Yaşamımızda Neleri Geride Bıraktık ?

Herkesin hayatında geride bıraktıkları,dönüp hatırlamak istemedikleri yada tebessümle hatırladığı yarı hüzün dolu, yarı sevinç dolu anları mutlaka olmuştur. Hayat bizden ne götürdü bize ne getirdi acaba?
Üniversite yıllarım unutamadığım bir hatıramdır.4 senenin içine o kadar çok olay girdi ki biri hala benimle  yaşıyor o da sevgili eşimdir. Ben kıpır kıpır bir insandım şimdi herşeye üzülen bir insanım.Mutluluğumu değil ama tarif edemeyeceğim bir yanımı da götürmüş.sol yanım çok acıyor anne............

unutulamayanlar... benim de unutamadığım annemdir. tedavisi mümkün olmayan kanserden kaybettik onu. elimde ruhunu teslim etti. unutmak mümkün değil. ama bizler Allaha inanırız. inne lillahi ve inne ilahi raciun.

Böyle anılaela karşılaşacağımı düşündüm aslında ,üzdüysem hakkınızı helal edin .Ölen yakınlarımıza fatiha okumuş olalım inşallah.mekanı cennet olsun.Benim de ne dedem ne amcam yaşıyor.Onları unutmak mümkün değil ama rabbim o dayanma gücünü veriyor.Ruhları bugün okuyacağımız fatihalarla ferahlasın inşallaj.

Benimde yaşamımda bu sene içerisinde bir kayıp gerçekleşti.Ama bu öyle acıki inanın hala inanamıyor ve kabullenemiyorum.Ölüm kimseye yakışmaz ama ona hiç yakışmadı,yakıştıramamda.Benim için değerliydi çünkü.Şimdi İzmir'e gitmek gelmiyor içimden .Görmek istemiyorum sokakları boynu bükük her yerde matem havası olacak biliyorum insanlar gülmüyor artık hayat devam ediyor biliyorum ama bir yanımız kırgın ve solgun olarak.Ama biliyorum ki her şey yüce yaratıcının takdiri,onun için inne lillahi ve inne ilahi raciun...

geride bir ilkokul,ortaokul,lise,üniversite bıraktım.birde çocukluğumu ve gençliği mi

25 yılım artık benden çok uzaklarda; 25 yılımı bıraktım geride... 

geride ömrüm boyunca hiç unutmayacağım kadar güzel ve hiç hatırlamak istemeyeceğim kadar kötü bisürü anı bıraktım

Geride bırakmadım hiç bir şeyi....Benimle beraberler... Öfkelerim de ...sevinçlerim de...
 

25 yılım artık benden çok uzaklarda; 25 yılımı bıraktım geride... 

Ne mutlu size...
Ben 45 yılımı sırtımda taşıyorum
Daha ne kadar taşıyacağım ise mechul...
 

geriye baktığımda hatırlarken gülümsediğim sevinçlerim, bazen göşyaşlarımla hatırladıgım üzüntülerim,  ve umutlarımın hayallerimin gerçek oluşuna şahit olduğum anlarım var

köy okulu öğrencilerim ilk göz ağrımdı ve köyedeki yaşam savaşım tecrübelerim.

en güzel anılarım öğrencilik yıllarımda kaldı...son 3 yıldır güzel bir anı hatırlamıyorm desem yeridir.Allah bugünleri aratmasın inşallah ama gün günden artık güzel gelmiyor bana...mesleğimdeki 3 yıl biçok şeyi aldı götürdü benden olgunlaşmak mı tecrübe mi bilinmez ama ankaradaki eski halimi özlüyorum hem de çooookkkk....tecrübe denilen köy hayatım benim ömürümü çaldı...

en güzel anılarım öğrencilik yıllarımda kaldı...son 3 yıldır güzel bir anı hatırlamıyorm desem yeridir.Allah bugünleri aratmasın inşallah ama gün günden artık güzel gelmiyor bana...mesleğimdeki 3 yıl biçok şeyi aldı götürdü benden olgunlaşmak mı tecrübe mi bilinmez ama ankaradaki eski halimi özlüyorum hem de çooookkkk....tecrübe denilen köy hayatım benim ömürümü çaldı...

Ankara... Ben de tam 10 yıl bıraktım orada. Memlekette köyde göreve başladığımda her geçen gün biraz daha eridiğimi hissetmiştim. Akademik, entellektüel birikimim ve daha pek çok şey... Bir gazeteye haftada bir ulaşıyorduk. Televizyonların çekmediği bir köy... Neyse kısa süre sonra köye çanak antenler yerleştirildi de dünyada olan bitenlerden haberdar olduk. O zamanlar belki her yer öyleydi. Ancak ben de toparlanamayacağıma kanaat getirmeye başlamıştım.
Çok şükür şimdi öyle düşünmüyorum.


Sevde5 hocam, takma kafana. Zamanla insan değer verdiklerinin listesini yeniden yapıyor. Siz de öyle yaparsınız kısa bir süre sonra...

bir sürü yaşanmışlık bir sürü doğru ve yanlış...
ama iyi ki geçti yıllar iyi ki şu günü yaşıyorum...

çok doluyum hangi birini anlatayım