Anlamlı Yazılar

Ama işte pencere önüne ekmek koymakla
olmuyor bu işler...
Önce kadının serçe yüreğini incitmeyeceksin.

Onca kadın cinayetinin arasında serçe yüreğini incitmeyenlere selam olsun.

Evimizde sobanın yerini kalorifer alalı , içimiz ısınmıyor...

Sobanın sıcaklığını hissedebilmek için mutfağın o ayazını yemek gerekmez mi??

Belki de üşümediğimizden, ısınamıyoruzdur...😉

Ne o kadar ayaz yemek isterim,
 ne de o kadar ısınmak...

Sobanın sıcaklığını hissedebilmek için mutfağın o ayazını yemek gerekmez mi??

Belki de üşümediğimizden, ısınamıyoruzdur...😉

Ne o kadar ayaz yemek isterim,
 ne de o kadar ısınmak...

Aslında o mutfakta yediğimiz ayaz değil miydi bize o soba sıcaklığını sevdiren,kıymetlendiren.
Aslında o soba sıcaklığı değil miydi çoluk çocuk ,büyük küçük  bizi bir araya getiren,bütünleştiren.
Yediğimiz o ayazlar dışımıza tesir etse de içimize asla tesir etmezdi.
Şimdi herkes evin içinde çok yakında ama  aslında çok uzakta herkes firarda.
Şimdi kalorifer dışımızı ısıtıyor gibi görünse de yüreğimiz hala hep üşüyor...

Gözleri hüzünlüyken gülümsüyorsa bir kadın.
Sabrını ve sakinliğini koruyabiliyorsa her durumda,
Hayatı çözmüştür..

Gülten Alp

Aslında o mutfakta yediğimiz ayaz değil miydi bize o soba sıcaklığını sevdiren,kıymetlendiren.
Aslında o soba sıcaklığı değil miydi çoluk çocuk ,büyük küçük  bizi bir araya getiren,bütünleştiren.
Yediğimiz o ayazlar dışımıza tesir etse de içimize asla tesir etmezdi.
Şimdi herkes evin içinde çok yakında ama  aslında çok uzakta herkes firarda.
Şimdi kalorifer dışımızı ısıtıyor gibi görünse de yüreğimiz hala hep üşüyor...

Bizi üşüten ayaz , ısıtan soba değildi ki aslında...

O sobanın sıcaklığında ki çocukluğumuzdu

belkide bizi ısıtan,

büyümek üşütmüştür kimbilir ,
belkide o sıcacık masum yüreklerimizi...

“Uzaktan sevmediyseniz birini ,
Hiç sevdim demeyin “

demiş Cemal Süreya

'Tebessüm bedavadır, vereni üzmez alanı mutlu eder...'
Şems-i Tebrizi

'Tebessüm bedavadır, vereni üzmez alanı mutlu eder...'
Şems-i Tebrizi

👍

"Allah bile insanlar hakkındaki hükmünü ömürleri sona erdikten sonra veriyor da, biz aciz insanlar kim oluyoruz ki onları, bir kaç kez görmekle, haklarında iki-üç yazı okumakla, birkaç dedikodu dinlemekle haklarında hüküm verebiliyoruz."

DALE CARNEGIE

Domuzlar ve inekler konuşabilselerdi sadece yemden bahsederlerdi ve başka konular konuşanlarla dalga geçerlerdi.
(Epiktetos)

YAZI ÇOK GÜZEL OKUMANIZI TAVSİYE EDERIM
Alışveriş merkezinin birinde kasada sıra beklerken iki sıra önümdeki çocuğun parasının aldığı şeye  yetmediğini duydum.

Kasada ki kız" içlerinden birini seçmek zorundasın" dedi.

Çocuk bir elindeki çikolataya bir de ucuz kolaya  baktı, çikolatayı bıraktı kolayı alıp göğsüne bastırdı. Çikolatası belki 50 krş bile değildi. Hiç seslenmedim. Kasadan geçtim dışarda çocuğu yakaladım.

" Bu kola öyle kuru kuru içilir  mi gel bir şeyler alalım yanına  dedim. Tuttum elinden daldık tekrardan alışveriş merkezine.

Kucağına doldurabildiğin kadar çikolata alabilirsin dedim.

-Kucağım küçük koynuma koyuyum mu dedi. -İyi fikir neden olmasın dedim.

Gördüğü ne varsa aklına düşenden ikişer tane aldı. Kasaya gittik...Yürüyen  bandın üzerine oturttum.. .Kasadaki kıza bandı yürütmesini istedim. Elinde kola ile bandın sonuna kadar gülerek geldi. Ayağa kalktı karnını açtı çikolataları tezgaha düştü. Kız güldü çocuk güldü dünya güldü. Neyse hesabı ödedik, poşet alıp ne aldıysak koyduk içine. Dışarı çıkınca bana boynunu geriye atarak baktı...

"Keşke iki tanede bardak olsaydı" dedi.
- Ne yapacaksın kolayı berabermi içeceğiz, sağol ben içmem kola dedim.
Hadi şimdi  doğru evine dedim.
- Yok sana değil. Her şeyden  iki tane ama kola  bir tane. Kız kardeşim ağlar dedi.

Bir daha daldık markete. Bir kola daha aldık. Bir daha güldük. Bir daha mutlu olduk... Çocuk arkasına bakmadan koşarak eve gitti. Market kapısının önünde, arkasından bakarken kasadaki kız yanıma geldi.

- Tanımıyorsunuz dimi bu çocuğu dedi.
 - Yoo dedim.
- Neden böyle bir şey yaptınız o zaman dedi.
- Çünkü çok zenginim ben dedim.
- Haa o zaman tamam dedi. Size dokunmaz. Ne iş yapıyorsunuz dedi.
- Çocukların gülüşlerini satın alıyorum dedim..
(Alıntıdır)

GÜZEL BİR ÖĞRETİ

Bir gün insanlardan kaçıp yalnız yaşamayı tercih eden yaşlı bir adama sorarlar.
“Sürekli yalnız olmaktan bıkmıyor musun?”
Yaşlı adam  cevap verir:
" Yapacak çok işim var. İki şahin eğitmem gerekiyor.
Ve iki kartal.
İki tavşanı sakinleştirmek ve yılanı eğitmek.
Eşeği  motive etmek ve aslanı evcilleştirmek.”
”-Ama senin etrafında hiç hayvan göremiyoruz!”
“-Neredeler?”
“Onlar içimizde!”
"İki Şahin" gördükleri her şeye saldırıyorlar.
İyi-kötü, faydalı-zararlı onlara ayırt etmeyi öğretmeliyim.
Çünkü onlar benim GÖZLERİM.
“ İki kartal" dokundukları her şeyi mahvediyor, yaralıyor, parçalıyorlar.
Onlara hizmet etmeyi ve zarar vermeden yardım etmeyi öğretmeliyim.
Çünkü onlar benim ELLERİM.
“Tavşanlar" her zaman korkarlar, kaçarlar ve saklanırlar.
Onları sakinleştirip beladan kaçmayı değil, zor durumlarla başa çıkmayı öğretmeliyim.
Çünkü onlar benim AYAKLARIM.
En zor kısmı "yılanı" izlemek.
Sıkı bir kafeste, güvenli bir şekilde kilitli olsa da her zaman saldırmaya, sokmaya, yakın olan herkesi zehirlemeye hazır.
Bu yüzden onu takip edip, disiplinli olmalıyım.
Çünkü bu benim DİLİM.
“Eşek" herkesin bildiği gibi çok inatçı, sonsuza kadar yorgun ve işini yapmak istemiyor.
Bu yüzden ona şükretmeyi ve hayatın akışında olmayı öğretmeliyim.
Çünkü bu  benim VÜCUDUM.
Ve sonunda kral olmak ve herkese emretmek isteyen bir "ASLANI" evcilleştirmek istiyorum.
Gururlu, kibirli ve dünyanın kendi etrafında dönmesini istiyor.
O aslanı terbiye etmeliyim.
Çünkü bu benim EGOM.”
“Gördüğünüz gibi yapacak çok işim var”
Soru sorulan yaşlı  adam, Lev Nikolevic TOLSTOY'dur.

*
"Bir insanın size verdiği değeri hiç üzmemesinden değil, üzdüğü zaman bir şeyler yapmaya çalışmasından anlarsınız..."
*

Bizi
güçlü yapan yediklerimiz değil, hazmettiklerimizdir.
 Bizi
zengin yapan kazandıklarımız değil, muhafaza ettiklerimizdir.
Bizi
 bilgili yapan okuduklarımız değil,
 kafamıza yerleştirdiklerimizdir.

Bir yetişkin günde ortalama on beş kez gülümsüyormuş.
Bir çocuk ise dört yüz kez.
Düşünsenize neler gitmiş hayatımızdan...