Afet Bölgesinde Bulunan Öğretmenlerimiz

Adiyamandan yazıyorum..daha öncede ufak çaplı depremleri yasamistim..38 yaşındayım.. böyle bir his yok..2.katta yakalandik...eşimle ayni anda depremin ilk anında hemen uyandik..ben oglumun odasina koşarken, hanıma küçük kızımızı al dedim..hepimiz çocuk odasinda ranzanin alt katında birbirimize sarılarak..dua etmeye başladık..önce catirdama sesleri geldi..yavaş yavaş eşyalar döküldü..sonra duvarlar patladı..yukardan  bağırdı sesleri..kosusturmalar..sonra hersey durdu..dışarı çıktığımızda bütün araçlar siteden çıkmaya çalışıyor..yağmur yağıyor..hava buz gibi,herkes gece elbisesiyle kosustutuyor..sonra yollara düştük..aman Allah'im..heryer yerle bir olmuş..koca binalar yıkılıp yolları kapatmış..telefonlar çekmiyor..sehrin tüm elektrik sistemi çökmüş..feryat figan..gercek mi kabus mu anlamıyorsun...sonra sevdiklerinin evine koşuyorsun..onlari görünce sarılıp gözlerinden istemsizce sular boşaliyor..ilk şoku atlatinca bu sefer yıkılan enkazlara koşuyorsun, kim var diye..birçok insanın  cansız bedenini görmek insanı kahrediyor.....

Van depreminde tokideydim.adamlar dağın dibine ana kaya üstüne yapmışlardı.minicik sıva çatlağı oluştu.yani sağlam temeli var TOKİ'nin.

Adiyamandan yazıyorum..daha öncede ufak çaplı depremleri yasamistim..38 yaşındayım.. böyle bir his yok..2.katta yakalandik...eşimle ayni anda depremin ilk anında hemen uyandik..ben oglumun odasina koşarken, hanıma küçük kızımızı al dedim..hepimiz çocuk odasinda ranzanin alt katında birbirimize sarılarak..dua etmeye başladık..önce catirdama sesleri geldi..yavaş yavaş eşyalar döküldü..sonra duvarlar patladı..yukardan  bağırdı sesleri..kosusturmalar..sonra hersey durdu..dışarı çıktığımızda bütün araçlar siteden çıkmaya çalışıyor..yağmur yağıyor..hava buz gibi,herkes gece elbisesiyle kosustutuyor..sonra yollara düştük..aman Allah'im..heryer yerle bir olmuş..koca binalar yıkılıp yolları kapatmış..telefonlar çekmiyor..sehrin tüm elektrik sistemi çökmüş..feryat figan..gercek mi kabus mu anlamıyorsun...sonra sevdiklerinin evine koşuyorsun..onlari görünce sarılıp gözlerinden istemsizce sular boşaliyor..ilk şoku atlatinca bu sefer yıkılan enkazlara koşuyorsun, kim var diye..birçok insanın  cansız bedenini görmek insanı kahrediyor.....

Benim okurken, izlerken yüreğim parçalanıyor nefesim kesiliyor siz orada bunları yaşıyorsunuz. Rabbim yardımcınız olsun inşallah. Dualarımız hep sizinle.

Ben de Hatay'da depremi yaşayan bir öğretmenim. Size şu kadarını söyleyeyim. "Hatay ve çevre ilçeleri en az 10 tane atom bombası atılmış gibi."

Okulların çoğu yıkılmış, binalar girilemeyecek durumda. Eğer konteynır okul yaparlarsa belki eylülde tekrar okullar başlar.

Allah bir daha böyle bir felaketi göstermesin.

Adiyamandan yazıyorum..daha öncede ufak çaplı depremleri yasamistim..38 yaşındayım.. böyle bir his yok..2.katta yakalandik...eşimle ayni anda depremin ilk anında hemen uyandik..ben oglumun odasina koşarken, hanıma küçük kızımızı al dedim..hepimiz çocuk odasinda ranzanin alt katında birbirimize sarılarak..dua etmeye başladık..önce catirdama sesleri geldi..yavaş yavaş eşyalar döküldü..sonra duvarlar patladı..yukardan  bağırdı sesleri..kosusturmalar..sonra hersey durdu..dışarı çıktığımızda bütün araçlar siteden çıkmaya çalışıyor..yağmur yağıyor..hava buz gibi,herkes gece elbisesiyle kosustutuyor..sonra yollara düştük..aman Allah'im..heryer yerle bir olmuş..koca binalar yıkılıp yolları kapatmış..telefonlar çekmiyor..sehrin tüm elektrik sistemi çökmüş..feryat figan..gercek mi kabus mu anlamıyorsun...sonra sevdiklerinin evine koşuyorsun..onlari görünce sarılıp gözlerinden istemsizce sular boşaliyor..ilk şoku atlatinca bu sefer yıkılan enkazlara koşuyorsun, kim var diye..birçok insanın  cansız bedenini görmek insanı kahrediyor.....

😭😭

Bende malesef depremi yaşayanlardanim. Böyle bir acı böyle bir korku yok. Önce yavaş başladı bitecek sandım. Şiddetlendi. Şiddetlendikce Allah'ım ne olur bitsin diye yalvarıyorum. Artık duvarlar patlamaya başladı. Tamam dedim bu kez öldük. Sanki saatlerce sürdü. Zorla çıktık. Kar yağıyor hava buz gibi. İki günü arabada aç ve susuz geçirdik. Şimdi düşünüyorum da maddiyat için ne kadar ugrasmisiz. Bir bardak çaya hasret kalınca anladım. Artcilar hala oluyor. Ve her olmada aynı şeyi yasayacakmis gibi korkuyla ağlıyorum. Tek tesellimiz canımız sağ. Ama bu psikoloji ne zaman atlatilacak bilmiyorum. Rabbim kimseye yaşatmasın. 

Müstakil evdeydik, yere serildik, ayakta durmak imkansız, tam bitecek derken tekrar hızlanmaya başladı, yerde bile duramadik, hoplatiyordu, biraz azaldı, artık ev kesin yıkılacak dedim sallanırken can havliyle çıkmaya calistim, kapıya gittim kapının önüne vestiyer düşmüş cikilmiyor, balkon kapısının anahtarı vestiyerde, sallana sallana zorla anahtarı bulduk, kapıdan çıktık, yağmur yağıyordu, terliklerle çıktık, araca gittik, kurtulduk ama yakınlarımız olduler, göçük altında günlerce beklediler. Rabbim sabır versin. Anlatmak kolay gibi ama yaşaması çok zor. İlçemizin minimum yaşanabilir hale gelmesi için 5-6 ay lazım. Normal bir şehir gibi görünmesi için en az 3 yil. Birçok akraba eş dost, evi yıkılan veya hasarsız, başka şehirlere gitti. Okulumuz ağır hasarlı, bir çok okul da kullanılamaz halde. Okul olmaz. Eylülde prefabrikler de olur ancak. Rabbim bir daha yaşatmasın. Tüm öğretmen arkadaşlarıma, ailelerine ve bölgedeki tüm herkese sabırlar versin.

Ben de Hatay'da depremi yaşayan bir öğretmenim. Size şu kadarını söyleyeyim. "Hatay ve çevre ilçeleri en az 10 tane atom bombası atılmış gibi."

Okulların çoğu yıkılmış, binalar girilemeyecek durumda. Eğer konteynır okul yaparlarsa belki eylülde tekrar okullar başlar.

Allah bir daha böyle bir felaketi göstermesin.

Hocam çok geçmiş olsun okullar konusuna medyada sıra mı gelmedi yoksa 2. veya 3. Plana mi itildi şu süreçte bilmiyorum ama illaki konuşulucaktir. Yıkım çok büyük Hatay' da dediğiniz gibi, bizler sadece tvde gördüğümüz kadarıyla  onların vahametini anlayabiliyoruz ama sizler tam icindesindesiniz. Allah( c.c. ) yardımcınız olsun.

Tek tesellimiz canlarınız sağ sayın hocalarım..
O anları yaşamak , defalarca ölmek gibi bişi artık..

Müstakil evdeydik, yere serildik, ayakta durmak imkansız, tam bitecek derken tekrar hızlanmaya başladı, yerde bile duramadik, hoplatiyordu, biraz azaldı, artık ev kesin yıkılacak dedim sallanırken can havliyle çıkmaya calistim, kapıya gittim kapının önüne vestiyer düşmüş cikilmiyor, balkon kapısının anahtarı vestiyerde, sallana sallana zorla anahtarı bulduk, kapıdan çıktık, yağmur yağıyordu, terliklerle çıktık, araca gittik, kurtulduk ama yakınlarımız olduler, göçük altında günlerce beklediler. Rabbim sabır versin. Anlatmak kolay gibi ama yaşaması çok zor. İlçemizin minimum yaşanabilir hale gelmesi için 5-6 ay lazım. Normal bir şehir gibi görünmesi için en az 3 yil. Birçok akraba eş dost, evi yıkılan veya hasarsız, başka şehirlere gitti. Okulumuz ağır hasarlı, bir çok okul da kullanılamaz halde. Okul olmaz. Eylülde prefabrikler de olur ancak. Rabbim bir daha yaşatmasın. Tüm öğretmen arkadaşlarıma, ailelerine ve bölgedeki tüm herkese sabırlar versin.

Hocam çok geçmiş olsun  Allah( c.c.) sabırlar versin inşallah. 

Müstakil evdeydik, yere serildik, ayakta durmak imkansız, tam bitecek derken tekrar hızlanmaya başladı, yerde bile duramadik, hoplatiyordu, biraz azaldı, artık ev kesin yıkılacak dedim sallanırken can havliyle çıkmaya calistim, kapıya gittim kapının önüne vestiyer düşmüş cikilmiyor, balkon kapısının anahtarı vestiyerde, sallana sallana zorla anahtarı bulduk, kapıdan çıktık, yağmur yağıyordu, terliklerle çıktık, araca gittik, kurtulduk ama yakınlarımız olduler, göçük altında günlerce beklediler. Rabbim sabır versin. Anlatmak kolay gibi ama yaşaması çok zor. İlçemizin minimum yaşanabilir hale gelmesi için 5-6 ay lazım. Normal bir şehir gibi görünmesi için en az 3 yil. Birçok akraba eş dost, evi yıkılan veya hasarsız, başka şehirlere gitti. Okulumuz ağır hasarlı, bir çok okul da kullanılamaz halde. Okul olmaz. Eylülde prefabrikler de olur ancak. Rabbim bir daha yaşatmasın. Tüm öğretmen arkadaşlarıma, ailelerine ve bölgedeki tüm herkese sabırlar versin.

Öğretmenim, ne söylesek boşuna ancak yaşayan sizler bilirsiniz o zor anları, bize dua etmek düşüyor. Allahim sabır ve kolaylık versin sizlere. Hepimiz ağlıyoruz.

Müstakil evdeydik, yere serildik, ayakta durmak imkansız, tam bitecek derken tekrar hızlanmaya başladı, yerde bile duramadik, hoplatiyordu, biraz azaldı, artık ev kesin yıkılacak dedim sallanırken can havliyle çıkmaya calistim, kapıya gittim kapının önüne vestiyer düşmüş cikilmiyor, balkon kapısının anahtarı vestiyerde, sallana sallana zorla anahtarı bulduk, kapıdan çıktık, yağmur yağıyordu, terliklerle çıktık, araca gittik, kurtulduk ama yakınlarımız olduler, göçük altında günlerce beklediler. Rabbim sabır versin. Anlatmak kolay gibi ama yaşaması çok zor. İlçemizin minimum yaşanabilir hale gelmesi için 5-6 ay lazım. Normal bir şehir gibi görünmesi için en az 3 yil. Birçok akraba eş dost, evi yıkılan veya hasarsız, başka şehirlere gitti. Okulumuz ağır hasarlı, bir çok okul da kullanılamaz halde. Okul olmaz. Eylülde prefabrikler de olur ancak. Rabbim bir daha yaşatmasın. Tüm öğretmen arkadaşlarıma, ailelerine ve bölgedeki tüm herkese sabırlar versin.

Çokk geçmiş olsun öğretmenim.
Rabbim bir daha göstermesin.
İnşallah toparlanma gücü de verir Yaratan.
Dualarımız herkes için.
Rabbim yar ve yardımcımız olsun her zaman.

Müstakil evdeydik, yere serildik, ayakta durmak imkansız, tam bitecek derken tekrar hızlanmaya başladı, yerde bile duramadik, hoplatiyordu, biraz azaldı, artık ev kesin yıkılacak dedim sallanırken can havliyle çıkmaya calistim, kapıya gittim kapının önüne vestiyer düşmüş cikilmiyor, balkon kapısının anahtarı vestiyerde, sallana sallana zorla anahtarı bulduk, kapıdan çıktık, yağmur yağıyordu, terliklerle çıktık, araca gittik, kurtulduk ama yakınlarımız olduler, göçük altında günlerce beklediler. Rabbim sabır versin. Anlatmak kolay gibi ama yaşaması çok zor. İlçemizin minimum yaşanabilir hale gelmesi için 5-6 ay lazım. Normal bir şehir gibi görünmesi için en az 3 yil. Birçok akraba eş dost, evi yıkılan veya hasarsız, başka şehirlere gitti. Okulumuz ağır hasarlı, bir çok okul da kullanılamaz halde. Okul olmaz. Eylülde prefabrikler de olur ancak. Rabbim bir daha yaşatmasın. Tüm öğretmen arkadaşlarıma, ailelerine ve bölgedeki tüm herkese sabırlar versin.

Geçmiş olsun sayın hocam. Ebediyete uğurladığımız kardeşlerimize Allah rahmet eylesin.
Mekanları cennet olsun. Hep birlikte kenetlenip bu zor günleri atlatacağız inşallah.

Van depreminde tokideydim.adamlar dağın dibine ana kaya üstüne yapmışlardı.minicik sıva çatlağı oluştu.yani sağlam temeli var TOKİ'nin.

Aslında tokiyle ilgili değil hocam oturduğu zemin sağlam hatay da maraşta binaların oturdukları zemin sağlam değil malasef.

Bende malesef depremi yaşayanlardanim. Böyle bir acı böyle bir korku yok. Önce yavaş başladı bitecek sandım. Şiddetlendi. Şiddetlendikce Allah'ım ne olur bitsin diye yalvarıyorum. Artık duvarlar patlamaya başladı. Tamam dedim bu kez öldük. Sanki saatlerce sürdü. Zorla çıktık. Kar yağıyor hava buz gibi. İki günü arabada aç ve susuz geçirdik. Şimdi düşünüyorum da maddiyat için ne kadar ugrasmisiz. Bir bardak çaya hasret kalınca anladım. Artcilar hala oluyor. Ve her olmada aynı şeyi yasayacakmis gibi korkuyla ağlıyorum. Tek tesellimiz canımız sağ. Ama bu psikoloji ne zaman atlatilacak bilmiyorum. Rabbim kimseye yaşatmasın. 

Amin.

Allahu Teala hepimizin yâr ve yardımcısı olsun.