'' Veliler (anne-baba) En İyi Öğretmendir'' Fikrine Katılıyor Musunuz?

Çocuğu okul çağına gelmiş her veli (hem öğretmen hem veli olan bizler de dahil olmak üzere) çocuğumuz için iyi bir okul ve iyi bir öğretmen (iyi öğretmen tanımı çok değişiyor) araştırmasına giriyoruz.Bir öğretmen olarak bizlerin iyi bir öğrenci ve iyi bir veli seçme şansımız yok maalesef.

Veli olarak iyi öğretmen aramak yerine öncelikle iyi bir veli nasıl oluruzu araştırır isek, en az iyi bir öğretmen kadar çocuğumuzun geleceğine katkı sunacağımız aşikar.

Okul çağına gelmiş velilerin de okul-veli-öğretmen işbirliğinde tam uyum sağlayabilmesi için arkadaşlarımın da belirttiği gibi mutlaka eğitilmeli ve yönlendirilmeli.

Çocuğu için yeterince iyi bir ebeveyn olabilen anne baba, doğal olarak iyi bir veli de olur. Genel olarak yeterince iyi bir ebeveynin özellikleri olduğu kadar, iyi bir velinin de özellikleri olur.

Çocuğu için yeterince iyi bir ebeveyn olabilen anne baba, doğal olarak iyi bir veli de olur. Genel olarak yeterince iyi bir ebeveynin özellikleri olduğu kadar, iyi bir velinin de özellikleri şöyle özetlenebilir:

Çocuğa kayıtsız şartsız sevildiğini ve kabul edildiğini göstermek
 
Çocukla iyi iletişim kurmak
 
Çocuğun yapısını ve kişisel özelliklerini anlayabilmek ve tanımak
 
Çocuğun yapısal ve gelişimsel ihtiyaçlarına duyarlı olabilmek ve bu ihtiyaçlara uygun davranabilmek

Ana başlıklarla kısaca ifade edelim,

Sağlıklı, mutlu ve iyi bir gelecek

Çocuklarınızın özellikleriyle, çocuklarınızdan bekledikleriniz arasında denge kurun

Öğretmenlerinin çocuğunuzla ilgili değerlendirmelerini dikkate alın

Çocuğunuzun okulunu ve aktivitelerini, prestijine göre değil, çocuğunuzun yapısına uygun olduğu için seçin

Çocuklarınızı iyi gözleyin, dinleyin ve onlara güvenin

Yeterince iyi bir veli olmanın ön koşulu, öncelikle yeterince iyi bir anne baba olabilmektir. Çocuğunuza:

Her haliyle sevildiğini ve kabul edildiğini anlatabiliyorsanız
 
Sağlıklı bir aile ortamı hazırlıyorsanız
 
Başarılı ve iyi olduğu alanlarda onu destekliyor ve başarısız olduğu alanlarda gelişmesi için gerektiği şekilde yüreklendirebiliyorsanız
 
Arzu ettiğiniz gibi biri olmasını değil, kendini bulabilmesi ve anlayabilmesi için yol gösterebiliyorsanız
 
Onu gerektiği kadar takip edebiliyor, değişimlerini gözleyebiliyor, ihtiyaçlarını fark edebiliyor ve yeri geldiğinde ona sahip çıkabiliyorsanız
 
İhtiyaç duyduğunda onun yanında olacağınızı ve size gelebileceğini öğretebildiyseniz zaten yeterince iyi bir veli olabilmişsiniz demektir.

Yazının tamamı için: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]

Öğretmenin katkısı göz ardı edilemez ama öncelik anne babaya ait. Bizler şekil almış  bireyleri bir iki fırça darbesiyle renklendirmeye çalışıyoruz.

duyarlı veliler çocuğuyla ilgilenen veliler çocuk için en iyi öğretmen olabilir. doğal olarak çocuk evde anne ve babasıyla daha çok zaman geçiriyor. okulda öğretmenin çocuk ile geçireceği zaman sınırlı . bi de birleştirilmiş sınıf olunca velinin desteği gerekiyor. tabi ki burda öğretmenlerin emeğini göz ardı etmek olmaz. öğretmenin varlığı bile yetiyor çocuğa bişeyler öğretmeye...

Okul ve ve öğrenim boyutunda düşününce genellikle  1. sınıfta
Veliler öğretmen olamıyorlar.
Uyanık öğrenciler evde biraz zorlandığı zaman öğretmenim bunu böyle yapın dedi ve ya bunu yapmayın dedi sen benim öğretmenim değilsin deyip içinde olduğu zorluğun içinden çıkmaya çalışıyorlar.
Bu yüzden öğretmenin varlığı  ve öğrenciye yaklaşımı çok etkili oluyor.

kişiden kişiye değişmekle beraber genellikle bir insanın en etkili öğretmeni ailesidir..
ama bu etkiye rağmen insan her zaman mükemmel olmaz..
mükemmel insan olabilmek için öğretmen ve aileden daha fazlası lazım..

Eğitimi 3 boyutlu bir sistem olarak değerlendiriyorum.

1.sistem aile.
Doğumdan hatta anne karnında başlayan eğitim birey üzerinde en önemli unsur. Çocuğa yeterli ve gerektiği ilgi alaka gösterildiği taktirde istenilene yakın bir seviyede olması muhtemeldir. Çocuk için anne baba model durumundadır. Anne baba nasıl davranırsa, nasıl konuşursa çocukta o şekilde olacaktır. Çevremizdeki çocuklara baktığımız zaman genelde konuşmaları, yürüyüşü ile genel itibariyle anne babalarına benzerler. Çünkü anne baba çocuk için model teşkil eder.

2.sistem okul.
Ailesinden iyi bir eğitim almış, gerekli ilgi ve alakayı görmüş çocukların okul başarısı da genel itibariyle yüksek olmaktadır. Ancak yeterince donanıma sahip olmayan çocukların ise okul başarısının genel olarak orta ve alt seviyelerde kaldığı görülmektedir.

3.sistem ise çevre.
En önemlisi de bu. Aile temeli atıyor, okul üzerine inşa etmeye başlıyor lakin olumsuz çevreye denk gelirse çocuk, yapı birer birer yıkılmaya başlıyor. Özellikle de tam donanımlı olmayan çocuklarımıza kazandırdığımız olumlu davranışlar çevrenin etkisiyle bir anda yıkılabiliyor.
Çevre iyiyse eğer sorun yok. Ama bir de olumsuz çevreyle (günümüzde maalesef bu çoğunlukta)  karşılaşırsa çocuk sorunlar peş peşe geliyor.

Sonuç olarak; her dönemim öğretmeni farklı. Ama aile en iyi olmasa da iyi bir öğretmendir çocuğu üzerinde. Çevrenin iyi bir öğretmen olması ise aile ve okul ortamına bağlı.
Önemli olan bu 3 sistemi birleştirerek iyi bir eğitim öğretim ortamı oluşturmak ve bu hizmeti en iyi şekilde sunmak.

Bir çocuk doğduğundan okula başlama yaşına kadar zaten öz benliğini oluşturmuş, kişiliği büyük oranda yerleşmiş oluyor. Daha sonra okul yaşantısında ise öğretmeninden ve çevresinden etkilendiği kadarıyla da kişiliğini tamamlıyor. Dolayısıyla hepimizin de bildiği gibi eğitim ailede başlıyor okulda devam ediyor. Önce ailenin de çocuk yetiştirmek için bilinçli ve eğitimli olması gerekiyor. Biz öğretmen olmak için nasıl eğitim aldıysak velinin de "VELİ" olabilmesi için eğitim alması gerekir.

Daha önceki yıllarda,  veli ziyaretleri yapmıştım. O zaman görmüştüm ki, öğrenciye bakarak evini, yaşantısını, düzenini anlamak mümkün.  Çocuk tamamen anne, babasını yansıtıyor.  Çocuk anne babasından neyi nasıl görüyorsa, onu bilerek başlıyor okula. Ben bazı alışkanlıkları düzeltmekte zorlandım çalıştığım yerde  

Birtakım tatsız olayda yaşadım. 1.sınıf okuturken kendince ilgili ve de bilgili (!) Bir velim sınıfıma geldi, öğretmiş olduğum bir konuyla alakalı bir soruya bakmış bakmış bakmış. Çocuğuna demiş ki, "öööretmenigiz yanlış öreetmiş olum size, böle oluur buuuu" demiş,  aldı eline tebeşiri bana anlata anlata yaza çize çözdü.
Bayana ne diyeceğimi bilemedim evvela. Sinirlendim hemde çok.  Bunu çocuğunun yanında söyleyip söylemediğini tekrar sordum, umut dünyası İşte. Ama çocuğa demiş.  Öğretmen yanlış çözmüş diye
O öğrencimi kaybettim ben saygı anlamında.  Anne çocuğun yanında öğretmeni kötülüyor, Çocuğun güvenini sarsıyor öğretmenine karşı. Ama farkında değil 

Bu benim net gördüğüm bir yanlış. Aslında veli bilinçli olsa,  korumacılığından sıyrılsa çok iyi bir öğretmen olur. Evladının üzerinde etkisi büyük çünkü.  Sınıfımda erkek öğrenciler babasını över, kızlarda annelerini... rol model alıyorlar....

Bu arada velinin dediği soru yanlış değildi, kendisi anlamamış , kendince çözüm uydurmuş

Velinin öğretmen olarak nitelendirilmesini yanlış buluyorum. Veli, rehberdir, yol göstericidir, örnektir ama öğretmen değildir.

Veli olarak kalmak isterim ben çocuğumun hayatında. Çocuklarımın ihtiyacı olduğunda derslerinde yardımcı olurum, birlikte eksiklerinin üzerine gideriz. Bazen kendimi öğrenci koçu gibi hissediyorum. Çocuklarımla sanki bir ekibiz. Ben öğrencilik tecrübelerimden yola çıkarak çocuklarımı yönlendiriyorum.

Bizim öğrencilik zamanlarımızda öğretmen öğrencinin her şeyiydi. Şimdi nedense durum biraz değişti. Veliye de çok iş düşüyor. Bu anlamda evet, bazen çocuklarımızla oturup matematik, fen çalışıyoruz.  Keşke buna gerek kalmasa...

Eğitimle kazandırılmak istenen tutum ve davranışlar, içine doğulan hayatın neresinde yer alıyor?
Çocuklar hayata dair ilk öğrenimlerini aile ortamında ediniyorlar ve kurumsal eğitime dahil olana kadar geçen sürede kişiliklerinin büyük bölümünü tamamlamış oluyorlar. Doğdukları andan itibaren alıcılarını harekete geçirerek çok farklı yollarla öğrenmeye başlıyorlar. Taklit ediyorlar, sorular soruyorlar, bıkmadan usanmadan denemeler yaparak hayatı tanımaya çalışıyorlar.
Öncelikle anne babaların, hitap tarzları, zamanı kullanma şekilleri, alışkanlıkları, sorun çözme yöntemleri ile nasıl bir model sergiledikleri önemli, "şimdi okullu olduk" şarkısını söyleyinceye kadar.
Geçenlerde bir arkadaşım henüz 3 yaşına gelmemiş kızıyla bir video çekip yollamıştı bana; elinde kendinden büyük bir masal kitabı, gözlerde büyük bir iş başarıyor olmanın hazzı ve en az on kelimelik cümlelerle masal okumaya çalışıyordu küçük kızımız. Model aldığı anne ve babasını taklit ederken kazandığı okuma sevgisi, okula başlamadan öğretilmiş, verilmişti işte.
Evet, "eğitim şart" ancak sadece eğitim kurumlarında gerçekleşen bir olgu olarak değil, başta anne baba olmak üzere toplumun tüm kesimlerinin el verdikleri bir süreç olarak...

Aslı Hanımcığım, veli yol göstericiyse, rehberse, örnekse eğer; ögretmen olarak tanımlanır bende