Hayata karşı ısrarcı olmamış olabilirim. Pek istikrarlı da sayılmam. Her şeyden çabuk sıkıldığım da doğrudur. Tamam; birde geç kalma huyum var. Çabuk yorulmuşta olabilirim. Bazen gıcıklaşabiliyorum hak ediyorlar. Sinirlenince sesimin tonunu kontrol edemiyor da olabilirim. Son zamanlarda acayip duygusallaştığımda doğrudur. Kırılıyor olabilirim. Yalnız ağlıyor da olabilirim. Sevdiklerimi de özlüyorum. Gereğinden fazla açıklama yapmam yanlış anlaşılma korkusundan olabilir . Pişmanlıklarla dolu da olabilirim. Kimseye güvenmedigimden herkesle arama mesafe koyuşlarım. Güçlü görünüyor olmam her daim Allah’a sığındığım için olabilir . Her şeye rağmen gülümsediğim de doğrudur. Ama neticede insanım işte.Yaralarımı göstermiyor olmam , yaralı olmadığım anlamına gelmez !
(Alıntı)
Bu yazı son bir kaç cümlesi hariç bana şimdi ki öğrencilerimi hatırlattı.
Gülümsetti beni.
Hele bir tanesi var çok bilmis.
Her yaramazlıkta bu cümleleri kuruyor bana.
Tamam yaramaz olabilirim, dersleri bazen dinlemiyebiliyorum , geç kalabilirim, sizi kızdırabilirim....
Ama sonunda ama ben sizi çok seviyorum öğretmenim diyor.
Her şeyini affediyorum .
