çok beklenmedik biçimde henüz 47 sinde öğretmen babamı kaybettiğimde kardeşim 5 yaşındaydı. 10 sene oldu,biz konuyu açmazsak bu konuda asla konuşmuyor.ne okulda, ne arkadaşları arasında..aynı suskunluğu bu durumu yaşayan öğrencilerimde de gözlemledim..bilemiyorum tam anlayamadan alışıyorlar mı,yoksa hep içlerine mi atıyorlar? konuyu açınca daha çok mu üzmüş oluruz, yoksa gerçekle yüzleştirmek mi lazım? gerçekten bilmiyorum
