Bu yazıyı okuyunca 1985 mart 19 öğretmenlikte ilk günüm.Yer Kars Arpaçay Küçükboğaz köyü.Orada yer bilmez dil bilmez kalakaldım ypayalnız.Sevdiklerimin hepsi memlekette kalmış.O sabah babacığımdan bir ayrılışım vardı ki...ömrüm boyunca unutamam.Neyse öğretmenim yüreğinize sağlık teşekkür ederim (butondan)
Ayrılığı çok güzel anlatmışsınız,elinize yüreğinize sağlık.
Gurbeti ,veda etmekten ne kadar nefret ettiğimi en çok bu duyguyu yaşamış ve hala yaşayanlar bilir..Ve ben şunu hiç düşünmeden söyleyebilirim:Vatanı sevmek,vatan ve millet için ömrünü hatta yeri gelip ölümün hesabını yapmayan ve tek silahı dua ve kalem olan fedekar öğretmenler olduğumuzu neden tek bilen yine öğretmen oluyor,onu anlayamıyorum...Saygılarımla. .
her ayrılık hüznü başlatır.
Ölüm Allah'ın emri ah bi de ayrılık olmasaydı.
Arkadaşlar Bir Şiirde Benden.......
Konuya katkı sağlayan tüm öğretmenlerime saygı ve selamlarımla...