Yatılı Okulda Okumak

 Hele yaşamınızı yatılı okulda geçirmişseniz ve hele duygu yüklü bir çocukluğun beşiğinde sallanarak okulun duvarları dışında kalan başka insanları, başka evleri,başka kentleri özlemişseniz geçmişin gölgeleri sonraki yaşamınıza sürekli düşer ve bir yerleriniz çarmıha gerilmiş gibi sürekli kanar...
ÖZLERSİNİZ...
Neyi,neden,kimi özlediğinizi bilmeden kendinizi yaşamın o acımasızlığına bırakır,sulara kapılmış bir demet ot,hoyratça koparılmış bir çiçek sonsuzluğa doğru akıp gidersiniz...
Tek başınıza kalmayı öğretir,sonraki yıllarda da insanlarla uyum sağlamanızı,onlarla duygularınızı paylaşmanızı zorlaştırır,insanlar sizi kolayca anlayamaz ve bu nedenle yaşamınızın sonuna dek acılarınızı,sevinçlerinizi tek başına KENDİNİZ ile paylaşmak zorunda kalırsınız.YATILI OKULUN SİZE BIRAKTIĞI BİR MİRAS OLARAK...

5 yıl önce Bütün Dünya adlı dergide yatılı okulda okumuş bir yazarın bir yazısı...Her okuduğumda yatılı okumuş biri olarak kendimden birşeyler bulduğum..Belki aramızda da yatılı okuyan arkadaşlar vardır.Sizlerle de bu yazıyı paylaşmak istedim.

Yatılı Okulda Okumak Gerçekten Zordur.hele Bir De Küçükken Gitmişseniz.-akşamları Sabah Olmaz Yatağınızda Annenizin Kokusunu Özlersiniz.derin Düşüncelere Dalarsınız Bir An.yemekleri Senin İsteğine Göre Yapmamaışlardır Böyle Bir Hakkın Da Yok Zaten.ne Olursa Yiyeceksin Belki De 4 Yıllık Makarnayı Çorbayı.sakın Çocukluğunuzu Yaşamak İçin Ağaca Falan Çıkayım Demeyin Çünkü Okul Başkanları Kulağınızdan Tutum Müdür Odasına Götürür.akşamları Tv İzleme Şansınız %15 Tir Nöbetçi Öğretmenizin Verirse Tabi.yaşıtlarıunız Evde Çizgi Film İzlerken Tatilde  Sen O Anlarda Mutlaka Çevre Temizliği Yapmakla Meşgulsundur.

bir süre yutkur da kalmıştım..Arkadaşlar,yaptığımız şakalar güzel günlerdi..Şimdi o yurt gecelerini çok özlüyorum..

bir süre yutkur da kalmıştım..Arkadaşlar,yaptığımız şakalar güzel günlerdi..Şimdi o yurt gecelerini çok özlüyorum..

SİTEMKAR HOCAM ÜNİVERSİTE YURTLARINDAN BAHSETMİYORUZ ZANNEDERSEM YATILI OKUL FORM KONUMUZ YANİ İKİ ORTAM BENCE BİRBİRİNDEN ÇOK FARKLI YANİ.

şafak sayılır tahtanın ders konu kısmının karşısına yazılır...eve gidilecek gece heyecandan uyuyamazsın..eve gelirsin ev sana yabancı sen eve ..herşey değişmiş gibi gelir..sonra hemen alışırsın annenin sıcak çorbasına ah şu pazar günleri de gelmese..yıkanmış,ütülenmiş çamaşırlarınla dolu bavulun hazırlanır komşular akrabalar uğurlamaya gelir,içinde boğucu bir sıkıntı..ah şu pazar günleri...hala içim sıkılır pazar günü..

melf Öğretmenim yalnızlığı, özlemi bir de tüm güçlüklere karşı ayakta durmak için verilen mücadeleyi ne de güzel anlatmış bu yazı. Ben yatılı okulda okumadım ama bu yazı yatılı okulda okuyan bir kişinin yerine kendimi koyabilmemi sağladı diyebilirim. Paylaştığınız için teşekkürler...

melf ve uzo42 öğretmenlerim duygularınızı biraz olsun anlıyorum.tabii ki yaşayan daha iyi bilir.benim de büyük ağbim yatılı olarak okumuştu.askeri liseden itibaren.kendi tercihi olmasına rağmen o günden sonra bizden tamamen koptu diyebilirim.her izne gelişinde bizim burnumuzdan getirirdi.annemi canından bezdirmişti.beni istemediniz,sevmediniz.....aradan yıllar geçmesine rağmen hala izleri duruyor.biz de bir türlü sevgimizi ispatlayamadık..inşallah sizde böyle bir durum yoktur...çünkü aile çok üzülüyor...çokk....

melf Öğretmenim yalnızlığı, özlemi bir de tüm güçlüklere karşı ayakta durmak için verilen mücadeleyi ne de güzel anlatmış bu yazı. Ben yatılı okulda okumadım ama bu yazı yatılı okulda okuyan bir kişinin yerine kendimi koyabilmemi sağladı diyebilirim. Paylaştığınız için teşekkürler...

değil mi öğretmenim...bu yazıyı ilk okuduğumda şaşırmış kalmıştım nasıl böyle güzel anlatılabilir diye...

yejder arkadaşım çok üzüldüm ne kadar kötü olmuş abinizin durumu..kendi isteğiyle gitme mişmiydi?gerçi benim de telefonlarda çooook üzdüğüm olmuştur ailemi..ki kendim onlzrı gitmek için zor ikna etmiştim.ama o yaşlarda verilen mücadele çocuk ruhunuzu yordukça acısını ailenizden çıkartıyorsunuz maalesef..

evet.biz kardeşler yine anlayabiliyoruz ama annemdi kahrolan.hala düşünüp ağlar..ağbimde hala yarı şaka yarı ciddi : bunlar annemin en sevdiği çocukları der.(eşine öyle söylemişti.)insan ne söyleyeceğini bilemiyor...şimdi temmuzun 14 ünde gelecekler. bakalım neler olacak..

Oldukça zor bir durum..Kendince çocuksu yüreğnle o zamanlar yargılamış içinde özlemini yenemedikçe ve suçluyu bulmuş...tabi büyüdükçe hatasını anlamıştır ama yine de anne özlemiyle geçen günlerin acısını bence bu şekilde yansıtıyor aslında o kadar seviyor ki annnesini kardeşleriyle geçirdiği onun ayrı kaldığı yılları kıskanıyor..umarım herşey güzel olur.ben olsam annemi bu şekilde kırma diye konuşurdum kendisiyle..

tavsiyeniz için teşekkürler....inşallah birdaha böyle şeyler yaşamayız....(annem yaşamasın en azından) tekrar teşekkürler......

bende 1 sene kaldım yatılı okulda.12 yaşındaydım. o yıla ait bütün anıları beynimden silmek ve hiç yaşamamak isterdim.

Melf hocam,
Bu sitede yaşamanın güzelliği bu işte.
Değişik konular...
İlginç fikirler...
Yaşantılar...
Yaşananlar.
Bak beni çook uzaklarda bir yerlere  götürdünüz.
Yaşadıklarınızı ne kadar güzel anlatmışsınız.
Üç yıl yatılı okuyan biri olarak bende bir kaç cümle ekleyeyim.
Ortaokuldan sonra Tokat öğretmen Lisesini kazanmıştım.
Tokat neresi?
Bilmediğin bir memleket.Evinden küçücük yaşında ayrılıyorsun.Ayrıldığın mevsim hep sonbahar.Bu yüzden ne zaman okul açılsa bu mevsimleri hatırlarım.Anne her şeyini hazırlar.Cebine koyduğun harçlığı bile harcamayı bilemezsin.Beni ilk bıraktıklaraı gün okuldan nefret etmiştim.Ranzalar,pamuk yataklar.Kirli battaniyeler.Soğuk odalar.Yiyemediğin yemekler.Devletin verdiği çamaşırlar,tek tip takım elbiseler.Türkiyenin her yanından kimi sakallı kimi toy evlatlar...
Kullanılması maharet isteyen lavabolar,onun bunun kullandığı bulaşık kurusu tabaklar.
Akmayan sular,sopsoguk odalar.
Hastalandığında sadece  aspirin verilen revirler.
Daha çok uzun...
Ve daha neler neler.
Özlemini çektiğin evne geldiğin gün alışkanları değiştirememe olayı.
Evdekilerin batan sözler.
Tekrar yalnızlık.
Sokak başlarında çevrilmeler...Kavgalar,dövüşler.
Polis nezaretnde geçen günler.
Sahipsiz çocuklar.
Sigara içenler,şarap içenler.Aşık olup kendini kaybedenler.Dersane yok...Kaynak yok.
Arayan yok soran yok.
...
Peki hiç mi güzel yanı yok.
Olmaz mı?
Aynı kaderi paylaştığımız bir çok arkadaşımız bugün devletin en iyi yerlerinde.
Üç yıldır Ankara'da iftarlarda özel günlerde bir araya geliyoruz.
Kucaklaşıyor eski günleri anıyoruz.
Derin derin ahhlar çekiyoruz...
Onlar benim kader ve dava arkadaşlarım.Aynı kaderi paylaşan bu güzel insanları inanın çok seviyorum.Arıyorum aranıyorum.
Renksiz fotoğraflarda çocuklarıma onları anlatıyorum...
İnanın bugün bile onları çok özlüyorum.
Şimdi Sevmediğim o şehri Tokat'ı bile hatırladığım zaman kalbim titriyor.Gözlerim doluyor.
Bugün aynı okulda okuyupta sınıf arkadaşlarını tanımayan öğrencileri görünce:
-Ahhh eskiler diyorum...
Benim gözümde yatılı okul; insana çok acılar yaşatan ama karşılığındada  insana tarifi imkansız bir çok güzellik kazandıran hayat okuluydu.
Paylaşımız için teşekkürler hocam.
Sağlık ve muhabbetle kalınız.
Saygılar.

 

sayın hocam belki de ondandır benim sonbahara olan ilgim...ve ona ait hüznüm..
içimizdeki hem yara hem sevinçtir en çok da hüzün
yatılı okul ve bitmez nöbetleri...
paylaştığınız anılarınız için ben teşekkür ederim.