benim günüm berbat geçti ama hepinize iyi akşamlar
bugün öğrencilerimden ve kendimden ve öğretmenlikten nefret ettim. artık çok yoruldum. 8 tane kötü durumda öğrencim var bunların 3 tanesi sayıları bile okuyamaz durumdalar. onlarla etüt yapıyorum. ama aklımı kaçırdım nerdeyse. artık duvarlarımız bile bir sayıda kaç onluk kaç birlik olduğunu dili olsa söyleyecek. bunlar hala 34'ü görüp otuz dört deyip sonra da üç dört diye yazıp 8 onluk var diyebiliyorlar ve etütte bile beni hiiiiiiiç dinlemiyorlar. bir tanesine okula gelsin diye para bile verdim. o kadar ilgili yani. okuma desen yerlerde. dakikada 30 kelimeye çıkamadılar hala daha. okula resmen gezmeye geliyorlar. zekalarında hiç bir problem yok ama yok yani duvar gibiler. öteki 5'i zor öğreniyor ama etütte hiç değilse biraz çabalıyorlar. bu üçüne ne yaptıysam herhangi bir şey öğretemedim abartmıyorum herhangi bir şey derken
o kadar uğraşıyorum, kendi çocuğuma ayıracağım zamandan çalıyorum bu çocukalara daha fazla yararlı olayım diye karşılığını da böyle alıyorum işte. ooooof offfffff!
yarın gidip çocuklarımın gönlünü alacağım, bana söz verecekler her gün olduğu gibi "çok çalışacağız" diye. sonra ben yine akşama kadar kahrolacağım. değişen de hiç birşey olmayacak biliyorum. bunları 3. sınıfa geçireceğim bu çalışkanlıklarından dolayı ödüllendireceğim yani! onlar da nasılsa sınıfı geçiyoruz çalışmaya ne gerek var mantığını iyice benimseyerek vatana millete böyle hayırlı evlatlar olacaklar ve benim vicdanımda koca birer yara olarak kalacaklar
ne yazık!
mavii öğretmenim doğum gününüz kutlu olsun
hayatınız neşeyle, cebiniz parayla dolsun
ailenizle birlikte uzuuun, sağlıklı, huzurlu ve de mutlu bir ömür sürmenizi dilerim
tüm zümreme de iyi akşamlar dilerim
başınızı şişirdim desem olmaz gözlerinizi yordum boşu boşuna affedin içimi dökmek istedim.
