Zor Anlarımız

Askerligimin 3ayi Sivas'ta geçti.Doğanşar da meydana dogru yürüyordum.Karşıdan kocaman bir kangal geliyordu.Aramızda 20 25 m vardı.Ben ona o bana bakti.Sonra topukladım ama ne topuklamak.Kangal aşagıda ben 3.katta.Simdi tırman deseler cok zorKorku adama neler yaptiriyor.

hocam evliliğim boyunca 10 sene çok zor anlar yasadım...
son 2 iki senedir de bu 10 senelik sayfayı kapatmak için zor anlar yaşadım.
kaçak göçek bir hayat,ölümle burun buruna gelmeler,iki çocugumla yaptıgım mücadelem hep zor anlardan ibaretti...
şimdi az çok huzura kavuştum daha güçlüyüm daha iyiyim
ama zor anlar başlığımı görünce dayanamadım...
ha birde zor anınıza da çok güldüm

Benim en zor anlarım kararsız kaldığım anlardır.En son yaşadığım kararsızlık eşime yapılacak riskli operasyon için verdiğim izindi.

Rahmetli annemin durumu gittikçe kötüleşiyordu ve ben hastaneye götürsem mi evde mi kalsa karar vermekte çok zorlandım.Sonra 17 ve 14 yaşında olan kızlarıma sordum .O kadar karar vermekten acizdim.Ve annem hastanede vefat etti.Annemin yoğun bakım odasında ölmesi benim içimi yakıyor.Keşke  hastaneye götürmeseydim çok pişmanım.

Bel agrisindan kivranirken cocugumun gozumun icine bakip kucagima gelmek istemesi ve kiramayip kucagima almam. O gulucuklu bakis dunyalara deger ama

Yaşamla, ahiret arasında kıvranıp durduğum anlar dışında dünyalık hiçbir şey beni zorlamıyor.

Rahat evimizde, güvenle otururken, zulümle kavrulan mazlumlara hiçbir şey yapamamak kadar zor ne olabilir ki?

yıllarca gurbetle istemedğim şehirlerde yaşamak zorunda kalmak

 yıllardır gurbette yaşıyorum .en zor anım  eşim ya da  kendim  hastalandığım zaman  gece kızımı uykudan uyandırıp hastahaneye gitmek ....

2009 yılında kalp ağrılarım nedeni ile doktora gitmiştim darlanıyordum bütün kontroller yapıldı hiç bir sorun çıkmadı doktor son zamanlarda cenaze ve benzeri üzücü olaylar yaşadın mı diye sordu 10 ay içinde 3 cenaze yeterli mi dedim ...doktor yeterli olduğunu söylemişti

Son bir aydır her anım zor, çok zor... Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır diye sabrediyorum..

1997 de kuzenimin kaza geçirdiğini telefonda öğrendiğim an.... köye, evine varirken yol boyundaki kalabaligi gorup aman Allahım dediğim an.....
Yaralı denmisti meğerse vefat etmiş.. diyememisler... o gun iki kez sarsilmistik..
Asla unutamam... henuz 17 yaşındaydi. Allah rahmet eylesin....

12 katli binanin catisinda iken elimde kucuk tup dusup yuvarlandiginda donup kalmistim.

Bir keresinde dördüncü sınıf okuturken teneffüs zili çaldı kapıda yaşlı bir teyze belirdi sonra kızlarımdan birine o kadar hasretle ve sımsıkı sarıldı ki..meğer ailevi sebeplerden dolayı belki de son beş yıldır göremediği torunuymuş..o anda birşeyler söylemek o kadar zordu ki...

Lisede okula tarak götürürdüm tarak da tabi beşiktaşlı plastik babam kullanıyodu elimdeki dosyanın içine koydum minibüse bindim artist artist dikilirken yanımdaki oğlan bakar mısınız dedi buyrun dedim tarağınız düştü dedi omuzlarım çöktü kaçar gibi indim minibüsten