merhabalar sevgili zümrem
çocuklarına küsmüş ve üzgün bir öğretmen olarak eve döndüm bugün
bazı günler çığrından çıkıyor sınıfım. teneffüsten sonra sınıfa girdiğimde ip atlayanından yumak halinde yuvarlanarak kavga edenine, sıraların üzerinde tepinene kadar her çeşit öğrenciyle karşılaşıyorum. ne yıldız yarıyor işe ne ceza ne ödül. benim çocuklarım çevrelerinden ve kendilerinden bi haber herhangi bir şekilde kendini kontrol etme dürtüsü olmadan yaşayıp gidiyorlar. okuldan çıkıp saatlerce eve gitmiyorlar kimse merak etmiyor. öğlen arasından 10 15 dakikada dönüyorlar hiç birinin annesi babası benim çocuğum nereye gider ne yapar diye düşünmüyor. okulda olmadıkları sürenin tamamını sokaklarda geçiriyorlar benim de çocuğum var. aç mıdır? açıkta mıdır? gibi bir derdi yok ailelerinin. sokakta kendi kendine ne öğrenir çocuk? sonra öğretmenleri uğraşsın dursun. yok yıldız yok aferin kartı bilmem ne
amaaan vallaha bazen böyle çileden çıkıyorum zümrem. kusuruma bakmayın. bugün böyle oldu.
bu arada çocuklarımın yazılarını düzeltmek için bu sitede okuduğum acımasız silgi yöntemini iki gündür uyguluyorum. bir derste bazen ancak iki cümle yazabiliyoruz ama özenerek yazmaya başladılar. bakalım devamı gelir inşallah. çünkü çivi yazısının değişik formlarını üretmişlerdi çocuklarım artık.