonu ve ders çıkarmak umuduyla...tşk..                      

lisede okurken öss deneme sınavında okul birincisi olmuştum. matematik dersindeydik hiç unutmam. hoca sonuçlar belli olmuş dedi, sınıfta matematiği iyi olan bir arkadaşa sordu kaçıncı oldun diye:"2.oldum hocam dedi, birinci de bizim sınıftan" dedi. hoca kimmiş o deyince kalktım benim hocam dedim. o an suratını ekşilterek hıı,sen misin şansdır dedi.oysa sözeli full çıkartmıştım. matematiğim iyi değil diye bir öğretmenin öyle davranmasını aradan geçen 13 yıla rağmen hala unutamadım. o gün, o hocadan nefret etmiştim. şimdi kendi öğrencilerime yeteneklerine göre davranıyorum, hepsinin bütün derslerden başarılı olmasını beklemiyorum.hiç bir öğrencimi küçümsemiyorum, aksine yeteneği olduğu konuda onu cesaretlendiriyorum, önem verdiğimi değer verdiğimi gösteriyorum.