Zaman bizden çaldıkça o çocuksu yörüngeden saptık istemeden. sessiz öykümüz eskidi zaman çaldıkça/aldıkça, tenimizde buz tutan o ayrıksı hatıralar bir bir tükendi.... mavi bakan ruhlar kara gözlü kente kurban edildi ...
sırf kara yürekli kentlere kurban etmemek için ruhumuzu/içimizdeki çocuğu,
ayaklarımızı gökyüzüne,saçlarımızı denizlere saldık biz...bu yüzdendir maviye ve şafağa ve kuşlara olan düşkünlüğümüz...