Atatürk Diyor Ki;

...

Tamam arkadaşlar Atamız demişte bi sözlerini yedine getirebiliyor muyuz? onu düşünelim

Milletleri kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir.

öğretmenler! Cumhuriyet sizden düşünceleri hür, vicdanı hür,irfanı hür nesiller ister.

öğretmenler! Ordularımızın kazandığı zafer, sizin ve ordularınızın zaferi için yalnız ortam hazırlar. Gerçek zaferi siz kazanacaksınız ve sürdüreceksiniz ve kesinlikle başarılı olacaksınız.

öğretmen, yıllar sonra ödülünü alır.

Bir milletin yenileşmesinde ölçü, musikide değişikliği alabil mesi, kavrayabilmesidir.

Öğretmenler her fırsattan yararlanarak halka koşmalı, halk ile beraber olmalı ve halk, öğretmenin çocuğa yalnız alfabe okutan bir varlıktan ibaret olmayacağını anlamalıdır.

“Türk Milleti’nin her kişisi, bir takım farklarla ve fakat umumî surette birbirine benzer. Bazı yapılış farklarını ise tabiî bulmak lazımdır. Çünkü… başka başka iklimlerin tesiri altında başka başka cinsten yerlilerce binlerce sene yaşamış, kaynaşmış bu kadar eski ve bu kadar büyük bir insan cemiyetinin bugünkü çocuklarının tamamı tamamına birbirine benzemeleri mümkün müdür? Her zaman her yerde küçük bir aile çocuklarının bile tamamen birbirine benzemeleri vâki değildir. Türk kavmini yalnız bir noktada, iklimi dar bir mıntıkada belirmiş zannetmek doğru değildir…” (1929)
                                                 Mustafa Kemal ATATÜRK

Dünya’da hiçbir milletin kadını, milletini kurtuluşa ve zafere götürmekte, anadolu kadınından daha fazla çalıştım diyemez.

Ülkesini, yüksek istiklalini korumasını bilen Türk milleti, dilini de yabancı diller boyunduruğundan kurtarmalıdır.

İKİMİZ DE “GAZİ”YİZ…
Bir tarihte Eskişehir’i ziyaretinde; yakın köylerde gezinti yaparken, asırlık çınarların gölgesine sığınmış bir köy kahvesi önünde otomobili durdurdu. Salih Bozok’a;
- Bu çınarları hatırlıyorum… Dedi; zaferden sonra bir gün yolum düşmüştü!… Eski hatıraları bir an tekrar yaşatmak için; araba dan inip, büyük bir tevazuuyla köy kahvesinin harap iskemlesine oturdu.
Biraz sonra kahveci ona, köyünün yegane ikramı olan ayranı temiz bardaklar içinde getirince “Gazi” pek memnun oldu. Yaşlı kahveciye sordu:
- Adın ne?…
- Yusuf!…
- Buralarda geçmiş harbi hatırlar mısın?…
- Nasıl hatırlamam, paşam?… Maiyetinde çavuştum!…
- Maiyetimde mi…
Bütün kuvvetlerin baş kumandanı değil miydin, paşam!… Hep emrinde savaştık.
Büyük kurtarıcı zeki köylüyü takdir etmişti. Aferin; Gazi Yusuf Çavuş!… deyince, eski asker el buğuladı:
- Estağfurullah, paşam!… Gazi sizsiniz!…
- Rütbe başka… Fakat harpten dönmüş iki asker olmamız sıfatıyla ikimiz de “Gazi”yiz!…
Ve tepside duran ayran bardaklarından birini bizzat eliyle çavuşa vermek lütfünü göstererek, ilave etti:
- Şerefine Gazi Yusuf Çavuş!…
- Şerefte daim ol paşam!…
Ağlamaktan ayranı içemeyen kahveciye, o zamanın çok parası olan bir yüzlük verip gülümsedi:
- Allahaısmarladık, silah arkadaşım!…
Kaynak: Hilmi Yücebaş, Atatürk’ün Nükteleri-Fıkraları-Hatıraları, Sh 50-51

...

Biz her şeyi gençliğe bırakacağız... Geleceğin ümidi, ışıklı çiçekleri onlardır. Bütün ümidim gençliktedir.”

GAZİ MUSTAFA KEMAL ATATÜRK

"Türk milleti büyük bir arslandır. Biz hepimiz onun tüyleri arasına sıkışmış ve sığınmış göz ile görülmez küçük varlıklarız. O arslanın büyük hareketleri ve hamleleri ise inkılâp hareketleri ve hamleleridir. Bu arslanı tahrik edebilmek... İşte bizim için iftihar edebilecek rol budur. (1931)
                                                         Mustafa Kemal ATATÜRK