3. Sınıf Öğretmenlerinin Günlüğü 2

Hayatı tesbih yapmışımda baya güzelmiş:)))(çoğu öğretmen bu tip şarkı dinlemez ama ben dinliyorum ne yapayım delirecem yoksa

Offfff!!!! Gün bitse artık ya, sıcakta çekilmiyor.

Merhaba zümrelerim,
Kısa bir süre ayrı kalmış olsam da yokluğumu fark etmiş olmanız şaşırttı aslında beni, üstelik sevindirdi. Yaşamlarınızın bir köşeciğine dahi olsa dokunabildiğimi hissettim. Sadece bu duyguyu yaşattığınız için bile içtenlikle teşekkürlerimi sunuyorum hepinize.
Bir süredir yoktum, aslında bilinçli bir tercih ya da soluksuz bir yoğunluk değildi verdiğim mola. Daha doğrusu molayı sadece buradaki dost meclisine değil, sanal ve gerçel ortamdaki birçok iletişim ortamına da vermiştim. Somut bir olay da olmadı bu molaya neden olabilecek. Sadece ne zamandır yaşamımı sorgulamadığımı fark ettim. Sabah oluyor, öğlen oluyor, akşam, gece derken bir gün daha yaşanıp bitiyor ve ne kalıyor günden biriktirdiğim? Kaç soru soruyorum, kaç sorgulama yapıyorum ve ne çok kabullenişim var, diye düşündüm. Açıkçası sonuç hüsran oldu.. Sürekli ötelediğimi fark ettim hayatı. Ayın on beşi gelsin, hafta sonu olsun, nöbet bitsin, tatil gelsin... Peki ya bugün? İşte orada canım sıkıldı. Yıllar önce defalarca okuduğum "Ölü Ozanlar Derneği" geldi aklıma, "Bugünü yaşa" diyordu hep. Ve ben, bugünü hiç yaşamadığımı, en azından sistemin bana dayattığı roller dışında hiç yaşamadığımı fark ettim. Aslında daha onlarca şey'e kafa yordum, yoruldum ama iyi geldi kısacası. Öz'ümle ilişkili, bana dair farkındalıklara ulaştım sonunda. Küçük şeylerdi ama beni ben yapan katkıları oldu neyse ki. Alelacele yazarken kendimi, duygularımı, düşüncelerimi tam ifade edememiş olabilirim, bu konuda affınıza sığınmalıyım.

Bu süreçte birçok karalamalarım oldu, belki birini paylaşırsam daha iyi anlatabilirim kendimi.

Bu ben değilim
Senin, sizin hayatınız tüm yaşananlar
Büyürken elime tutuşturduğunuz pembe yalanlar, sanal amaçlar, kayıp zamanlar
Gerçeklik hani?

Bu ben değilim
Gemisini kurtarma derdinde
Yanımdan geçip giden acılı yüreklere duyarsız, ya da o an için üzülen
Sonra yine kurgu hayatına dönen
Gerçeklik hani?

Bu ben değilim
Sorularımı yitirdim, karşı çıkışlarımı
Reddediyorum şimdi öğrendiğim her şeyi
Yeniden sormaya başlıyorum
Gerçeklik hani?

  Sevgili payçiçek öğretmenim.Hoş geldiniz.Gözlerimiz aradı sizi.O "şiirlideğnek" akşamından beri yoktunuz.
  Yazınızı defalarca okudum.Acele ve kısa yazmış olmanıza rağmen ne çok şey sığdırdınız o satırlara?Bir  ömür sığmış gibi.Elinize ve dilinize sağlık.Hep yaptığımız, ama sorgulamaya cesaret edemediğimiz bir yanımızı satırlara döktünüz.
  Bir şiiri hatırlattı bana yazdıklarınız. Tayfun Taliboğlu'ndan dinlemiştim.Satırlarınızın sonuna izniniz olursa eklemek istiyorum.

                              Yaşamı Ertelemek
 Beni her ölüm etkiler.
Tanımasam bile üzülürüm
Yitirilmiş ümitlere...
Hiç gerçekleşmeyecek ideallere,
Yaşanmamış sevgilere üzülürüm...
Bu yüzden, korkarım yaşamı ertelemekten.
Ne yapılması, ne söylenmesi gerekiyorsa
Söylenmeli, yapılmalı.
Seviyorsanız, sevdiğinizi bugün söyleyin.
Sevdanızı bugün yaşayın.
İşinizde yapılacak ne varsa
Bir an önce yapın.
Yarın çok geç olabilir...
Bir anda bitebilir her şey.
Yaşamak için acele edin bence.
Kısa yaşanmışlıklar,
Yaşanmamışlıklardan daha iyidir.
Geriye dönüp baktığınızda "keşke"ler
Çoğunlukta olmasın.
Uzun vadeli hedefler için bile
Bugünden harekete geçmeli.
Yarınlar çok uzakta olabilir.
Daha okulda başlamıyor muyuz
Ertelemeye yaşamı?
Hep yarına yatırım, bu günü sonra
Yaşamacasına...
"İşe gireyim, sonra..."
"Evleneyim, sonra..."
"Çocuklar büyüsün, sonra..."
"Emekli olayım, sonra..."
Sonra...
Sonra...
Sonra...

Bu sürecin başında, ortasında,
Yaşam her an sona erebilir.
Sonrası olmayabilir.
Fedakârlıklar güzel ama unutmayalım:
Herkes kendi hayatını yaşar...
Ertelenen
sevdaların
bedelini
ödemiyor yaşam.  

Sevgili Nedim öğretmenim, insanın kendini anlayan insanlarla karşılaşması ne hoş bir rastlantıdır... İyi ki varsınız, hep var olun...

Payçiçek Öğretmenim Hoşgeldiniz.

Payçiçek Öğretmenim hoşgeldiniz, nasılsınız?

Sevgili Nedim öğretmenim, insanın kendini anlayan insanlarla karşılaşması ne hoş bir rastlantıdır... İyi ki varsınız, hep var olun...

-6-saat engeli payçiçek öğretmenim.Teşekkürler .Siz de iyi ki varsınız.Buradaki dostlar iyi ki var.Bu birliktelik bozulmasın.Daha da ilerlesin.
  

Payçiçek Öğretmenim Hoşgeldiniz.

Payçiçek Öğretmenim hoşgeldiniz, nasılsınız?

Çok teşekkürler ilginize sevgili zümrelerim. Hoş buldum, güzel insanlar.

Değerli zümrelerim merhabalar.

Hoşgeldiniz sefalar getirdiniz sizi görmek içinizdekileri dinlemek ne güzel bazen molalar kendimiz ile ilgili farkındalıkların  ortaya çıkması için gerekli değerli öğretmenim.

bende buradayım yok yazmayın nedim öğretmenim.

Payçicek ögretmenim hoşgeldiniz, karalamalarınızda çok güzelmiş...

Merhaba zümrelerim,
Kısa bir süre ayrı kalmış olsam da yokluğumu fark etmiş olmanız şaşırttı aslında beni, üstelik sevindirdi. Yaşamlarınızın bir köşeciğine dahi olsa dokunabildiğimi hissettim. Sadece bu duyguyu yaşattığınız için bile içtenlikle teşekkürlerimi sunuyorum hepinize.
Bir süredir yoktum, aslında bilinçli bir tercih ya da soluksuz bir yoğunluk değildi verdiğim mola. Daha doğrusu molayı sadece buradaki dost meclisine değil, sanal ve gerçel ortamdaki birçok iletişim ortamına da vermiştim. Somut bir olay da olmadı bu molaya neden olabilecek. Sadece ne zamandır yaşamımı sorgulamadığımı fark ettim. Sabah oluyor, öğlen oluyor, akşam, gece derken bir gün daha yaşanıp bitiyor ve ne kalıyor günden biriktirdiğim? Kaç soru soruyorum, kaç sorgulama yapıyorum ve ne çok kabullenişim var, diye düşündüm. Açıkçası sonuç hüsran oldu.. Sürekli ötelediğimi fark ettim hayatı. Ayın on beşi gelsin, hafta sonu olsun, nöbet bitsin, tatil gelsin... Peki ya bugün? İşte orada canım sıkıldı. Yıllar önce defalarca okuduğum "Ölü Ozanlar Derneği" geldi aklıma, "Bugünü yaşa" diyordu hep. Ve ben, bugünü hiç yaşamadığımı, en azından sistemin bana dayattığı roller dışında hiç yaşamadığımı fark ettim. Aslında daha onlarca şey'e kafa yordum, yoruldum ama iyi geldi kısacası. Öz'ümle ilişkili, bana dair farkındalıklara ulaştım sonunda. Küçük şeylerdi ama beni ben yapan katkıları oldu neyse ki. Alelacele yazarken kendimi, duygularımı, düşüncelerimi tam ifade edememiş olabilirim, bu konuda affınıza sığınmalıyım.

Bu süreçte birçok karalamalarım oldu, belki birini paylaşırsam daha iyi anlatabilirim kendimi.

Bu ben değilim
Senin, sizin hayatınız tüm yaşananlar
Büyürken elime tutuşturduğunuz pembe yalanlar, sanal amaçlar, kayıp zamanlar
Gerçeklik hani?

Bu ben değilim
Gemisini kurtarma derdinde
Yanımdan geçip giden acılı yüreklere duyarsız, ya da o an için üzülen
Sonra yine kurgu hayatına dönen
Gerçeklik hani?

Bu ben değilim
Sorularımı yitirdim, karşı çıkışlarımı
Reddediyorum şimdi öğrendiğim her şeyi
Yeniden sormaya başlıyorum
Gerçeklik hani?

ne güzel anlatmışsınız iç rahatsızlığınızı. naçizane küçük bir katkım olabilir ancak, gerçeklik hissettiklerinizdir. yaşadıklarınız değil. lütfen o ayrımı iyi yapınız, yoksa çıldırmamak elde değil. kendinize de iyi bkaıkınız. siz güzel insanlardansınız. kaybolmayınız, kalınız, akşama geliniz vaktiniz olursa.

Merhaba zümrelerim,
Kýsa bir süre ayrý kalmýþ olsam da yokluðumu fark etmiþ olmanýz þaþýrttý aslýnda beni, üstelik sevindirdi. Yaþamlarýnýzýn bir köþeciðine dahi olsa dokunabildiðimi hissettim. Sadece bu duyguyu yaþattýðýnýz için bile içtenlikle teþekkürlerimi sunuyorum hepinize.
Bir süredir yoktum, aslýnda bilinçli bir tercih ya da soluksuz bir yoðunluk deðildi verdiðim mola. Daha doðrusu molayý sadece buradaki dost meclisine deðil, sanal ve gerçel ortamdaki birçok iletiþim ortamýna da vermiþtim. Somut bir olay da olmadý bu molaya neden olabilecek. Sadece ne zamandýr yaþamýmý sorgulamadýðýmý fark ettim. Sabah oluyor, öðlen oluyor, akþam, gece derken bir gün daha yaþanýp bitiyor ve ne kalýyor günden biriktirdiðim? Kaç soru soruyorum, kaç sorgulama yapýyorum ve ne çok kabulleniþim var, diye düþündüm. Açýkçasý sonuç hüsran oldu.. Sürekli ötelediðimi fark ettim hayatý. Ayýn on beþi gelsin, hafta sonu olsun, nöbet bitsin, tatil gelsin... Peki ya bugün? Ýþte orada caným sýkýldý. Yýllar önce defalarca okuduðum "Ölü Ozanlar Derneði" geldi aklýma, "Bugünü yaþa" diyordu hep. Ve ben, bugünü hiç yaþamadýðýmý, en azýndan sistemin bana dayattýðý roller dýþýnda hiç yaþamadýðýmý fark ettim. Aslýnda daha onlarca þey'e kafa yordum, yoruldum ama iyi geldi kýsacasý. Öz'ümle iliþkili, bana dair farkýndalýklara ulaþtým sonunda. Küçük þeylerdi ama beni ben yapan katkýlarý oldu neyse ki. Alelacele yazarken kendimi, duygularýmý, düþüncelerimi tam ifade edememiþ olabilirim, bu konuda affýnýza sýðýnmalýyým.

Bu süreçte birçok karalamalarým oldu, belki birini paylaþýrsam daha iyi anlatabilirim kendimi.

Bu ben deðilim
Senin, sizin hayatýnýz tüm yaþananlar
Büyürken elime tutuþturduðunuz pembe yalanlar, sanal amaçlar, kayýp zamanlar
Gerçeklik hani?

Bu ben deðilim
Gemisini kurtarma derdinde
Yanýmdan geçip giden acýlý yüreklere duyarsýz, ya da o an için üzülen
Sonra yine kurgu hayatýna dönen
Gerçeklik hani?

Bu ben deðilim
Sorularýmý yitirdim, karþý çýkýþlarýmý
Reddediyorum þimdi öðrendiðim her þeyi
Yeniden sormaya baþlýyorum
Gerçeklik hani?

Bu kadar iyi özetlenirdi ancak. Sizi anlamakta hiç güçlük çekmedim. Herkesin vermesi gereken bir mola bu benimse yaptığım bir şey.  Teşekkürler hayata verdiğiniz değer için.

İyi akşamlar dostlar. Payçiçek öğretmenim hoşgeldiniz.