Yolcu...

YOLCU…


Vakit öğle,
Cami avlusunda bir tabut…
Başında üç beş adam,
Yorgun ve mahsut…

Yoldan geçenlerden:
Manasız bakışlar
Okunmayan nakışlar
Ve üç beş laf…
O da bir gün
Oraya gidecek,
Bilmiyor ki saf…

Cami avlusunda kalabalık:
Haklar helal ediliyor…
Diyor ki imam:
—Vakit tamam!
Safların boşalması bir anlık…

Ağlayan kadınlar
Eşarplarıyla silerken burnunu
Çağırıyorlar oğlunu:
—Söyle de ağlamasınlar.

Onlarda biliyor ki:
Bu son ağıt
Bu son manzara…
Akla gelmeyen tek şey ölüm
Oysa her ölümde 
Aynı manzara.
Hâlbuki insan;
Her zaman,
Hazır olmalı mezara…

Tabut omuzlarda…
O da böyle taşımıştı
Şimdi omuzlarda.
Attaya yolculuk var:
—Sonsuzlukda…

Eller bağlanmış
Kimse konuşmuyor.
Tabuta koşanlar
Tutmaya çalışanlar…
Umursamaz bir eda ile
En arkada
Ölüme alışanlar…

Mezarlık kapısı…
Kapıdan içerde hepimiz,
Kiminin annesi kiminin babası…
Yerimiz
Yurdumuz
Burası evimiz.
Bu kadar zor mu?
—Evimizin anlatılması.

Toprak ellerini açmış:
—Buyurun…
Evinizdesiniz:
—Oturun…
Kazmalar
Kürekler.
Düşündüklerinde saklı:
—Acaba nasıl gelecekler?

Küçücük daracık yer:
—Buraya hazır ol.
Der.

İmam:
—Akrabası olanlar cenazeyi indirsin…
Hiç ölmediler ki nerden bilsin!
Son durakta:
Son dokunuşlar,
Titreyen eller,
Islak aguşlar…
Kabri takiben
Birazda nezaketen,
Esas duruşlar.

Üç-beş adam:
—Tamam, haydi çıkın.
Son defa hıçkırın.
Bağırın
Çağırın.
Hiç, böyle olmayacak yarın…

—Atın toprak atın.
—Tamam… Tamam!
—Kürekleri kaldırın.
Gençlere:
—Şu tabutu kaldırın…

Mezar başındakilere:
—Mezarlığa dağılın...
Denilmez ki… Anlatın.
Üç-beş ihtiyar:
—İmamı yalnız bırakın.
Talkın
Talkın
Güzel olması için bazı şeylerin
Allah’a yalvarın!
Denilmez ki:
—Güzel şeylerin olması için
  Sağlınızda Yalvarın…

İnanın…

Mezarlıktaki adamlar,
Mezar başından ayrılıp
Dışarıya damladılar… 

Gidenlerin ardından
Başını kaldırıpta,
Baktı mevta…
Anladı ki
Bir daha olmayacaktı hayatta.

Vakit ikindi.
Akşama yolculuk var…
Kendinizi hatırlayın ne olur
Üç sat önce
Ölende diriydi…

Ve sadece “adamın biri’ydi.”




Hepiniz seviliyorsunuz.
Dost ve Muhabbetle kalın.
Saygılar…
26HAZİRAN2008
  YOZGAT

Oysa her ölümde 
Aynı manzara.
Hâlbuki insan;
Her zaman,
Hazır olmalı mezara…

adamın biri abim, yine yazdın yine düşündürdün bu sefer biraz hüzünlendirdin...
Kalemine yüreğine sağlık...

üç saat önce
ölende diriydi...

evet bir saniye sonrası için garanti yok.ölüm aslında hayat kadar yakın.ah bir de farkında olabilsek...

öğretmenim yüreğine, kalemine sağlık...

Gidenlerin ardından
Başını kaldırıpta,
Baktı mevta…
Anladı ki
Bir daha olmayacaktı hayatta.


insanın en iyi dostu ameliymiş...ne ana ne baba ne yar ne de yaren hepsi arkasını dönüp gider

nerelere götürdünüz öğretmenim bizleri böyle...
içten bir offfffffff değil de afffffffffffff çekmemek ne mümkün....

yüreğinize sağlık...rabbimin size vermiş olduğu bu güzel nimeti bizlerle paylaştığınız için teşekkürler...

ölüm hayatın tek gerçeği...

yine çok güzel öğretmenim. hem hüzünlendirdiniz hem düşündürdünüz bizi... aslında ne büyük çelişki. bir insan hiç ölmeyecekmiş ve bir saniye sonra ölecekmiş gibi yaşamalı ve öyle de yapmaya çalışıyor...

Teşekkür ediyorum.
Saygılar sunuyorum.
Allah'a emanet olunuz.

beni de hüzünlendirdiniz..bu güzel anlatımlı hatırlatmanız için teşekkürler....yolculuk hep aynı yere....

ölüm alabilene en büyük nasihat aslında.Küçücük yolculuklara hazırlanırız da ,en büyük yolculuğu görmezden geliriz,hatırlamamaya çalışırız,Sonra adamın biri ölür ,adamın biri ölümü şiirleştirir,adamın biri de okur ve hüzünlenir.
  en büyük yolculuğa,en güzel şekilde gitmek dileğiyle,saygılar.

ne diyelim ki :

Kara Toprak,
       Son Durak...

eğer ölüm her an aklımızda olup ona göre yaşasaydık dünya daha güzel olur savaşlar olmazdı....
ölüm gölge gibidir,sürekli peşimizden gelir...
gerçekten düşündürücü bir yazı. yüreğinize sağlık öğretmenim.

Ölüm her gece yatağımızız yanında

adamınbiri öğretmenim  şiiriniz için teşekkürler.ölüm kaçınılmaz bir gün bizim de kapımızı çalacak..bir kızılderili atasözü şöyle der.dünyaya geldiğin zaman sen feryat ediyordun,herkes bayram ediyordu.öyle bir hayat yaşa ki,ayrıldığın zaman herkes feryat etsin ve sen bayram et..
kalbinizden sevinç, hayatınızdan hareketlilik, davranışlarınızdan ahlak,bakışlarınızdan tebessüm eksik olmasın.yaşasın hayat coşkusu,yaşasın iyilik,ne mutlu sonsuzluk yolcularına..iyi ki varsınız..

Akla gelmeyen tek şey ölüm
Oysa her ölümde 
Aynı manzara.
Hâlbuki insan;
Her zaman,
Hazır olmalı mezara…

Hayatı veren kudret sahibinin  bir kuralı,ölüm öldürülmüyor ve her canlı ölümü tadacaktır..

Öyleyse ölümlü bir dünyada ölümsüz eserler verecek bir hayat için çalışmak ve öyle yaşamak..

Şiiriniz güzel ama okuyunca,okurken karamsar oldum hüzünlendim. 

Allah herkese hayırlı ölümler nasip etsin, sizinde ömrünüz uzun olsun inşallah...paylaşım için teşekkürler öğretmenim.

ne yazıkki bu dünyada ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz ölümü sadece bir yakınımız öldüğünde hissediyoruz unutmayalım ki heran kapımızı çalabilir o yüzden hazırlıklı olmalıyız....