ilkokul sonlarına doğru , ortaokul ve liseye doğru daha da çetrefilleşti.
çümkü büyüyor , ergenleşiyor ve karşı cins
çocukları iyi anlamalı , sıkıntılarını iyi gözlemlemeli iyi algılayıp yapıcı çözümler geliştirmeliyiz.
çocuklara derslerden önce "sevgi" gerekli.
öğretimden önce "eğitim" gerekli....
damdan düşenin halini damdan düşen bilir..
özellikle erkekleri kızlara karşı pozitif ayrımcılık yapmak gerek.çünkü çocuk kendisini baskı altında hissedebiliyor.
lütfen biraz daha dikkat edelim.
bugün özensiz davrandığınız çocuk yarın kendi çocuğunuz olabilir...
Öğretmenim, yazınızı ilgiyle okudum. Ben hep öğrencilerime her birinin ayrı bir renk olduğunu söylerim ve derim ki, falanca öğrencim olmasaydı nasıl güleriz sınıfça, kim şaka yapardı bize; yahut da filanca öğrencim olmasa sınıfta her olaya olumlu bakamayacaktık. Bu yüzden hepiniz benim hayatımın ve sınıfımın vazgeçilmezisiniz.
E mantıklı bakınca olaya herkes avukat, hakim, savcı, doktor, öğretmen, asker olamaz ki... Ülkenin fırıncıya da, manava da, bakkala da ihtiyacı var. Önemli olan her iki taraftaki bireylerin özgüvenlerinin tam olması. Ve bence en önemli olan şeylerden biri de öğrencilerimizin bizi gelecekte iyi hatırlamaları. Benim kardeş ve büyüklerimin tamamı öğretmenlerini hep kötü hatırlarlar. Ama ben hep gülen gözleriyle '' Yavrularım, hepiniz benim için değerlisiniz'' diyen bir öğretmene sahiptim. Amaçlarımdan birisi, beni de iyi hatırlayan; akıllarına geldiğimde sıcak bir gülümseme dudaklarına yerleşen öğrenciler yetiştirmek.
