güneş, aynı güneş... yağmur desen aynı... bir delinin kendini çocukmuş gibi hissedişi ve sokakta babasını arayışı mı, o da aynı...değişen sadece çevrede olup bitenler...öznelerde tıpkı doğa gibi; ayakları yere sağlam basmakta, hep aynı...aynı olmayan ne peki, ayakların değdiği topraklar mı!?
ne çok şey değişmeden kalmakta aklımızda, hafızamızda...misal, bir şarkının yıllar öncesini hatırlatması..o halimize dem vuran imglerin tekrarlanması...değişim yok, sanki ruhlarımız hep aynı... sadece çevresini örten bedenler değişmekte...ruhun ayak bastığı topraklar...her ruh henüz anasından doğduğu kadar masum..
