Bam Teli

Artık sonbahar sevilir.
Renklerde kendini buldukça insanlar

Ne bu halim.yine yikilacagim kendi ustume ...

Kaç cümle helaldir yuttuğumuz..?

Yaşamaya...
Zaman ayır,
Çünkü ömür bunun için yaratılmıştır...
Düşünmeye
Zaman ayır,
Çünkü Başarının anahtarı odur...
Sevmeye...
Zaman ayır,
Çünkü bu seni daima güçlü kılar...
İyiliğe...
Zaman ayır,
Çünkü insan olmanın sırrı budur...     
   Goethe

Eğer;
O’nu hatırladıkça başı göğe ermişcesine
ya da asansör boşluğuna düşmüşcesine ürperiyorsa yüreğiniz...
Ömrü saatlere sıkışmış bir kelebek telaşıyla
O hüzünden bu neşeye konup kalkıyorsanız gün boyu nedensiz...
ve her konduğunuzda diğerini iple çekiyorsanız bu hislerin...
O’nunlayken pervaneleşen yelkovanlar
O’nsuz mıhlanıp kalıyorsa yerine bir akrep kadar hain...
sınıfta büroda yolda yatakta içiniz içinize sığmıyor
O’ndan söz edilince yüzünüz sizden habersiz
mis kokulu bir ekmek dilimi gibi kızarıyor mahcup somurtuyor ya da muzip sırıtıyorsa
ve O her durduğunuz yerde duruyor
her baktığınız yerden size bakıyor
siz keyiflendikçe gülüp
hüzünlendikçe ağlıyorsa...
dünyanın en güzel yeri O’nun yaşadığı yer
en güzel kokusu bedenindeki ter
en dayanılmaz duygusu gözlerindeki kederse...
hayat O’nunla güzel ve onsuz müptezelse...
elmalar pembe kiremitler pembe gökyüzü yeryüzü O’nun yüzü pembeyse
kışlar ilkbaharsa yazlar ilkbahar güzler ilkbahar...
her şiirde anlatılan O’ysa...
her filmin kahramanı O...
her roman O’ndan söz ediyor
her çiçek O’nu açıyorsa...
bir anlık ayrılık bir ömür gibi geliyor
ve gider gitmez
özlem saç diplerinizden çekiştirip beyninizi acıtıyorsa
iştahınız kapanıyor iştahınız açılıyor iştahınız şaşırıyorsa...
iştahınız
hasret acısında bile karşı konulmaz bir tat buluyorsa...
eliniz telefonda yaşıyor
işaret parmağınızla ha bire O’nu tuşluyor
dara düştüğünüzde kapıyı çalanın O olduğunu adınız gibi biliyorsanız...
mütemadi bir sarhoşluk halinde her çalan telefona O diye atlıyor
vitrindeki her giysiyi O’na yakıştırıyor
konuşan birini dinlerken "keşke O anlatsa" diye iç geçiriyorsanız...
kokusu burnunuzdan
sureti gözünüzden sesi kulağınızdan
teni aklınızdan silinmiyorsa bir türlü...
özlemi
sol memenizin altında tek nüsha bir yasak yayın gibi taşıyorsanız gün boyu...
hem kimseler duymasın hem cümlealem bilsin istiyorsanız...
O’nsuz geceler ıssız sokaklar öksüzse...
ayrılık ölüme
vuslat sehere denkse...
gamze gamze tebessüm de onun içinse
alev alev öfke de;
bunca tavır bunca sabır ve nihayetsiz kahır
hep O’nun yüzü suyu hürmetine...
uğruna ödenmeyecek bedel gidilmeyecek yol vazgeçilmeyecek konfor yoksa...
dışarıda yer yerinden oynuyor ve "içeri"de bu sizi zerrece ilgilendirmiyorsa
nedensiz küsüyor
sebepsiz affediyorsanız
ve bütün bu hallerinize siz bile akıl erdiremiyorsanız...
kaybetme korkusu kavuşma sevincinden ağır basıyorsa
ve aşk gurura baskın çıkıyorsa bu yüzden her daim...
gece yarısı kadim bir dost gibi kucaklayan tanıdık bir şarkı
bütün acı sözleri unutturmaya yetiyorsa...

Her gidişte ayaklarınız "Geri dön" diye yalpalıyorsa
ve siz kendinize rağmen dönüyorsanız
sabırsız sınırsız doyumsuz bir tutkuyla...
...o halde yarın sizin gününüz!..
"Çok yaşa"yın ve de "siz de görün"üz.

Ve bitti siirlerim.hayallerine yevmiyeciyim artik.

"Çok şey okuyoruz, çok şey biliyoruz, çok şeyden etkileniyoruz,
her konuda pek çok etkinlik yapıyoruz.
Dünyayı yerinden oynatacak şeyler gibi geliyor bütün bunlar bize. Ama kabul edelim, avucumuzun içindeki bütün bu 'anlam' birikimine rağmen;
bırakın herkes için 'hayat'ı ufacık da olsa değiştirebilmeyi,
her şeyi önüne katıp götüren bu 'büyük kapılma'dan kendi hayatımızın küçük parçalarını bile kurtaramıyoruz.
En parlak cümleleri spota çıkarılmış silik, sıradan, cansız hikayeler gibiyiz.

Gökhan Özcan..

Ben seni bizim olmayan bir şarkının nakaratında, sabaha karşı 5 gibi sevdim. İşte kimse seni o saatte ben gibi sevmez…

İlâcı olmayan bir hastalıktır özlem.
Öyle ki içtiğin çaya bakınca bile gelir aklına…

😔😔😔

Kalbine yenilmek deyince, aklıma kalp krizi değil de, hep güzel şeyler geliyor: Merhamet, İyilik, Kanaat, Tevazu, Hak ve Hakkaniyet.. Birde dilek: Kalbiniz bütün olsun.
İbrahim Tenekeci

Hüznü aşmanın tek yolu onu tüketmektir.     

Banyo taburesine oturmadan önce su döken nesiliz biz.
.
Annemizin sinirlenince kafamıza ‘dannk’ diye ses çıkartan taslarla yıkandık, banyodan sonra havluya sarılıp sobanın yanına geçtik..
.
Saçlarımızdan düşen suları sobaya düşürür cısss sesini dinlerdik. En güzel mahalle maçlarını annemizin zamansız banyo yaptırmaları yüzünden kaçırdık. Cumadan verilen ödevi pazar akşamı yapan nesiliz. Aynı simidi 2-3 kişi yiyip aynı şişeden gazoz içtik. Arkadaşın bisküvisinden alınca içi yanan değil mutlu olan nesildik. Anne terliğinin tadına doyumsuz bakmış, pazar banyosunu genelde leğende ülfet sabunu ve maşrapayı kafasına yiye yiye yıkanmış tertemiz çocuklardık. Her sabun kokusunda çocukluğum aklıma gelir bu yüzden..
.
Bizler kardan adam yapıp erimesin diye dua eden çocuklardık. Sokak oyunundan vazgeçemeyip, salça ekmek yiyip doyan çocuklardık. Yere düşen ekmeği öpüp başımıza koyardık, tuvaleti geldiğinde annesi eve alır korkusuyla sokağa çiş yapan çocuklardık. O günler çok çok güzeldi hele hele bugünlerle karşılaştırıldığında.”
.
Çocuk gibi çocuktuk biz!.
.
Huzur ve saygı da vardı, mutluyduk küçücük dünyamızda …. Sabahtan aksama kadar oyun oynardık….
Karnımızın acıktığını unuturduk oyun oynarken. Gazoz kapaklarıyla oynayan çocuklardık,
.
Çelik çomak oynardık, çember çevirirdik, çomaktan bez bebekler yapardık, ekmeğimize toz şeker atıp yerdik mutluyduk…
.
Çam ağacının kabuğundan araba traktör yapardık, yaramazlık yapardık annemizden dayak yememek için saklardık, ilkokulda soba ile ısınırdık…
.
Biz küçükken çok büyüktük. Mesela kollarımızı bir açardık,dünyayı kucaklardık. Güzeldik biz küçükken. Kaşlarımızı almayı bilmezdik,makyaj çok büyüklerin işiydi sevmezdik. Arkadaşlarımızla beraber bir gece uyuyabilirsek eğer velinimetti bizim için, çok lükstü, hayaldi belkide…
.
Bizler bahçeli evlerimizde çevremizdeki insanlara güvenerek büyüdük. Annelerimizin dizlerinin dibinde sokakların,bahçelerin,ağaçların,tozun toprağın kokusunu içimize çekerek büyüdük.
.
Kapı önlerine paspas serip evcilik oynardık, kapı önünde çizgili oynardık, kaldırım taşına oturur saatlerce oyalanırdık…Oyuncaklarımız mutfak eşyalarimiz yoktu…..
.
Arkadaşlarla gezerken kapı zillerine basıp kaçardık, horozdan kaçardık..
.
Ekmeğin arkasındaki kağıdı sökmek için uğraşırdık, hep kağıt kalırdı…
.
Bizim hiç bir şeyimiz yoktu ama yinede mutluyduk
.
O günleri yine doya doya yaşamak icin neler vermezdik ki…
.
Biz çocuk gibi çocuktuk…

-alıntıdır-

S’onsuzluk istemiştim ben ɑslındɑ; ɑmɑ S’yi birɑz sessiz söylemişim gɑlibɑ…

Kal boyle
Ve yalniz bana bak...
Bakmak aşktır.