Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen.
Tecrübenin acısı insanın genzini yakar mı? Canını acıtır mı?
Yakıyor işte
Acıtıyor
Aynı yolda, aynı yöne yürüdüğün yol arkadaşın bakıyorsun bir çelme takmış ayaklarına, tepe taklak gitmişsin.
Yeminle ne çelmeye üzülüyorsun, ne tepetaklak gitmene
Ne çelmeler yemişsin çünkü hayatta? Ne acılar çekmişsin de bana mısın dememişsin.
Çok defalar düşmüşsün takıldığın çelmelerle, yine de dimdik kalkmışsın ayağa. Yanında dostların, yol arkadaşların, can yoldaşların
Dedim ya ne çelmeye takılıyorsun, ne tepetaklak gitmene
Ama
.
Yerden kalkmak için ilk elini uzattığın kişinin aslında sana çelme takan kişi olduğunu öğrenmek
Hani o güvendiğin, sevdiğin, varlığından güç aldığın, dostum lafı hafif kaldığı zamanlarda kardeşim dediğin
Üzdüğün, üzüldüğün ama asla sırtından vurmadığın
Ve asla sırtından vuracağını düşünmediğin
Bu yüzden hiçbir tedbir almadan, gözün arkada kalmadan sırtını dönebildiğin
.
Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen.
25inde olsa neyse de 40ından sonra çok acıtıyor çok
Kardeş acısını hücrelerine kadar yaşamış bir insan için böylesi bir deney, kaldırabileceği bir şey değil.
Cenaze evi gibi olmaz mı insanın yüreği
Bir kardeş daha kaybetmiş gibi yanmaz mı?
Hele bir çelme de kendi takamıyorsa
Oysa dimdik ayaktayken karşısındaki, onu yüreğindeki bir tabutla gömmüşse
Ve kendiyse asıl gömülen
.
Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen.
Dostlarımızla nice bayramlar eden yüreğimiz, ölen bir dostluğun ardından ağıtlar yakmaya başlamışsa o yüreğin feryadını kim susturabilir.
Ömrünüz uzun, dostluklarınız ömrünüzden daha uzun olsun
Yazının Orjinal Linki: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Bu yazı adeta bizim şu anki durumumuzu anlatmış.Öncelikle teşekkürler öğretmenim.
Bize öyle bir çelme takıldı ki,her ne kadar gülümsemeye çalışsak ta,içimiz hâlâ acıyor.Gülümsemeye çalışıyoruz,çünkü biliyoruz ki derin bir sınavdayız.Ümitliyiz Rabbımızdan!
Çelmeyi takan dost sandığımız taraftan bir el bile uzanmadı kaldırmak için...
