Günaydın zümrelerim...
Artık o kadar yorgun ve o kadar umutsuzum ki anlatamam.. Kaç takla attım bilemiyorum. Gecem gündüzüme karıştı çocuklara bir şey verebilmek adına ama olmuyor, olmuyor, olmuyor....
Hazırlamadığım etkinlik, görsel kalmadı... Öyle anlatıyorum yok böyle anlatıyorum yok.. Bir de sınıfım 13 kişi... Sinirden oturup ağlayacağım artık ya.. Bu kadar mı olur...
Emekli öğretmen olan babam "onlar köy çocuğu çok bir şey bekleme bu kadar heder etme kendini" diyor ama içimi rahatlatmıyor hiçbir açıklama..
Kendimi çok yetersiz hissediyorum artık... Anlatıyorum, soru soruyorum bana öyle bakıyorlar...
Alt üst oldum yemin ederim 
Ben öğretmenımı o kadar cok ıyı anlıyorum kı, benımde sınıfım 13 kişi, 2 sı kaynastırma( Biri okumaya gecti cok gec olsada, diğeri konuşamıyor orta düzeyde zihinsel yetersızlık var) 1 i nakıl geldı okuma yazma yok,gerıye kalan 10 öğrencım, burada bahsedılen kadar super bir öğrencım yok, sınıfıma kıyasla iyi öğrencılerım var, onları cok sevıyorum sevdıgımıde her şekilde bellı edıyorum. Onlarla konusuyorum, bazen bır anne gıbı, ödüllendırmeyı sevıyorum, konusamayan kaynastırma öğrencım öğlen ve ikindi eve giderken mutlaka benı öper ve öyle gıder, cogu öğrencımde boyle, sevmek yetmıyor denır ya aynen öyle, belkı sızlerın 3 kez anlattıgı konuyu ben 10 kez anlatıyorum, okulda fotokopı ıcın bır o yana bır bu yana kosturuyorum, aksam eve gel, yıne cocukları dusunmeye basla, emeğimin karşılıgını asla alamıyorum ama, bazen sankı hıc o konuyu anlatmamısım gıbı oluyor, bir o kadar duyarsız velılerım var, kalemsız, sılgısız cocugunu okula gonderen velılerım, geldıklerındede soyledıklerı tek sey, sen çok iyisin, Allah razı olsun, yaptıklarımdan vazgecıyormuyum hayır asla vazgecmıyorum, ama ruhen ve bedenen cok cok yoruluyorum ve yıpranıyorum
Babamda öğretmen, o da oyle söylüyor, istiyorki kızı bu kadar kendını yıpratmasın
Her şeye ragmen mücadeleye devam, umarım hepsi iyi bir yere gelemesede, vatana millete hayırlı bir evlat olarak kalırlar.
