Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen. Tecrübenin acısı insanın genzini yakar mı? Canını acıtır mı?Yakıyor işte Acıtıyor Aynı yolda, aynı yöne yürüdüğün yol arkadaşın bakıyorsun bir çelme takmış ayaklarına, tepe taklak gitmişsin.Yeminle ne çelmeye üzülüyorsun, ne tepetaklak gitmene Ne çelmeler yemişsin çünkü hayatta? Ne acılar çekmişsin de bana mısın dememişsin. Çok defalar düşmüşsün takıldığın çelmelerle, yine de dimdik kalkmışsın ayağa. Yanında dostların, yol arkadaşların, can yoldaşların Dedim ya ne çelmeye takılıyorsun, ne tepetaklak gitmeneAma .Yerden kalkmak için ilk elini uzattığın kişinin aslında sana çelme takan kişi olduğunu öğrenmek Hani o güvendiğin, sevdiğin, varlığından güç aldığın, dostum lafı hafif kaldığı zamanlarda kardeşim dediğin Üzdüğün, üzüldüğün ama asla sırtından vurmadığın Ve asla sırtından vuracağını düşünmediğin Bu yüzden hiçbir tedbir almadan, gözün arkada kalmadan sırtını dönebildiğin .Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen. 25inde olsa neyse de 40ından sonra çok acıtıyor çok Kardeş acısını hücrelerine kadar yaşamış bir insan için böylesi bir deney, kaldırabileceği bir şey değil.Cenaze evi gibi olmaz mı insanın yüreği Bir kardeş daha kaybetmiş gibi yanmaz mı?Hele bir çelme de kendi takamıyorsa Oysa dimdik ayaktayken karşısındaki, onu yüreğindeki bir tabutla gömmüşse Ve kendiyse asıl gömülen .Hayat acı tecrübelerle sınıyor insanı bazen. Dostlarımızla nice bayramlar eden yüreğimiz, ölen bir dostluğun ardından ağıtlar yakmaya başlamışsa o yüreğin feryadını kim susturabilir. Ömrünüz uzun, dostluklarınız ömrünüzden daha uzun olsun Yazının Orjinal Linki: [linkler sadece üyelerimize görünmektedir.]
Şu an 3.608 kişi ve 306 üye var.
