Yok öğretmenim benden çok iyi şeyler aldı götürdü o tecrübeler.
Özellikle insanlara güven konusunda.
Aklımdan silinmeyen bir olayı anlatayım ben size.
3 yıldır evde eğitime gittiğim bir öğrencimin velisi tam bu saatlerde aradı.
Annesi çok kötü hastalanmış doktora başka bir şehre götürmesi gerektiğini söyleyip benden bir miktar para istedi. Pandeminin ilk zamanları duygularımız tavan.Bende o paranın yetmeyeceğini istediği paranın iki katını verdim. Sonra öğrendim ki ne annesi hasta , ne başka bir şehre gitmiş.Ve aldığı paranın üstüne yattı.
Ben giden paraya yanmadım inanın. Bir daha gerçekte olsa öyle insanlara artık inanmayacağıma yandım.
Oysaki dışarıdan o kadar güvenilir görünüyordu ki.O kadar gururlu yaşardı ki...
Bana bu hikayeyi hatırlattınız.Zengin Bedevi, çölde devesi ile giderken, hemen ileride “su, su” diye inleyen birini görünce, hemen devesinden atlar ve ona kana kana su içirir.Ardından da karnını doyurur.Bedevinin yardım ettiği kişi kendine geldikten hemen sonra, zengin bedeviyi etkisiz hale getirerek, bedevinin neyi var neyi yok, hepsini alır.Sonrada bedevinin devesine binerek oradan uzaklaşmaya başlar.Soyulan bedevi hırsızın arkasından defalarca, “Sakın bunu kimseye anlatma” diye bağırır.Hırsız bedevi önce aldırış etmez buna ama uzaklaştıkça kafasına dert olur ve geri döner. Soyduğu bedevinin yanına gelerek ona sorar; “Neden kimseye anlatma” diyorsun.Kumların üstünde oturan soyulan adam şöyle der;Eğer bu yaptığını anlatırsan, bundan sonra çölde gerçekten aç ve susuz kalanlara hiç kimse yardım etmez.
