Üstad Necip Fazıl'ı Anma....

   n.f.k.

Canım İstanbul
 
 
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten birşey; hava, renk, eda, iklim;
O benim, zaman, mekan aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizle toprak, yalnız onda ermiş visale,
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim canım;
Vatanım da vatanım...
İstanbul,
İstanbul...
Tarihin gözleri var, surlarda delik delik;
Servi, endamlı servi, ahirete perdelik...
Bulutta şaha kalkmış Fatih`ten kalma kır at;
Pırlantadan kubbeler, belki bir milyar kırat...
Şahadet parmağıdır göğe doğru minare;
Her nakışta o mana: Öleceğiz ne çare?..
Hayattan canlı ölüm, günahtan baskın rahmet;
Beyoğlu tepinirken ağlar Karacaahmet...
O manayı bul da bul!
İlle İstanbul`da bul!
İstanbul,
İstanbul...
Boğaz gümüş bir mangal, kaynatır serinliği;
Çamlıca`da, yerdedir göklerin derinliği.
Oynak sular yalının alt katına misafir;
Yeni dünyadan mahzun, resimde eski sefir.
Her akşam camlarında yangın çıkan Üsküdar,
Perili ahşap konak, koca bir şehir kadar...
Bir ses, bilemem tanbur gibi mi, ud gibi mi?
Cumbalı odalarda inletir "Katibim"i...
Kadını keskin bıçak,
Taze kan gibi sıcak.
İstanbul,
İstanbul...
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler!
Yedi renk, yedi sesten sayısız belirişler...
Eyüp öksüz, Kadıkoy süslü, Moda kurumlu,
Adada rüzgar, uçan eteklerden sorumlu.
Her şafak Hisarlarda oklar çıkar yayından
Hala çığlıklar gelir Topkapı sarayından.
Ana gibi yar olmaz, İstanbul gibi diyar;
Güleni şoyle dursun, ağlayanı bahtiyar...
Gecesi sünbül kokan
Türkçesi bülbül kokan,
İstanbul,
İstanbul…

Necip Fazıl Kısakürek
 

HEP BU AYAK SESLERİ

Hep bu ayak sesleri, hep bu ayak sesleri,
Dolaşıyor dışarda, gün batışından beri,
Bu sesler dokunuyor en ağrıyan yerime,
Bir eski çıban gibi işliyor içerime,
Ey şimdi kara haber gibi bana yaklaşan,
Sonra saadet olup yanımdan uzaklaşan,
Sesler, ayak sesleri kesilmez çıtırdılar!
Bana gelen müjdeyi galiba caydırdılar,

Böyle adım atarlar, ayrılanlar eşinden,
Böyle yürür, gidenler, bir tabutun peşinden,
Kimsesiz gecelerim, bu kesik sesle doldu,
Artık, atan kalbimde bir ayak sesi oldu
Bir gün, sönük göğsüme düştüğü vakit başım
Benden ayrılıyormuş gibi bir can yoldaşım,
Gittikçe uzaklaşan bu sesi duya duya,
Yavaşça dalacağım, o kalkılmaz uykuya

Necip Fazıl Kısakürek

Yirmi dokuz harflik sözde aydınlar,
Yafta yazar, isim takar, başıboş.

Allah'ım, sen acı bu saf millete!
Akşam yatar, sabah kalkar, başıboş.

Necip Fazıl Kısakürek
 
 
 
 

''Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi;
Müşkül odur ki,ölmeden ölür kişi!''

O demde ki, perdeler kalkar, perdeler iner,
Azrâil’e “Hoş geldin” diyebilmekte hüner…

İnsanı olgunlaştıran. Yaşı değil yaşadıklarıdır.

Necip fazıl kısakürek

‎"Allah dostu odur ki, nefsine tek pay biçmez ; Kırk yıl bir ekşi ayran özler de onu içmez.."
 
Necip Fazıl Kısakürek

Savaşın ortasında komutansız kalmaktır,
babasız kalmak.!

Necip Fazıl Kısakürek

Lûgat, bir isim ver bana halimden;
Herkesin bildiği dilden bir isim!
Eski esvaplarım, tutun elimden;
Aynalar, söyleyin bana, ben kimim? (N.Fazıl Kısakürek)
 

Ölümden Haber Gelmiş... Diri Okur Anlamaz...
Sorsan...
Herkes Müslüman Ne Şükür Var Ne Namaz...

Necip Fazıl Kısakurek

Çaycı, getir ilaç kokulu çaydan
 Dakika düşelim senelik paydan
 Zindanda dakika, farksızdır aydan
 Karıştır çayını zaman erisin
 Köpük köpük, duman duman erisin(ÜSTAD)

O demde ki, perdeler kalkar, perdeler iner,
Azrâil’e “Hoş geldin” diyebilmekte hüner…

N.F.K.

Elinden, dal gibi düşerken ümit,
 Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit;
 Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git,
 Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel!..
 (NFK)
 
 
 

Göklerden son ilam;
ALLAH bir,bir ISLAM.
Sekiller, elif lam;
Ne bir harf, ne kelam;
Esselam..Esselam..
(N.F.K.)