Gün doğuyor,gün batıyor o yok ...Gün başlıyor,gün bitiyor o yok ...Gün aydınlıktan geceye döner o yok,o yok,o yok... Ah!
Nasıl kısır bir döngüdür bu Ya Rab.Nasıl bir çıkmaz.Nasıl bir hasret.Nasıl bir sızı ki bitip,tükenmek bilmeyen.Külün altına gizlenen köz misali gün be gün derinlerimi yakıp kavuran...
Sahi hangi yıldaydık,ya mevsim kış mı hala? Ya o,bir daha hiç olmayacak mı
Cam kırıkları misali boğazıma düğümlenenim,ansızın gün ortasında hayalinle nefessiz kalakaldığım yãr,tükendim,tükenmekteyim...Öldüm der dururum da ölmem yürek sızım.Yaşamayan ne bilsin ah!...