Değerli meslektaşlarım hepimizin yıllar da geçse unutamadığımız öğretmenlerimiz vardır değil mi? Çünkü onlar;fedakar,idealist,iyi yürekli,bilgili ve yürekleri sevgi yüklü öğretmenlerdir.
Bu şiir ilkokul 1,2 ve 3.sınıfta ,bir coğrafyanın dayattığı o inanılmaz zor koşullara meydan okuyan ve yine doğunun o her şeyden uzak ve yoksun bir köyünden çıkıp bu satırları karayabilen bir öğretmen olarak yüreklerinizin tınısına dokunabiliyor olmam da en büyük pay sahibi olan ,asırlar da geçse asla unutamayacağım halen sağ mı değil mi bir türlü öğrenemediğim değerli öğretmenim sayın Feridun ÖZMEN’e bir köy öğretmeni olarak yaktığım hasretlik bir şiirdir.Kendisine olan büyük özlemimi bir nebze olsun dile getirebildiysem öğretmenler gününü kutladığımız bu günlerde kendimi dünyanın en mutlu öğretmenimi sayarım….
öğretmenime mektup
İte kalka geldiğim yedi yaşıma,
Bir de aldılar beni koydular kalabalık ,daracık, bir dünyaya.
Ağladığım oldu bazen,
Bazen de kaçmalarım,yere yapışık pencereden,
Nasılda seviniyordum, öğretmenim görmüyor diye.
Halbuki yanılıyormuşum,
Küçükmüşüm, seviliyormuşum ,
Bu yüzden kaçabiliyormuşum.
Hani ağlamayayım diye saçlarımı okşuyordun,
Yetmiyordu bir de yaralar içindeki yanaklarıma,
Birer öpücük konduruyordun ya,
İşte onun için seviyordum seni,öğretmenim,
Küçük yüreğimle.
Önce okulun;“Çok kardeşli evim” olduğunu öğrettin bana,
Sonra“A”nın bir ev,“B”nin ise şişman bir adam olduğunu,
Ne kadar da komiğime giderdi,
Güler güler dururdum.
Bana sen öğrettin, oyun oynamayı,
Çayır çimende açıp bir kitabı okumayı,
Bir de gördüğüm her şeye,herkese,her yere sevgiyle bakmayı.
Hele o okumayı söktüğüm bir an vardı /unutamadığım
Daha çok sevmiştin beni / biliyorum.
Sevgili öğretmenim, biliyor musun?
Şimdi ben de bir öğretmenim,tıpkı sen gibi.
Aynı sen gibi seviyorum herkesi, her şeyi, her yeri.
Bir de olur olmaz yerde türkü söylerim halime.
Sana öyle hasretim ki bir bilsen,
gelmez dile.......
Şiiri sesimden görüntülü olarak izlemek için tıklayınız
[linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
İbrahim KAYA
