Bam Teli

Kendinden yorulur mu insan
 yaşadıklarından,
 beklentilerinden,
 hayal kırıklıklarından

“Hayatımız, yaptığımız tercihlerin toplamıdır.”

DR. W. DWYER
***

Birinin hayatına, birinin üzüntüsüne, birinin mutluluğuna, birinin ruhuna, birinin eline, yüzüne, sırtına, omuzuna, yüreğine, bazen söz, bazen göz, çoğu zaman kalbinizle minicik de olsa, tüm samimiyetinizle dokunun...

ne yandasın karışmışsın özleme "

Dününün nasıl olduğunu ve ya bugününün nasıl geçeceğinden önce bugüne uyanabildiğine şükret.

Hayallerimi değil gerçekleri yaşıyorum yine bugün, çikolata değil hüzün kaplı....

Hiç bir kelime ne tarif edebiliyor ne de anlatmaya yetiyor içimizdekini.
 Elimizde olan tek ve en güçlü sığınağa; duaya döküyoruz içimizi...

Umudum her zaman bakidir ama;
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun...

seni bulduğum yerde kaybediyorum
kendime bir çıkmaz sokağım
unuttuğum çok acı var çekip gidiyor gökyüzünde sessizce

İnsanın kendine ait olan tek şeyi yaralarıdır.
Dizlerinin yarası, gönlünün yarası, ömrünün yarası..
Büyüdükçe kendileriyle büyür, kimselerin göremeyeceği yerlerde saklanır.
Görünür yerlerindeyse yaraları, yıllar geçse de sorduğunuzda şöyle derler;
Bu yara, uzun hikaye...

Yaşadığım her şeyden bir ders çıkardım.
 Hiç birini atmadım . Sakladım.
 Kimini zihnimde, kimini fikrimde, kimini de yüreğimde..

Hayat ince bir çizgi, narin bir çalgıdır.

İnsanlar yalnızca söylediklerinden değil söylemediklerinden de sorumludur.

"Çoğu insan eline geçen mücevherin değerini keşfedemez. Ta ki bir başkası alıp onu parlatana dek..."

"Sonra her şey geçmez kolayca.
Herkes kalanıyla yaşar.
Kendinden geriye ne bıraktıysa, ne bıraktılarsa..."

Haydar Ergülen