Bir şeyler söylemeyi bıraktığım anlardayım,
Susmanın değerli olduğu zamanı yaşıyorum.
İçim çıkacak gibi oluyor bazen, kafam patladı, patlayacak.
Ama diyorum, sükut kazanacak.
Arkama dönüp bakıyorum;
Ellerim koca bir hiçe uzanmış çoğu zaman,
Gelecekten de umudum yok, olmasını da beklemiyorum.
Ölümü öyle güzel arzuluyorum ki kendim bile şaşırıyorum.
Bitsin hayat maratonu,
Bitiyorum...
Kopsun her şey...
Ölüyorum...