Bam Teli

insan kelimelerinin çobanıdır..
sonra insana doğru büyümekle geçerken zaman
pencereler, kapılar ve gök kapanınca avuç içlerine doğru
bir pelerin gibi omuzlardan aşağıya doğru sallanıyorsan
işte o zaman yaralar bir kuyu kadar derin
bir sokak kadar yalnızlık ve karanlık olur başucunda
ya olanca gücünle haykıracaksın içerideki yangını yada susacagızicimizin dehlizlerinde...

 Hz. Ebû Bekir (r.a.), Allah Rasûlü’ne sorar:
- “Yâ Rasûlallah! Saçınızda ak görüyorum. Birdenbire ihtiyarladınız; bir derdiniz mi var?” Ve İki Cihan Serveri cevap verir:
- “Beni Hûd, Vâkıa, Mürselât Sûreleri ihtiyarlattı.” (Tirmizî, 57).
 Hûd Suresinde O’na: “Emr olunduğun şekilde dosdoğru ol”  buyurulmuştur.

                                                                   (11/Hûd, 112)

Her sabah uyandığımızda hatırlamamız gereken şey; mutluluğun başka yerde değil, sadece kendi yüreğimizde olduğudur.
Çünkü huzurun kaynağı dışımızda değil, içimizdedir...

Dua'sı olmalı insanın,
Bütün sevdiklerini içine alabileceği..
Ve bir de seccadesi,
Gözyaşlarıyla Rabbine varabileceği...

Yarın değil şimdi! hayat kısa akıp gidiyor zaman.

ey yıllardır içimde beslediğim kanarya
senin o sulusepken, yeşil gözlerin var ya
gökleri denizin elinden aldı
fırtına delirdi; deniz bunaldı
kızıl tüylü kanatların firakını
çekti uzaklara resimlerini
bana özlemin kaldı

“Çocuk kahkahaları, kölelerin çekinişi, kızoğlankızların ağırbaşlılığı, çevremde ürkünçlüğü nesnelerin, biçimlerin, hepinizi kutsuyorum bu uyanıklığın anısıyla. Hepten kabasabalıkla başlıyordu bu; alevden ve buzdan meleklerle bitiyor işte.”

Alıntı,
Arthur Rimbaud

Hangi dert ,
Hangi keder var ki ;
Ölümden beter.
Şükür ki yaşıyoruz.
Şükür ki bir değil ;
Binbir kapı var hayata yeniden açılmaya.
Yeniden başlamaya değer...

Bir yanlışlık var;
Sen bu denli güzel,
Ben bu denli sevdalı olmayacaktık.

-- Aziz Nesin

Kendilerini "duyarlı"
Diğerlerini "gaflet içinde" gören birileri var ya
Emin ol 'O'nlar sadece
Sen dikkate aldığın kadar var..

'çok canın acıyacak, zezê.'
'zaten çok acıyor.'

Onu düşünmekten kendimi alamıyorum, şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.

İyi geçinmek iki kişinin kusursuz olmasıyla değil,birbirlerinin kusurlarını hoş görmesiyle olur..

Şiir;
Sözcüklerin boncuk boncuk dizilip
Yüreğin üzerine asıldığı yerdir..

“Her ömür, tutuşturulmuş bir ot gibidir...”
Açlık, Knut Hamsun