Anlamlı Yazılar

..

1982 yılında Nobel edebiyat ödülünü kazanan Marquez, Yüzyıllık Yalnızlık kitabında 150 sayfa boyunca uzun uzun betimlediği karakterini aniden; “Bir salı günü öldüğünde yağmur başladı.” diyerek öldürür.
Hayatın kendisi gibi.
Ne kadar uzun yaşamış olursan ol aniden hikayen bitecek...

Belirsizlik insan yaşamının doğal habitatıdır; belirsizlikten kaçma umuduysa insan yaşamındaki arayışların motorudur. Belirsizlikten kaçmak, yalnızca zımnen varsayılsa bile , her türlü karma mutluluk hayalinin en önemli bileşenidir. "Gerçek, muntazam ve eksiksiz" mutluluğun, her zaman belli bir uzaklıktaymış gibi görünmesinin nedeni de işte budur.
Malum ufuk gibi, ne zaman yakınlaşmaya çalışsanız uzaklaşır.

Yaşam Sanatı, Zygmunt Bauman

 

..

Müslüman evinin on özelliği:

1. İçinde namaz kılınması… 
2. Kur’an okunması veya Kur’an dinlenmesi… 
3. Lüks, israf, şatafattan berî olması… 
4. Küfür, nifak, fısk, fücur, günah alet ve cihazlarının bulunmaması…
 5. Başta ekmek olmak üzere hiçbir nimetin çöpe atılmaması… 
6. Bir Hilye-i şerif levhası ve başka hüsn-i hatlar bulunması…
7. Sokak ayakkabıları ile evin içine basılmaması…
 8. İçinde pişen yemek ve tatlıların arada bir komşuya de ikram edilmesi… 
9. En azından bir kitap rafı veya dolabı, mümkünse bir kütüphane odası… 
10. Küçük de olsa bir bahçe.

 

KÜÇÜK ŞEYLER

Küçük bir beden çoğu kez büyük bir ruha yataklık edermiş.
Ufak balıklar lezzetli olurmuş.
Ateşe küçük odunlar atılırsa alevler artarmış, büyük odunlar ateşi söndürebilirmiş.
...Her küçük şey mutlaka işe yararmış, bir çok küçük bir büyük edermiş.
Sağanak dediğimiz küçük damlacıklardan ibaretmiş.
Ufacık bir yağmur kocaman bir toz bulutunu yok edebilirmiş.
Muazzam bir aydınlık küçük bir delikten görülebilirmiş.
Saman çöpü rüzgarın yönünü gösterirmiş.
Bütün hasat bir kıvılcım yüzünden elden gidebilirmiş.
Büyük bir geminin batması için küçük bir delik yeterliymiş.
Çok veren malından, az veren canından verirmiş.
Yükte hafif olmak pahada ağır olmaya engel değilmiş.
Deve büyükmüş ama ot yermiş, şahin küçükmüş ama et yermiş.
İnsan küçük bir adama iyiliği dokunduğu zaman cömertliği öğrenebilirmiş, büyük adama iyilik ederse öğreneceği şey ızdırap olurmuş.
Büyük adamın büyüklüğü devam ediyorsa bunun sebebi onun küçük adamlara gösterdiği ihtimam imiş.
Büyük makineleri küçük çarklar çalıştırırmış.
Küçük başlangıçlar olmadan, büyük sonuçların sağlandığı vaki değilmiş!...

...

Hayat böyledir işte. Ona hazırlanamazsın, onun için hazır olamazsın. Güzelliği, mucizesi de budur, seni hep hazırlıksız yakalar, hep sürpriz yapar. Gözlerin varsa her anın bir sürpriz olduğunu ve önceden hazırlanmış hiçbir cevabın işe yaramayacağını görürsün. 

Osho

Gerçekler elbette değişmez. Değişen şey, gerçek hakkında ne bildiğimiz veya neye inanmak istediğimizdir.

Sonra dost, düşman bütün insanlar sustu
Yalnız analar ağladı dünyanın iki ucunda.

Bertolt Brecht

 

Hamalsan iki şey önemli oluyor senin için:

Yük ve yol...

Ancak sırtına aldığın yükle bu mesafeyi aşabilirsen, ücret mevzu bahis oluyor. Aksi olursa, cereme çekiyorsun! Bunu düşünüyordum. Yanımdaki hamalla yola çıktık. İhtiyardı. Kendinden büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkaç bavul vardı sadece, onunkinin çeyreği... Diyordum ki içimden "Çok gitmeden kıvrılırsa titreyen bacakları, yüklenirim sırtındaki yükün yarısını!.."

Nitekim, çok geçmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!. .. "Ne molası, dedim ona hayretle. Ben daha terlemedim!. . "Sözüme aldırmadı. Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini "Sen de dinlen hadi" dedi. Benim canım sıkılmıştı bu işe.Genç olduğumu, ondan kuvvetli olduğumu, bunun gibi bir bunakla yola çıkmamın ne büyük hata olduğunu düşünüyordum. O ihtiyar, bir bacağını azıcık uzatmış halde sessizce dinleniyorken, ben huzursuz bir şekilde ayakta dolanıyordum. Bir saat kadar sonra yine durdu, oturdu, dinlendi. Ben kızgınlıkla dolandım etrafında...

"Yükünü indirip sen de dinlen", demesine aldırmadım, ona daha çok kızdım...
Sonra yine durdu. Bana da "dinlenmemi" söyledi yine ama dinlenmedim. Yarım saat sonra "dinlenelim mi" diye sordu, aksi aksi başımı salladım...
Kaçıncı molasıydı hatırlamıyorum, birden bire dizlerimin bağı çözüldü.
Kafamın içinde uçuşan kara kara sinekler sustu, çöküp kaldım. Kayış kolumdan çıktı, sırtımdaki bavullar kaydı. Ne kadar zaman geçtiğini fark etmedim.

Uyumuştum da uyandım mı, yoksa bayılmıştım da ayıldım mı anlamadım...
Baktım kendi kocaman yükünün üzerine benim bavullarımı da bağlamıştı. Küçük tasına birazcık su koyup dudağıma dayadı, içtim. Sonra koluma girerek; "Hadi kalk, dedi. Bana yaslan. Ağır ağır gider ve bir süre sonra gene dinleniriz." Dediğini yaptım. Omzundan güç aldım, ama asıl anlattıkları iyi geldi bana.
"Ben yılların hamalıyım, dedi. Nice pehlivan yapılı adamlar gördüm. Çoğu, dinlenmek istemediklerinden yükleriyle birlikte kendilerini de toprağa serdi sonunda... Yolda gördüğümüz saçılmış kuru kemiklerin çoğu, anlattığım bu insanlara ait...

Halbuki bir yükü "taşımak" bizim işimiz, "altında ezilmek" değil!.. Unutma ki bir yük taşıdıkça ağırlaşır.
Dinlenerek sen yükünü hafifletiyorsun! Belki günün birinde hamallığın şekli değişir. Belki o günleri ben göremem.
Ama sen kavuşursan o zamanlara, aman ha, kafanın içinde de sakın yük taşıma...

Akşamları bırak ve hafifle... Sabah dinlenmiş olarak yeniden tekrar taşırsın yükünü. Bizim işimiz, bugünü yarına taşımak, bugünün altında yok olmak değil. Çünkü, yarınlarda bizi bekleyenler var, taşıdıklarımızı bekleyenler var...

Gerçek şu ki, hepimiz şu hayatın hamallarıyız.. Yüklerimizi en doğru şekilde taşımak ve hayatın altında ezilmemek dileklerimle. 

Fügen Tekin---

..