Değerli öğretmenlerim bugün bazı şeyleri farkında olmadan yanlış yaptığımı farkettim ve çok üzüldüm. İmkanımız oldu kızlarım sosyal dersi işlemek isterken erkeklerim matematik işlemek istediler bende boş sınıflardan birine kızlarımı geçirip erkek çocuklarımla matematık dersi yapmaya başladım.Başarısı düşük yavrularımdan birinin sürekli soru sorması ve anlattığım zaman rahatlıkla tahtaya kalkıp yapması üzerine aferin diyerek sırtını sıvazladım.
Bana dönerek :
_Öğretmenim her zaman sormak istiyorum anlamayınca ama kızlar olduğu için soramıyorum dedi
_neden? diye sordum
_Kızlar dalga geçer diye korkuyorum diyerek cevapladı
Düşünüyorum da ben çok daha fazla gayret etmeliyim..Bu çocukları biz anlamalıyız konuya hiç bu gözle bakmamıştım. Daha önceleri farketse idim yada düşünebilseydim onunla yalnız bir kaç çalışma yapabilirdim. Ona anlatabilirdim kızlarımın buna gülmeyeceklerinden eminim ama yavrum da haklı aslında. Bunlar çocuk ne korkuları ne farklı düşünceleri var.Eğitimde bireysellikte çok önemli öğrenme stilleri önemli de öğretme deyollarınıda çok iyi bilmeliyiz
ilkokul 1 de başladı kötü günlerim...
ileri derecede konuşma bozukluğum(kekemelik) vardı.
özellikle p,ç,t,k,g,b, gibi sessiz harflerle başlayan kelimeleri hiç söyleyemiyordum.
lisedeki edebiyat hocam ve üniversitedeki naim ünver hocam hariç HİÇBİR ÖĞRETMENİM benim durumumu anlayamadı.
ben ve ailemden birisi de ANLATMADI.
en iyi bildiğim sorulara yanıt veremiyor , derse katılamıyor ve kendimi hiçbir şekilde ifade edemiyordum.
derslere hiç katılmadığım , sorulara yanıt vermediğim ama yazılılardan çok yüksek notlar aldığımdan kaç kere kopyacı muamelesi yapıldı.
bazı sınavlarım tekrarlandı.....
...............
ilkokul sonlarına doğru , ortaokul ve liseye doğru daha da çetrefilleşti.
çümkü büyüyor , ergenleşiyor ve karşı cinse karşı daha da hassaslaşıyordum.
ben birşeyi okuyamayınca kekeleyince kızarınca bunalınca özellikle karşı cins bana gülerlerdi.
lisede bir hocam İHL meslek dersinde kur'an okurken takıldığımda "ne oldu elektirikler mi kesildi..." dedi.
bir ay kadar alay ettiler benimle...
bütün okul....
ölmek istedim kaç kere.............
üniversitede de sıkıntılar aynı devam etti...
hala toplum önüne çıkmaktan çekiniyorum.
tüm bunları niye mi yazdım ;
çocukları iyi anlamalı , sıkıntılarını iyi gözlemlemeli iyi algılayıp yapıcı çözümler geliştirmeliyiz.
çocuklara derslerden önce "sevgi" gerekli.
öğretimden önce "eğitim" gerekli....
damdan düşenin halini damdan düşen bilir..
özellikle erkekleri kızlara karşı pozitif ayrımcılık yapmak gerek.çünkü çocuk kendisini baskı altında hissedebiliyor.
lütfen biraz daha dikkat edelim.
bugün özensiz davrandığınız çocuk yarın kendi çocuğunuz olabilir...
