3. Sınıf Öğretmenlerinin Günlüğü 2

Günaydın bu ülkenin güzel insanları.gününüz neşeyle dolsun.

Yıllar var ter içinde taşıdım ben bu yükü
Bıraktım acının alkışlarına
3 Haziran 63'ü .....

"bugün pazar.
bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben...
bahtiyarım..."

Yıllar var ter içinde taşıdım ben bu yükü
Bıraktım acının alkışlarına
3 Haziran 63'ü .....

selam olsun Nazım'a  selam olsun şiirlerine...

Selam olsun şiiri seven herkese.

Günaydın dostlar.

Butun Zumrelerıme Gunaydınlar :d

Hoşçakalın
Hoşça kalın
Dostlarım benim
Hoşça kalın!
Sizi canımda
Canımın içinde,
Kavgamı kafamda götürüyorum.
Hoşça kalın
Dostlarım benim
Hoşça kalın...
Resimlerdeki kuşlar gibi
Dizilip üstüne kumsalın,
Mendil sallamayın bana.
İstemez...
Ben dostların gözünde kendimi
Boylu boyumca görüyorum...

A dostlar
A kavga dostu
İş kardeşi
A yoldaşlar a..!!.
Tek hecesiz elveda..

 

"bugün pazar.
bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben...
bahtiyarım..."

Teşekkürler Sebocan...-6-

Ülke genelinde yapılan Gezi parkı destek eylemleri bizlerde pek ilgi görmedi sanırım.Sanki öcüymüş gibi hiç bahseden yok.

 Buna çok güldüm: '' Türkçe olimpiyatlarında 'Havada bulut yok bu ne dumandır ' diyen Afrikalı kardeşim biber gazı o!!!''

Ülke genelinde yapılan Gezi parkı destek eylemleri bizlerde pek ilgi görmedi sanırım.Sanki öcüymüş gibi hiç bahseden yok.

Bu günlükte gezi parkıyla alakalı yazılan sayfalarca mesajların hepsi dün silindi.

Bu günlükte gezi parkıyla alakalı yazılan sayfalarca mesajların hepsi dün silindi.

Üşenmezlerse benimkinide silsinler.

  Günaydın  zümrecanlar.Hafta sonu yoktum.

Ülke genelinde yapılan Gezi parkı destek eylemleri bizlerde pek ilgi görmedi sanırım.Sanki öcüymüş gibi hiç bahseden yok.

   Hasan öğretmenimim mesajını görünce üzüldüm.Olmaması mümkün değildi.Mutlaka yazılmıştır mesajlar diye düşündüm

Bu günlükte gezi parkıyla alakalı yazılan sayfalarca mesajların hepsi dün silindi.

  Ama sebocan öğretmenimin mesajını görünce daha çok üzüldüm.Benim de bir mesajım vardı.Hafta sonu kaleme aldığım:

                                   TESLİMİYET
                                                     
   Yaşamım boyunca en çok korktuğum duyguların başında yer alır bu duygu. Her alanda neredeyse her şeyi sarıp sarmalaması   hep tedirgin eder beni.  Evlilikte  kadının erkeğe, ya da erkeğin kadına karşı   tam bir teslimiyet duygusu içinde(sözde bağlılık) olması   o evliliği bitiren bir olgu değil midir?
     Paraya teslimiyet.İnsanı nasıl da insan olmaktan çıkarır.Kölesi yapar.Bu duyguya teslim olmuş bireylerin zamanla bir ölüm makinesine dönüşmesi  yaşanmış bir gerçek değil midir?
    Sendikal haklar  ve  maaş zamları konusunda  düşüncenizi söylediğiniz zaman , bazı arkadaşlarımızın “ Amaaan hocam! Buna da şükür.Hiç  para vermese  ne yaparız ?” ( genelde tek maaşlı arkadaşlarımız,tabi ki hepsi değil) şeklindeki söylemleri tam bir teslimiyet duygusu içinde söylenmiş  bir  düşünce değil midir?
   “Olan olmuş artık, yapacak bir şey yok, baksana  adamların oy oranı % 60 ’ a dayanmış.Boşuna çabalıyoruz”  şeklinde olabilir mi bir parti liderinin düşüncesi? Tam bir teslimiyet duygusu.
     Cumhuriyet  kurulduğundan beri büyük bir coşku ile kutlanan, hala bazı küçük yerleşim birimlerimizde yaşayan insanlarımızın  nerdeyse tek eğlencesi olan  bayram kutlama törenlerinde   bu gün gelinen nokta  bir teslimiyet duygusu  içinde  yıllardır tekrarlanan boşvermişliğin sonucu değil midir?
     Bu kadar  yaşamın içine sinmemeli bu duygu.Küçük ve güncel bir  örnek : Apartmanda oturan  insanların paralarını  hiç çekinmeden yiyen  yönetime karşı  hiçbir şey yapmadan, aynı apartmanda oturmaya devam etmeleri  ve yıllık genel kurul toplantısına bile gitmekten kaçınmaları  bu duyguya teslim olmaktan başka nasıl açıklanabilir?
     Bir işyerinde çalışan bireylerin, “Belki yakın zamanda terfi ederim.” Ya da “Onun  yerinde ben olmalıyım.” şeklinde duygular içinde olması , çalışma alanında gördüğü, belki de uğradığı olumsuzluklara ,haksızlıklara sesini çıkarmaması , teslimiyet duygusundan başka hangi duyguyla açıklanabiri ki?
          Tamam   günü geldiğinde  Hakk’a teslim olacağız.Bu hiçbir canlının kaçamayacağı bir olgu.Ama  “Nasıl olsa her an Hakk’a teslim olabiriz.” deyip günlük yaşamımızdan vazgeçiyor muyuz? Çalışmaktan, eğlenmekten ,yaşam mücadelesinden  ödün veriyor muyuz? Hayır.
    Atasözlerimize bile sinmiş bu duygu.” Bana dokunmayan yılan bin yaşasın.” Yahu  bin yaşarsa bir yılan,  yılanlar  çoğalmayacak mı? Etrafını sarmayacak mı? Yaşam alanının içine sızmayacak mı? Özgürlüklerin kısıtlanmayacak mı? Ödün vermeyecek misin o zaman   zevk almak için yaptığın şeylerden? Belki de parkta bile dolaşamayacaksın  sevdiğinle ele ele tutuşup?  Malum orası park ve parkta ağaçlar olur,yeşillikler olur. E eee  yeşilliklerin olduğu yerde de  bin yaşayan yılanlar olur  be gözüm. Sen nerede yaşayacaksın o zaman? 
         Çok  uzar  bu liste. İnsanlarımızın bu duygunun  içine düştüğü, bu yüzden ellerinin kollarının bağlandığı  bir dönem yaşıyoruz  ve bu beni çok tedirgin ediyordu en başta da belirttiğim gibi. Ne zamana dek ?  Masum bir amaç için, birkaç ağacın kesilmemesi için  orada toplanan insanların  uğradıkları muameleyi görene kadar. “ GEZİ PARKINDAKİ  DİRENİŞ” e kadar. Tam bir teslimiyet duygusu içindeki insanlarımızın , isterlerse  nasıl  bir zafer kazanacaklarını  anladıkları ana kadar. Bir yeşil alanı koruma mücadelesinin insanları nasıl birbirine kenetleyebildiğini görmek  bu tedirginliğimden kurtardı beni.  Ankara’da okuyan üniversite  öğrencisi  oğlumun  gaz bombası sonucu fenalaştığı haberini aldığımda  tedirgin olduysam da, başka duyguların içine düştüysem de    bugün  yaşadığım  mutluluk duygusu     bambaşka bir şey.
          Bu duygunun  bizi esir almasına ,elimizi kolumuzu bağlı hissettirmesine izin vermeyelim.Susmanın,herşeye boyun bükmenin,” Amaaaaan !”  demenin bizi nerelere getirdiği apaçık ortada.
   Bunları söylerken  teslimiyet duygusunu yaşamımızdan çıkarıp atalım mı? Tabi ki hayır.Ama kısa sürsün teslimiyetler.El ele olduğu sevgilinin gözünün içine bakarken yaşadığı  teslimiyet duygusunun bir zararı yoktur bireye. Gün batımına karşı otururken , keyifle yudumlanan bir kadeh şarabın, “ rakı olmadan balık yenmez.” demenin  içkiye teslimiyet anlamına gelmediği gibi.
   Son söz. “ SİNİRLEN TÜRKİYEM,GÜZEL ÜLKEM, SİNİRLENİNCE ÇOK GÜZEL OLUYORSUN”  Bu sloganı üreteni bulup alnından öpmek gerekir.Nasıl da oturmuş bu yaşananlara.
     Sevgiyle kalın dostlar.
                                                                                                                                         02/ 06 /2013
                                                                                                                                        Nedim  ÖZDEMİR
   
 

Ülke genelinde yapılan Gezi parkı destek eylemleri bizlerde pek ilgi görmedi sanırım.Sanki öcüymüş gibi hiç bahseden yok.

3 gündür yazdıklarımız silindiği için öğretmenim. Hiçbir şey yazmıyoruz...

saat problemleri berbat , o kadar anlatıyorum yine de saf saf yüzüme bakıyorlar. Nasıl yapsam ki

Ülke genelinde yapılan Gezi parkı destek eylemleri bizlerde pek ilgi görmedi sanırım.Sanki öcüymüş gibi hiç bahseden yok.

OGRETMENIM MESAJINIZA CEVABEN AZ ONCE BIRSEYLER YAZMISTIM AMA MALESEF SILINIYOR...