Bam Teli

Ayna en iyi arkadaşımdır, ben ağladığımda, o asla gülmez.

İlkbahar sordu;
" Yıkılır mısın ey ağaç,bir kuşun ağırlığıyla?"
Yıkılırım, dedi.
Kuşun yaprağıma ettiği laf ağırsa...

''Palto giymeye üşenirken bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben? İçinde bulunduğum durumu kimseye anlatamam. Sen de anlamazsın Ben bile anlamıyorum ki başkasına nasıl anlatırım?"

Milena'ya Mektuplar../ Franz Kafka

"Muhabbet kuşumuz öldü,
Arkasında uçuşan tüyleriyle mavi bir sonbahar bırakarak..
Biliyorsun ölüm, mavi boş bir kafestir kimi zaman,
Acıyı hangi dile tercüme etsek şimdi yalan olur Pollyanna.."

İlk kendine GÜNAYDIN de uyanırken.!
Ve ilk kendine GÜLÜMSE aynalarda.!
Bir tatlı söz söyle kendine TEBESSÜM et.!
Ve umursa kendine TESEKKÜR et.!
Sevmekle baslar herşey kendini SEV.!
DOST ol kendine DÜRÜST ol.!
İlk kendine GÜNAYDIN de uyanırken.!
Ve ilk kendine GÜLÜMSE aynalarda.!
Sonra göreceksin binlerce yüzde kendi yansımanı...!

Varsa sorumluluğun şükredersin  verene;
eriye eriye...

''Ben yaşadıklarımın hiçbirini unutmam.
Ama evet ! yeri gelir susarım.
Canımı çok yakan şeyler olur ama yinede susarım, tükenirim.
Buna izin de veririm aslında..
Salaklığımdan mı? Hayır!
Ben kimseye ''GİT'' de demem, diyemem.
O kişi vazgeçilmez olduğundan mı? Hayır.
Ona o kadar şeye rağmen,o kadar değer veririm ki, hergün yaptıklarına utansın diye.
Ama bir gün öyle bir giderim ki; Kaybedeceğim hiçbir şey olmaz!''

Yokluğun bu kadar ağır gelmemişti bedenime, oysa her geçen gün hafifler dediğim özlem vardı kalbimde. ..

Sevebilir misiniz? Karşılıksız,beklentisiz,hesapsız,çıkarsız,özgür bırakarak.Sırf bir başkasının iyiliğini,mutluluğunu isteyerek.-Elif Şafak

"Bir kelime buldum çın çın öter;
Adı CANdır.
Bir erik kopardım CAN dalından;
İçi CAN dolu,
Adı CAN, yaprağı CAN, lezzeti CANdır.
Bir gölge düştü önüme dedi ki:
Bir yüküm var benden ağır
Bir yüküm var beni taşır
Adı CANdır..."
Allahım hiçbir canı canından ayırma...kolay yetişmiyor ana kuzuları. ..

Sağanak olup boşanıyor kalbim
Kelimeler dolusu şiirlere
Şairler hep kanatıyor
Gül yaralıyor
Gül yaralanıyor
Her şiirde  "

Elemler kendilerinden şikayet etmeyenlere, kendilerini güler yüzle karşılayanlara daha az zalim olurlar...

Gökkuşağı istiyorsan ıslanmasını bileceksin.

Görmeyi isteyen için her nokta bir mezar taşı...

Kefenini alıp bir bohçanın içinde saklardı eskiler, hiç unutmamak için gönlünün duvarına kendi ölümünün portresini asmış gibi...

Artık ölmeye hazır olduğunu söyleyip duruyordu. “Neden?" diye sordular, “Bu kadar yaşamak yetti!" dedi

Biyografilere bakın, başında bir doğum tarihi ve bir ölüm tarihi göreceksiniz. İki tarihi birbirinden sadece bir tire ayırıyor. Ne yaşıyorsak ifadesi işte o; doğduğumuz günle öldüğümüz gün arasına ilişen küçük bir tire!

Her ölüm ihtimalinden sonsuz bir hayatın derin fısıltısını işiten insanlar da var.

“Hangi tele vurunca böyle hıçkırabilir/ Güneşi kanadında taşıyan büyük melek/ Senin ince gönlünü hangi kış kırabilir,/ Ey sırma nakışında sarkıt duran kelebek!" diyor 'Ağlamak'ta şair, Süleyman Çobanoğlu.

“Kapına kırk kilit vurup da" dedi meczup, “ölümü kendine güldürme!"

Gökhan Özcan

Hayatı paylaşmak, sevgiyi paylaşmaktır... Anlaşmaktır...
Vermeden alınamaz tek şeydir mutluluk...
Önce ver; sonra al...
Aldığını vermek, ödeşme; verdiğini almak, haktır...