Günaydın zümrelerim...
Artık o kadar yorgun ve o kadar umutsuzum ki anlatamam.. Kaç takla attım bilemiyorum. Gecem gündüzüme karıştı çocuklara bir şey verebilmek adına ama olmuyor, olmuyor, olmuyor....
Hazırlamadığım etkinlik, görsel kalmadı... Öyle anlatıyorum yok böyle anlatıyorum yok.. Bir de sınıfım 13 kişi... Sinirden oturup ağlayacağım artık ya.. Bu kadar mı olur...
Emekli öğretmen olan babam "onlar köy çocuğu çok bir şey bekleme bu kadar heder etme kendini" diyor ama içimi rahatlatmıyor hiçbir açıklama..
Kendimi çok yetersiz hissediyorum artık... Anlatıyorum, soru soruyorum bana öyle bakıyorlar...
Alt üst oldum yemin ederim